မောင့်ကို ကြည့်တဲ့ ထိုမိန်းကလေးရဲ့ရဲတင်းလှသော အကြည့်တွေ ကျနော်မကြိုက်ပါဘူး...ကျနော် သဝန်တိုတတ်နေပြီ ထင်တယ်...။
...............
ကန်တင်းရောက်တဲ့ချိန်ထိ ဘေးကကပ်ပါလာသော မြတ်နိုးရာလေးက ငြိမ်နေလေသည်။စားစရာတွေ မှာပြီးသည့်အချိန်ထိ ထိုအကောင်ပေါက်လေး စိတ်အာရုံတွေ ကျုပ်ဆီ ရှိမနေ...။ဒီကလေး ဘာတွေများ ဖြစ်နေတာများလဲ။
" နန်း...ဘာတွေ အဲ့လောက်တွေးနေတာလဲ ဘာဖြစ်လာလို့လဲ ငါ့ကိုပြော... "
မောင်က ကျနော့်ကို သူနှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်၍ မေးလာလေသည်။ကျနော်စိတ်တွေ အဆင်မပြေနေ...စောစောက အဖြစ်အပျက်အားလည်း ဘဝင်မကျ။မောင့်ဘေးမှာ သူ့သူငယ်ချင်းတွေက လွဲလို့ အခြားသူတစ်ယောက်ယောက်ရှိနေတာ အသားမကျသေး၍လည်း ဖြစ်မည်။ဒါမှမဟုတ်...ကျနော် သဝန်တိုတတ်နေလေပြီလား...။
ဘဝငယ်သည် ပြန်၍မဖြေ မျက်နှာငယ်လေးကိုသာ အောက်သို့ အတင်းငုံ့ချနေလေတော့သည်။
" နန်းရာ...ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲကွာ
ငါစိတ်တွေ ပူလာပြီ "
ခွန်စိုင်းတစ်ယောက် ထူးထူးဆန်းဆန်းတွေ ဖြစ်နေသောသူအား ချော့မော့မေးရင်း စိုးရိမ်စိတ်တွေ တိုးလာတော့သည်။ဘဝငယ်ရဲ့ ဒီလို အားငယ်
မွန်းကြပ်နေသောမျက်နှာလေးကို တစ်ခါမှ မမြင်ဖူး၍ မနေတတ်တော့ ထိုင်မရထမရ ဖြစ်နေတော့သည်။
" နန်း...ငါ့ကိုကြည့် ဘာကိုအလိုမကျနေတာလဲဟင် ငါ့ကိုပြောပြမှ ငါက မင်း
စိတ်အလိုကျအောင် စိတ်အဆင်ပြေအောင်
လုပ်ပေးလို့ရမှာပေါ့...မဟုတ်ဘူးလား "
" ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး...ငါ...ငါ ဗိုက်ဆာနေလို့ရယ် "
ဘာဖြစ်နေပါတယ်ဆိုပြီး ပြောဖို့ရာကလည်း
ဘာကဘယ်လ်ိုဖြစ်နေလဲပင် ကျနော်ကိုယ်တိုင်တောင် မသေချာ...။မောင့်ကို ဘယ်လိုစပြောပြရပါ့မလဲ။
နန်း ဆိုသော ဒီအကောင်ပေါက်လေးအား ဟိုးငယ်စဉ်ကပင် သိကျွမ်းခဲ့၍ မိုးလေဝသခန့်မှန်းသူတွေထက်ပင် ဘဝငယ်ရဲ့စိတ်ထဲက ဥတုမျိုးစုံကို ကျုပ်ခန့်မှန်းတတ်သည်။ဘဝငယ်ရဲ့ မျက်နှာကြည့်ရုံဖြင့် ထိုသူလေး မူမမှန်တာ သိနေလေပြီ...။
