Zifiri Okyanus

"Ölümsüz hikayenin ruhsal başlangıcı"

Her şeyin bir sonu vardır. Fakat her son, her hikayeye yakışmaz.

Ben Okyanus. Okyanus Kılınç. Hikayeyi anlatmaya en başından başlayacağım.
Çünkü bazı hikayelerin sonu yoktur. Ve olmaya da niyeti yoktur :)

Annem ve babam. Benim baş rollerim.
Birbirlerine olan sevgi,saygı,güven ve bağ onları asla ayıramamış. 13 yaşında internet üzerinden tanışmışlar. Anlattıklarında bana bile inandırıcı gelmemişti. Aralarında onlarca kilometre olmasına rağmen nasıl hiç kopmadılar?

Babam bana hep beni hiç olmadığım zamanlarda bile çok sevdiklerini söyler.

Annem ise "Okyanus" isminin bile bir hikayesi olduğunu anlatırdı.

Annem.. Babamın benden önce ki Okyanus'u,balı,ailesi,yuvası ve ona ait olan tek şey. Annemin aslında iki ismi varmış fakat annem psikolog olup babamla evlendikten sonra ikinci ismini kullanmaya başlamış. Bu hikaye de onu "Su Kılınç" olarak tanıyacaksınız.

Peki annem şuan nerede ve neden bizimle değil?

Geçmişten Su Kılınç

Her zamankinden farksız, normal bir gündü. Yine odama geçmiş, telefonuma bakıyordum. Ders çalışmam gerekiyordu, evet fakat kafamı derslerime yöneltemiyordum. Bir şeyler sürekli beynimin içinde sağdan sola sürükleniyor gibiydi. Sosyal medyadan tanıştığım arkadaşıma yazdım. Bir kaç arkadaştan başka bir şeyim yoktu. Onlar da kilometrelerce ötemdeydi.

Mesaj kutumdan Yaren'i buldum. Yaren, her ne olursa olsun beni her zaman dinleyebilen ve her zaman destekleyebilen belki de tek kişiydi.

"Nasılsın?"

Diye yazdım başta.

Yaren genellikle bu saatlerde aktif olurdu. Mesajıma direkt cevap vermişti.

Yazıyor..

"İyiyim canım, sen nasılsın?"

Samimi bir kızdı. En sevdiğim özelliği belki de buydu.

"İyiyim. Bir şey diyecektim."

Diyerek konuyu açtım. Ne diyecektim onu da bilmiyordum.

Yazıyor..

"Söyle tabii ki dinliyorum."

Mesajı görüldü de bırakmayı sevmezdim. Direkt yanıt verdim.

"Şu sıralar, canım çok sıkılıyor. Belki sende fark ediyorsundur. Kafamı toparlayamıyorum, odaklanamıyorum, yaptığım şeylerden zevk alamıyorum. Ne yapacağım bu şekilde Yaren."

Yazıyor..

"Fark ediyorum, evet bu aralar mesajlarıma eskisinden daha geç bakıyorsun. Aktif olmuyorsun ya da kısa cevaplar veriyorsun. Kendin için yeni bir şeyler keşfedebilirsin. Ne bileyim mesela yeni insanlar tanımaya çalışmak olabilir,yeni bir şarkı, yeni bir hobi gibi."

Utangaç biriydim ve birileriyle tanışabileceğimi düşünmüyordum. Özgüvenim düşüktü, kendimi ifade edemiyordum.

"Teşekkür ederim Yaren. Ama biriyle nasıl tanışacağım? ne diyeceğim? biliyorsun pek yetenekli olmadığım konular."