Zifiri Okyanus

"Bazı bitişler bitiş gerektirir."

Ne demiştik hikayeye başlarken? Her son her hikayeye yakışmaz.
Sözümün arkasındayım. Bizim hikayemize de bu sonun yakışacağını hiç düşünmezdim.
Yakışası gelmiş demek ki ya da vakti.
Bedensel ve fiziksel yorgunluklar,kıskançlık krizleri,kavgalar ve sonunda getirdiği o lüzumsuz ayrılık.
Karşılıklı sevgiden karşılıksız nefrete.
Belki bunu göreceksin belki hiç haberin bile olmayacak ama şunu bilmeni isterim ki bir zamanlar ne kadar sevdiysem seni, şimdi bir o kadar nefret ettirdin kendinden. Hani derler ya sevgi nefretten güçlüdür diye. İnanmazdım. Ama cidden öyleymiş inandırdığın için sana teşekkür ederim. Belki çok güzel bir aile olacaktık belki buraya yazdıklarım gerçeğe dönüşecekti belki bütün bunlar bir anı ve hatalarımız olarak kalacaktı. Ama sen, kendin tamamen bir anı olarak kalmayı tercih ettin. Senden değil fakat hayallerimizden ve bir zamanlar hayallerimizi süsleyen Okyanus'tan çok özür diliyorum. Hepsi gerçekleşmeyi en çok hak ederken birer rüya ürünü olarak kaldılar. Bana bu zamana kadar çok şey öğrettin ve mesafelere rağmen nelerin başarılabileceğini bana yaşattın. Ve aynı zamanda kime ne ölçüde değer verilmesi gerektiğini öğrettin. Kattığın ve yaşattığın her şey için teşekkürler. Belki bir gün bir yerde yeniden karşılaşacak ve birbirimizi en ince ayrıntısına kadar tanıyan iki yabancı olacağız. Eğer olurda beni tanırsan beni hatırla fakat bana kendini hatırlatma. Çünkü bazı anılar istense de unutulmaz. Bir travma olarak bile olsa ruhumda bir iz olarak kalacaksın. Kendine iyi bak. Tüm yaşanmışlıklarımıza saygılarla..

Bize çok şey borçlusun fakat veresiye geçirseydik mahalle bakkalı olurduk.
.

.
.
.
.
(sonunu bu şekilde bitirmek istemezdim. buraya kadar okuyan herkese sonsuz teşekkürler. Gelecek hikayelerde görüşmek üzere..)