Chapter 37

5.1K 105 18
                                    

"I a-am sorry but I can't accept this," she breathlessly uttered, hinawakan niya ang kamay nito at ibinalik ang hawak na mga papeles. "And I-I am sorry for hurting you," dugtong niya habang nanlalabo ang matang nakatingin sa lalake.

"I already replaced my name with yours kaya wala ka nang magagawa sa bagay na 'yan, it's either you accept it or throw it away."

Siya naman ang nagulat. "You want me to throw these papers?"

"No but if you don't want it then give it to someone who you think deserve it dahil hindi ko tatanggapin 'yan kapag ibinalik mo sa akin. Hindi ko ugaling bawiin ang mga bagay na ibinibigay ko."

"I-I can't, these papers don't belong to me."

"If you're really sorry for everything, you will accept it."

"But I am sorry,"

Umiling si Gregor. "You're not," he laughed without humor. "You're not sorry, Azari." umatras ito na para bang may nakakahawa siyang sakit.

"I am," she sobbed.

"If you're sorry then you could've told me about our daughter when I asked you that night. You could've told me the damn truth when you saw me."

She was about to reach for his hand again but he stepped back.

"Just admit it," Gregor told her.

"A-Admit what?"

He smirked without humor. "That you're just coward, Azari. You're coward to accept me, you're coward to tell the truth and you're damn coward to show your love-"

"S-Stop," pigil niya rito.

"What? Dahil totoo ang sinasabi ko?"

"Just stop-"

"Oh, I won't. Habang nandito tayo ay ipapaalala ko kung gaano ka ka-duwag." walang emosyong pahayag nito. "Hindi mo ako kayang ipaglaban sa sarili mong pamilya lalo na sa kapatid mo, na hindi mo kayang labanan ang trauma sa nakaraan mo kaya pati akong gustong pumasok sa buhay mo ay sinasaraduhan mo."

Hindi siya makapag-salita dahil pakiramdam niya ay totoo ang sinasabi ng lalake.

"You built a damn tough wall around your heart to stop me from coming in."

She bursts out of tears, para siyang sinampal ng katotoohanan.

"Fine, you want to know the truth?" suminghap siya at humakbang palapit rito. "Gusto mong marinig ang lahat sa akin?"

Pinunasan niya ang kaniyang luha.

"Yes, I am fucking coward, Gregor! You hear me? Duwag ako!" hikbi niya. "Duwag akong magmahal, duwag akong sumugal, duwag akong magbigay ng chance sa mga taong nasa paligid ko." amin niya.

Tuluyan nang bumigay ang sarili niya sa emosyon dahil kung hindi ay pakiramdam niyang sasabog ang dibdib niya sa sakit.

"Is that enough?" she cried in infront of him, showing her own weakness. "Naging duwag ako sa'yo at sa sarili ko mismo."

"P-Pero masisisi mo ba ako?"

Gregor was staring at her intently like he wants to hear what's inside her heart and head so bad.

"Masisisi mo ba ako kung naging duwag ako na hindi ako ang piliin mo no'ng mga oras na 'yon?" halos pabulong niyang saad dahil nawawala na ang boses niya sa pag-iyak.

"I was never chosen since then, Gregor." panimula niya.

"My father left me, he chose his mistress and Ayara. My mother left me, too. She chose death and her pain over me." mapakla siyang tumawa. "Even God didn't choose me to be happy, he didn't put any damn happiness in my life!"

Vengeance Seized Soul (Complete)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon