သိရိအခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္အခန္းထဲေအာင္းေနၿပီးေနာက္လူကေနခ်င္ပင္မဲ့ဗိုက္ကမေနခ်င္ေတာ့ သူမရဲ႕ေလးလံတဲ့ကိုယ္လံုးကိုဆြဲပီး မီးဖိုေခ်ာင္ထဲသို႔သြားလိုက္ေတယ့သည္။
မနက္မိုးလင္းကေန ညနက္ထိအခန္းထဲေအာင္းၿပီးငိုခဲ့ေသာေၾကာင့္ယခုဆိုသူမမ်က္လံုးေတြလဲမို႔ေနၿပီးလူလဲအေတာ္ပင္ပန္းေနသည္ ဗိုက္ကလဲအေတာ္စာေနျပီျဖစ္သည္။
တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုလုပ္ခိုင္းရေအာင္လဲတစ္အိမ္လံုးသူမတစ္ေယာက္သာႏိုးေနတာျဖစ္ၿပီးအားလံုးအိပ္ေမာက်ေနၿပီျဖစ္ေလသည္။
သူမမီးဖို႔ေခ်ာင္ထဲသို႔အေရာက္ လွန္ေလာ္႐ွာၿပီးသည့္ေနာက္အသင့္စားေခါက္ဆြဲေျခာက္ေလးမ်ားကို႐ွာေတြ႔သြားေတာ့သည္။
"မမ"
အေနာက္က႐ုပ္တရပ္ေခၚသံၾကားလိုက္ရေတာ့သီရိလန္႔ၿပီးေခါက္ဆြဲေျခာက္ထုပ္မ်ားလက္ကလႊတ္ခ်မိသြားၿပီးသီရိေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္မွထူးျမတ္ကိုေတြ႔လိုက္ေတာ့သက္ပ်င္းခ်လိုက္ၿပီး ေခါက္ဆြဲထုပ္ကိုျပန္ေကာက္လိုက္ၿပီး
"အဲ့လိုအေနာက္ကေန႐ုပ္တရပ္ႀကီးမေခၚစမ္းနဲ႔ ငါ့လန္႔ၿပီးေသသြားမွာျဖင့္"
ထူးျမတ္သည္ သိရိကိုေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ၾကည့္လိုက္ၿပီး
"ညနက္ေနၿပီမမဒီမွာဘာလုပ္ေနတာလဲ ၿပီးေတာ့မီးလဲမဖြင့္ဘူး"
သီရိသည္မ်က္လံုးေလးေပကလပ္ေပကလက္နဲ႔ထူးျမတ္ကိုၾကည့္လိုက္ၿပီး
"ငါဗိုက္ဆာလို႔"
ထူးျမတ္သည္ သီရိလက္ထဲမွေခါက္ဆြဲထုပ္ကိုၾကည့္လိုက္ၿပီး
"မမျပဳတ္တတ္လို႔လား သားလုပ္ေပးမယ္ေလ"
"ေခါက္ဆြဲေလးျပဳတ္တာမ်ားဘာခက္လို႔လဲ"
ဒါေပါ့ေခါက္ဆြဲပုတ္တာဘာခက္တာၾကလို႔သူမအအရင္တုန္းက ထမင္းခ်က္ရပ်င္းရင္ ေခါက္ဆြဲျပဳတ္နဲ႔ႏွစ္ပါးသြားခဲ့တာႀကီးျဖစ္သည္ ၿပီးေတာ့သူမကဟင္းခ်က္တာလဲမေတာ္ေပ
"ဒါေပမဲ့မမမွ ဒါေတြမလုပ္ဖူးတာ"
သီရိယခုသူမက အရင္ကငမြဲသီရိမဟုတ္ပဲ လူကံုထည္မမေလးသီရိဆိုတာျပန္သတိရသြားၿပီး ေနရခက္စြာရယ္လိုက္ကာ
YOU ARE READING
ဒီဘဝေတာ့ငါ့ေမာင္ကိုငါကာကြယ္မယ္
FanfictionBlေကာ normalပါႏွစ္မ်ိဳးလံုးပါမဲ့အမ်ိဳးစားေလးမို႔အားေပးၾကပါအံုးေနာ္
