အေးအပြင်ကပြန်ရောက်တော့ ဒေါက်တာက ဟိုတယ် အပြင်မာ ဖုန်းပြောနေတယ် ဒေါက်တာ့ ပုံကစိတ်တိုနေပုံရျယ်။
အေးဒေါက်တာ့အနားရောက်တာတောင် ဒေါက်တာကဒေါသသကြီးစိတ်တိုနေတုန်း
"ဇင်မမကို ပြစ်မသွားခဲ့ဘူးဘူး! ဇင်လည်းကိုယ့်အလုပ်ကိုယ့်လုပ်နေတာဘဲ!"
"ရတယ်လေ မမက ပြတ်ချင်တယ်ဆိုတော့လဲ ဟက်!"
"ဟုတ်လား ဇင်ကတော့ မမကိုစိတ်ကုန်နေပီ စိတ်ပြတ်နေပီ မချစ်တော့ဘူး"
"မမခုနပဲ ပြတ်မယ်ဆို ဟမ်!ချက်ချင်းကြီးမပြတ်တော့ဘူးလား!ဇင့်ဘက်ကတော့ မမကိုပြတ်ပီ အခုကစပြီး"
တီးး!
"အမ် ဟိုတောင်းပန်ပါတယ် ဒေါက်တာ့ အေးက.."
"မိုးချုပ်နေပြီလေ ဘာလို့နောက်ကျနေရတာလဲ"
"...."
"ကြောင်စိစိနဲ့သွားမယ်လေ"
"ဟုတ်"
ဘာလိုအခြေအနေကြီးလဲ ဒေါက်တာက
။
။
။
"ဒေါက်တာ့အတွက် အေး ပီဇာဝယ်လာတယ်"
"......"
"အေး..."
"ပျက်သွားပြီ မမနဲ့"
"ဆရာမက မမကိုချစ်ပါတယ်"
"ဟင့်အင်း သူက ငါ့ကိုချစ်တာမှန်တယ် သူမင်းကို တပည့်တယောက်ထက်ပိုနေတယ်"
"ဝိုးးး ညီမလိုလားကောင်းတာပေါ့"
"ဟင့်အင်း ချစ်သူတယောက်လို"
"ဪ ဒေါက်တာရယ် ဇင်ကဆရာမကိုမကြိုက်ပါဘူး"
"စိတ်ချ"
"ငါသူ့ကိုမချစ်တော့ဘူးး"
အေးဘာမှမပြောမိ။ သူအသဲကွဲနေပီမဟုတ်လား။
ငါဘာလုပ်ကမလဲ။
သူငိုနေပီမဟုတ်လား။
"ဒေါက်တာရယ် မငိုပါနဲ့...."
အေးဒေါက်တာ့နားထိုင်ပြီး ဒေါက်တာကိုနှစ်သိမ့်ပေးနေခဲ့တယ်။
ဒေါက်တာကခနကြာတော့ငိုတာရပ်သွားခဲ့တယ် ။
"အေး ဆေးသောက်ကမယ်မဟုန်လား"
ဒေါက်တာက သူ့ဘက်လှည့်ပြီးပြောလိုက်တယ်။
