Chapter 25

5.7K 607 151
                                    

Louis' P.O.V.

Η Alyssa κάθεται σε μία ξύλινη καρέκλα και ο Evan,είναι γονατισμένος μπροστά της,δίνοντας της οδηγίες για το τι να κάνει,λες και είναι πεντάχρονο.Για την ακρίβεια,με τόσα ναρκωτικά,αυτή τη στιγμή,έχει μυαλό πεντάχρονου.Νιώθω απαίσια,που εγώ είμαι ο υπεύθυνος για όλο αυτό.Αλλά κανείς δεν έχει το δικαίωμα να με κατηγορήσει.Το έκανα για την μαμά μου,τη γυναίκα που με φροντίζει όλη μου τη ζωή.

Και ο τρόπος που την έντυσε,με κάνει να νιώθω ακόμη πιο σκατά.Είναι λογικό,αν σκεφτείς το ποια είναι η δουλειά της,αλλά το να βλέπω την κοπέλα του καλύτερού μου φίλου με τόσο προκλητικά εσώρουχα,είναι αηδιαστικό.Όχι οτί η Αlyssa,είναι άσχημη,κάθε άλλο.

Και το χειρότερο απ'όλα;

Αγαπώ την Alyssa.

Ήξερα από την αρχή πως θα επέλεγε τον Harry,και Χριστέ μου,τον να την στείλω στον Εvan ήταν τόσο αρρωστημένο!

Αφού είδα χτες τον Harry,να κλαίει έτσι για αυτό το κορίτσι,κατάλαβα πως δεν μπορώ να κλέψω κάτι τόσο σημαντικό από αυτόν.Το χτεσινό θέαμα,είναι απ'τα πιο τράγικα της ζωής μου.O Harry έκλαιγε κυριολεκτικά στα πατώματα...διαλύθηκε.

Και για όλα φταίω εγώ.

O Evan έδωσε μία τελευταία 'συμβουλή' στην μισοκοιμισμένη,κοπέλα και γύρισε να με κοιτάξει.''Ετοιμασέ την.''

Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου,και ο ίδιος βγήκε από το δωμάτιο.Προχώρησα προς την Αlyssa,και την βοήθησα να σηκωθεί.Θεέ μου,δεν μπορώ να την βλέπω έτσι.

''Λυπάμαι τόσο πολύ,Alyssa.''Ψιθύρισα,μα και να με άκουγε δε νομίζω να καταλάβαινε.

Γέλασε και παραλίγο να πέσει,λες και ήταν μεθυσμένη.Αναστέναξα,και την πήρα στην αγγαλιά μου.Ήταν πολύ πιο εύκολο απ'το να την βάλω να περπατήσει εκείνη τη στιγμή.Προσπάθησα να μην κοιτάξω στο καλλίγραμμο σώμα της,γνωρίζοντας πως δεν είνια ώρα για τέτοιες φαντασιώσεις.

Αν ο Harry,ακολουθήσει το σχέδιο κατά γράμμα,τότε η Alyssa μέχρι το τέλος της ημέρας,θα είναι σίγουρα στην αγγαλιά του.Δεν θα ξετρελαθώ να το δω αυτό,αλλά θέλω να δω τον κολλητό μου χαρούμενο.Μία η απώλεια της μνήμης του,τώρα η απαγωγή της Alyssa...θα καταρεύσω και εγώ ο ίδιος αν τον δω να κλαίει,πάλι με τον ίδιο τρόπο.

Κοίταξα κάτω στο πρόσωπό της,και ήταν τόσο όμορφη.Ήταν τόσο όμορφη,στην αγγαλιά μου...

Όχι.Όχι.Είναι του Harry.

Μπήκαμε μέσα στο δωμάτιο,που γινόταν το 'παζάρι'.

Forgotten (Μετάφραση)Where stories live. Discover now