"ဒီမာ ဒေါက်တာကြီး ခင်ဗျားကြီးအိမ်မာနေတယ်ဆိုပြီးလိုက်နမ်းမနေနဲ့"
အကြောင်းမာ ဇင်ကမနက်မိုးလင်းတာနဲ့ အေးကိုလိုက်နမ်းနေတာ။
"အင်း ဇင်ဘာလို့လိုက်နမ်းနေတာပါလိမ့်"
"လာမစနဲ့ "
"လာပါကလေးကလည်း-"
တူးးး!တူးး
အေးဖုန်းလာတော့ ယူကြည့်လိုက်တော့ "ဦးလေး"
#အေးကြယ်စင် နင်ဘယ်မာလဲ!#
#ခင်ဗျားသိစရာမလိုဘူး#
#မင်းဘယ်သူလဲ#
တီ! တီ
အေးကိုကြည့်လိုက်တောငိုနေတယ်။
"မငိုပါနဲ့ ကိုယ်ပြောတယ်လေ ကိုယ်ကကာကွယ်ပေးမာပါစို"
"ကြောက်တယ် ဇင်ရ"
"ကျစ် မယံုဘူးလာ"
"ယံုပါတယ်"
"ဒါနဲ့ဘယ်လိုလုပ်မာတုန်း"
"အော် အေးရယ် ခရုမှာလဲ အဆံနဲ့ ဇင့်မှာလဲအကြံနဲ့ပါ"
"အေပြာကတော့ မိုးနတ်မင်းဖင်တက်စောင့်တော့မယ်"
"အတည်ပါကွာ"
။
။
။
။
။
"ဘာ "
"ဟုတ်တယ်အေးကိုစိတ်မချလို့လေ"
မနက်စောစောကျေင်းသွားခါနီးမှကြားလိုက်ရတဲ့စကားကြောင့်ဘာခနဲဖြစ်သွားရတယ်။
ဇင်သူတို့ကျောင်းမှာ သင်ပြအနေနဲ့ တင်ထားတာတဲ့။
အခုဆို ကျတောင်ကျနေပီတဲ့
အ့တာအေးကခုမှသိရတယ်။
"သဘောလေ အဆက်ဟောင်းနဲ့ပြန်ဆက်ဖို့တော့မဆင်ားစားနဲ့နော်"
"အော လျောက်တွေးနေပြန်ပီ"
"သွားမယ် နောက်ကျတော့မာပဲ"
ခပ်ပြတ်ပြတ်ပြောပြီးရှေ့က ထွက်သွားသောအေး
။
။
။
။
"ဘာလိုက်လုပ်တာလဲ"
ကျောင်းရောက်တော့သူနောက်တကောက်ကောက်လိုက်နေသောဇင့်ကိုမေးလိုက်ခြင်း။
"ဒီလိုပါပဲ တပတ်လိုက်ပတ်ကြည့်နေတာ"
ဟူးး ဇင်နောက်ကတကောက်ကောက်လိုက်နေတာ ကိုယ့်ကိုကိုယ်တောင်စိတ်မလုံဘူး။
