ប្រមាញ់ស្នេហ៍សាតាន |រដូវកាលទី១|

38

// មន្ទីរពេទ្យ //

   រាងក្រាស់ ដើរទៅដើរមកជាច្រើនដង ព្រោះបារម្ភពីស្រីតូចដែលនៅក្នុងបន្ទប់សង្គ្រោះបន្ទាន់ខ្លាំងណាស់។ ដេន ឈរក្បែរចៅហ្វាយដែលរក្សារលំនឹងមិនជាប់ ពេលឃើញទ្វារបន្ទប់បើកក៏និយាយប្រាប់ចៅហ្វាយតែម្តង។
   " ដុកទ័រមកហើយចៅហ្វាយ! "
   " លោកជាសាច់ញាតិអ្នកជម្ងឺមែនទេ? "
   " ត្រូវហើយ! តើនាងយ៉ាងម៉េចហើយ? " ជីមីន ឆ្លើយយ៉ាងរហ័សហើយក៏រង់ចាំស្តាប់លទ្ធផលពីមាត់ដុកទ័រដោយចិត្តអន្ទះសារ។

  " អ្នកជម្ងឺរងការភិតភ័យ ស្របនឹងសុខភាពផ្លូវចិត្តស្មារតីចុះទាប យល់ល្អលោកគប្បីកុំឲ្យនាងរងសម្ពាធ ឬជួបការភ័យតក់ស្លុតបែបនេះច្រើនពេក វាបង្កជាគ្រោះថ្នាក់ដល់នាង! ពេលនាងដឹងខ្លួនអាចចេញពីមន្ទីរពេទ្យបានហើយ..."
  " អរគុណ! "
  " ដោយការរីករាយ! "

  ជីមីន អង្គុយរង់ចាំសូមី នៅក្នុងបន្ទប់សម្រាកព្យាបាលទូទៅ គេដាក់ដៃថ្នមៗលើថ្ងាស់នាងតូចដែលមានក្រណាត់រុំរបួសឲ្យនាង។
   " ហឺក..."
   " ហ្អឹក...ជួយផង...អ្នកណាក៏បាន សូមជួយខ្ញុំផង..." សូមី ដេកមមើយំផងនិយាយផង នាងយល់សប្តិថាខ្លួនឯងត្រូវគេចាប់ជម្រិត ធ្វើឲ្យនាយកម្លោះលូកដៃចាប់ដៃនាងជាប់យ៉ាងណែន។
  " សូមី! សូមី...គឺយើង..."
  " អ្ហឹកៗ លោកម្ចាស់! លោកម្ចាស់...ហឺ..." ម្រាមដៃស្រឡូនលើកឳបកគេយ៉ាងណែន ទឹកភ្នែកហូរតក់ៗស្រក់កាត់ថ្ពាល់សខ្ចី បេះដូងលោតញាប់ផ្ទួនៗក្រោយដឹងថានាងមានគេនៅក្បែរ។

" បាត់យំណា៎ យើងនៅទីនេះហើយកុំខ្លាចអី..."
" អ្ហឹកៗ ខ្ញុំខ្លាចណាស់...ខ្លាចថាលែងបានជួបលោកម្ចាស់ម្តងទៀត! "
  " យើងសុំទោសដែលឲ្យនាងជួបរឿងបែបនេះ! " ជីមីន ឱបស្រីល្អិត ដោយឡើងមកអង្គុយលើគ្រែអ្នកជម្ងឺ ត្រកងស្រីតូចក្នុងឈុតអ្នកជម្ងឺពណ៍ទឹកសមុទ្រស្រាលមកដាក់លើភ្លៅដ៏កក់ក្តៅ។

" ឈឺណាស់មែនទេ? " គេប៉ះថ្ងាស់នាងស្រាលៗសួរដោយក្តីបារម្ភ។
  " ហ្អឹម..."
" ជុប៎! " គេថើបថ្ងាស់នាងថ្នមៗ ចាប់ខ្មងដៃស្រីតូចមកថើបមួយខ្សឺត សូមី មានអារម្មណ៍ថាធូរស្រាលជាងមុន គេមិនមែនត្រឹមតែជាអ្នកការពារនាងទេ ក៏ជាឪសថទព្វព្យាបាលផ្លូវចិត្តនាងទៀតផង។

" លោកម្ចាស់! "
" ពេលនេះនាងចង់នៅជាមួយយើងទៀតទេ?  "