ប្រមាញ់ស្នេហ៍សាតាន |រដូវកាលទី១|

ស្រីសោភិនី

  " ផាច់! " គេញ័រដៃទទ្រើក លើកទះកំភ្លៀងថ្ពាល់សម៉ត់ខៃនោះមួយទំហឹងតែម្តង។ សូមី ធ្វើមុខឡេឡឺ ក្រោកឈរឡើង ធ្វើឲ្យជ្រុះអាវក្រៅរបស់ថេយ៉ុង បង្ហាញល្វែងខាងលើមានតែអាវកាក់ស្តើងបិទបាំងដើមទ្រូងរបស់ខ្លួន ចំណែកកញ្ចឹងក ក៏មានស្នាមជញ្ជក់បបូរមាត់ក្រហមងាំង។
  " លោកម្ចាស់ហុឹ...."
" នាងថោកទាបណាស់! "
" ឯងកុំទាន់ជេ...ស្តាប់យើងសិន! " ថេយ៉ុង ឃាត់កំហឹងជីមីន តែមនុស្សដែលលិចលង់និងភ្លើងប្រច័ណ្ឌ ឃើញស្តែងៗថាពួកគេឱបរឹតគ្នាបែបនេះ ពិតជាស្តាប់ពាក្យអធិប្បាយស្អីមិនចូល។

*ដឹប!! 
  " ស្តាប់ក្បាលឯង? "
  " លោកម្ចាស់ជួយខ្ញុំផង...អ្ហាស៎...."
  " ស្រេកឃ្លានយ៉ាងហ្នឹង?? មកនេះ..." ជីមីន ខឹងសូមីឡើងញ័រដៃទទ្រើត ទើបចាប់ដើមដៃតូចអូសទីណាត់ទីណែង ចាកចេញទៅបាត់។
   " ងាប់មិនខានទេ!! " ថេយ៉ុង ពោលទាំងឈឺមាត់ព្រោះត្រូវជីមីនដាល់។

*ង៉ាង.....!
  សម្លេងបើកឡានបន្លឺខ្លាំងៗ ជីមីនបើកឡានគ្មានចេះក្រែងចិត្តអ្នកណា គេងាកមើលស្រីតូចកំពុងតែត្រូវថ្នាំវាយលុក ដោយបញ្ចេញកាយវិការយ៉ាងរោលរាល។
   " ស្រីពុតត្បុត..."
   " អ្ហា៎....ក្តៅណាស់...."
   " ហេតុអីក៏យើងមិនដឹងថានាងជាស្រីស្រែកឃ្លានតណ្ហាបែបនេះ? "
   " អ្ហា៎....លោកម្ចាស់...." នាងដកដង្ហើមញាប់ស្អេក ពេលត្រូវគេអូសចូលមកក្នុងអាផាតមិន ឡើងទៅបន្ទប់របស់គេ ដែលទិញទិញចោលយូរហើយនោះ។

" អ្ហឹស...ក្តៅណាស់..." នាងតូចស្រវាឱបជីមីន ហើយថើបមាត់គេទាំងភាពពុះកញ្រ្ចោល។
  " នាងក្បត់យើង! ស្រីពេស្យា..."
" អូនត្រូវការលោកម្ចាស់...ផាច់..." ស្រីតូច ស្រោតសម្លៀកខ្លួនឯងចោលមិនបន្សល់ឡើយ ហើយដើរទៅថើបជីមីនម្តងទៀត។ ពេលឃើញនាងធ្វើខ្លួនដូចស្រីលក់ខ្លួនបែបនេះក៏ទះកំភ្លៀងសូមីម្តងទៀត ដោយកែវភ្នែកក្រហមងាំង គឺខកចិត្តចំពោះនាងណាស់។

" ហ្អឹកហ្អឹក...សុំអង្វរលោកម្ចាស់..."
" នាងគ្មានកេរ្តិ៍ខ្មាស់ពិតមែន...." ជីមីន ច្របាច់មាត់នាងស្ទើរយកកាំភ្លើងសម្លាប់នាងម្តងៗ ស្រីតូចដៃរវាមដូចមឹក លូកស្ទាបអង្អែលគេពេញរាងកាយ ហាក់បីដូចជាមិនបានខ្វល់ខ្វាយចំពោះការឈឺចាប់នោះទេ រឹតតែមិនដឹងថាខ្លួនឯងបានធ្វើអី។