Siktir mafya mı?

Gerçekler

Gamze'den
Gözlerimi açtığım da karanlık bir odadaydım yatakta olduğumu biliyordum. Yumuşak bir yatak o sıra da kapı açıldı. İçeri saçları oldukça dağınık takım elbiseli ama kravatını dağıtmış, uzun boylu bir adam girdi. Adam dediğime bakmayın genç biri. Birden dudağının üstü kıvrıldı. Ah çok güzel bir de gamzesi vardı. "Merhaba güzellik ben Çınar" "Merhaba ben de Gamze" "biliyorum" dedi ve yine o gülümsemeyi yaptı. Çok tatlı biriydi. Oturduk saatlerce tabu oynadık eğlendik. Sonra birden bire ciddileşti ve "seninle bir şey konuşacağım bana inanmak zorundasın" dedi o kadar çok kasılıyordu ki damarları patlayacak gibi oldu. "Efendim" "Araf Soydan neyin?" "Kağıt üzerin de kocam" "onunla ilgili tüm gerçekleri öğrenmen gerek ki o zaman acı çeksin. Şuan sana zarar verebilirdim. Hatta sabah sana zarar vermeye gelmiştim. Ama sen bana iyi davrandın ve eğlendik. O yüzden bu oyunu artık öğrenmen gerek" "Ne oyunu?" "Araf seni ve arkadaşını öldürecek. Bir de sonradan gelen ablanı" "saçmalama Çınar" dedim ve gülmeye başladım. "Gamze çok tehlikeli bir oyun bu senin için bir sürü işkence hazırladı ailen trajik bir trafik kazasın da değil. Araf'ın hücresin de öldü." "Bunları bana kanıtla Çınar bunlar saçmalık" "bu fotoğraflar o geceye ait yani trafik kazasına iyi bak bunlar ailen mi?" İyice baktığım da cidden ölen kişilerin ailem olmadığını gördüm. "Peki ya ailem onlara noldu?" "Aileni Araf öldürdü. Firuze'nin ailesi ile birlikte. O jip takla atarken Araf usta bir plan ile aileni ordan çıkarttı ve seni orda bıraktı. Bunları öğrenmen gerek artık. Araf Soydan işte bu güzelim" dedi ve odadan çıkıp gitti. Şok olmuştum elinde kanıtlar bile vardı. O fotoğraf ailem gözlerimden yaşlar öyle bir akıyordu ki durdurmak istemiyordum. O kadar ağlıyordum ki odadaki boy aynasına bakmaya korkuyordum. Tamam belki Araf'a deli gibi aşık değildim. Ama etkilenmiştim. Lanet olsun beni seviyor zannediyordum. Ama beni öldürmek için planı varmış. Peki Çınar olmasaydı ben napacaktım? Ona inanacaktım değil mi? Ahh evet ona inanacaktım. Çınar odaya geldi ve bana yemek getirdi en sevdiğim yemekti. Bir şeyler konuşuyordu ama anlamıyordum. Duymuyordum sağır olmuştum resmen. Bana öyle bir sert tokat attı ki acıyı her hücrem de hissettim "b-bana vurdun!" "Kendine gel Gamze biliyorum zor ama kendine gel!" Dedi ve beni kucaklayıp ayağa kaldırdı. Boy aynasının karşısına geçirdi ve "şu haline bak berbat görünüyorsun aç şu lanet gözlerini haline bak!" Gözlerimi yavaş yavaş açtığım da berbat bir Gamze gördüm. Çok berbat hem de tam arkamı dönüp Firuze'yi soracaktım ki dışardan silah sesleri gelmeye başladı. O sıra da Çınar silahını çekti ve beni bırakıp dışarı çıktı. O sıra da et yığını gibi yere düştüm. Çünkü beni tutan şey Çınar'dı. Araf odaya girdi ama Çınar ile birlikte gelmişti odaya aynadan görüyordum gözlerim hafif aralıktı. Araf Çınar'a yumruklar atıyordu. Ve "söyledin mi lan ona!" "Kim bilir belki de! Ahhahahah!" Diye gülmeye başladı Çınar. Araf "eğer öyle bir şey yapmış ol seni mezarında bile sikerim!" Diye bağırdı ve belindeki silahla Çınar'ın kafasına sıktı. Yanına yaklaştı ve o soğukkanlı elleri hâlâ kan kokan katilim geldi. Gözlerimi kapattım onun o pis yüzünü görmemek için...