"မမ တကယ္ပဲဒါေတြအားလံုးကိုဝယ္မလို႔လား"
"ဒါေပါ့"
"ဒါေပမဲ့.... ဒါေတြကအရမ္းေဈးႀကီးတယ္ၿပီးေတာ့မမဝယ္တာလဲတစ္ဆိုင္လံုးနီးပါးပဲ"
လို႔ အထုပ္ေတြကိုလက္ညႇိဳးထိုးၿပီး ထူးျမတ္ေျပာလိုက္ေတာ့သည္။
ထို႔မွသီရိသူမထူးျမတ္အတြက္ဝယ္ေပးထားတာေတြကိုၾကည့္လိုက္ၿပီး
(အယ္...ၾကည့္ရတာေတာ့နည္းနည္းမ်ားသြားသလိုပဲ ဒယမဲ့မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ ဝတ္ဆံုတိုင္းကငါ့ေမာင္နဲ႔ၾကည့္ေကာင္းေနတာကို)
သီရိခို႔ေနာက္ကားသမားအားအထုပ္ေတြကားေပၚသြထားခိုင္းလိုက္ၿပီး သူမကေတယ့ထူးျမတ္ကိုဆြဲေခၚသြားကာ ေဈးဝယ္စင္တာ ေနာက္ထပ္တစ္ထပ္သို႔အလ်ွင္အျမန္ေရာက္႐ွိသြားေလသည္။
"အာ့.."
"မ်က္လံုးမပါဘူးလားလူတစ္ေယာက္လံုးကိုဝင္တိုက္ရေအာင္"
ထူးျမတ္တို႔ႏွင့္သီရီလက္ဝတ္လက္စားဆိုင္တစ္ခုထဲအဝင္ ထူးျမတ္သီရိနဲ႔လွည့္စကားေျပာလိုက္ရာ အေရွ့ကိုသတိမထားမိပဲ လူတစ္ေယာက္ကိုဝင္တိုက္မိသြားေတာ့သည္ ဒါလဲထူးျမတ္ဘက္ကပဲမွားသည္မဟုတ္ တဖက္လူကလဲလမ္းကိုေသခ်ာၾကည့္မေလ်ွာက္ပဲ သူ႔ေဘးနားမွာ႐ွိတဲ့မိန္းကေလးကိုအီဆီကလီလုပ္ေနခ်င္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ အကိုကြၽန္ေတာ္မျမင္လို႔ပါ"
"ေတာင္းပန္တိုင္းေက်ေအးရမွာလား"
သီရိသည္ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ပဲ
"မေက်ေအးေပးခ်င္ရင္ဘာလုပ္ခ်င္လို႔လဲ"
ထိုေယာက္်ားေဘးနားကမိန္းကေလးသည္ သီရိကိုေသခ်ာၾကည့္ကာ
"နင္..နင္ သီရိ"
သီရိသည္ ေဘးနားကမိန္းကေလးကိုဂ႐ုမစိုက္စြာၾကည့္လိုက္ၿပီး
"သိလို႔လား"
ေဘးနားကမိန္းကေလးသည္ ေလွာင္သလိုရယ္လိုက္ကာ
"သေဌးသမီးျဖစ္သြားေတာ့အတိတ္ပါေမ့ေနၿပီေပါ့ ဘာလဲ ငါ့အကိုဝမ္းကြဲနဲ႔ျပတ္သြားေတာ့ ၾကံရာမရတဲ့အဆံုး အသက္ႀကီးႀကီးဘဲႀကီးကိုအပိုင္ၾကံၿပီး ပိုင္လံုးမလုပ္ၿပီး ေကာင္ေလးငယ္ငယ္ေလးကိုအမ္းေနတယ္ေပါ့"
YOU ARE READING
ဒီဘဝေတာ့ငါ့ေမာင္ကိုငါကာကြယ္မယ္
FanfictionBlေကာ normalပါႏွစ္မ်ိဳးလံုးပါမဲ့အမ်ိဳးစားေလးမို႔အားေပးၾကပါအံုးေနာ္
