VEZİR

♛ 36. Bölüm - Taraf♛

Bölüm bildirimi gitmediği için tekrar atıyorum. Yeni bölüm sınır geçince gelecek ve alıntıyı panoma bıraktım 

Ayağa kalktı ve cama doğru gitti. Darlanmıştı ve nefes almaya ihtiyacı vardı" Amcam öldü ve önüm kesildiği için bu hale geldik. Aralarda öldürmeye çalışsa da başarılı olamıyor"

"Öldürmeye çalışsa da derken?" dedim. Tam olarak kırmızı çizgime dokunulmuş gibi hissediyordum.

"Kuyu var olduğu sürece her zaman birbirimiz için tehlikeyiz o ne kadar soyadımı kullanmamamın her şeye engel olduğunu düşünse de gerçek şu ki ben Atayar'ım ve onun en çok korktuğu gölgeyim çünkü zamanında benim varlığım altında ezilmişti"

Camın oradan geri çekildi ve yatağa oturdu. Düşüncelerinden kaçamıyordu ve onlardan kaçamadığı için yerinde duramıyordu. Fiziksel olarak her hareketinde zihninin bulanıklığını belli ediyordu. 

Yerden kalktım ve yanına gittim. Dizlerinin üstüne oturdum ve ellerimi sakallarında gezdirmeye başladım. Yüklerini almak isterdim ama yapamıyordum. Sevdiğim adamın yüklerini alamıyordum ama yanına geçer o yükleri bende sırtlardım. El ele o yüklere karşı koyardık veya beraber altında ezilirdik. Beraber olduğumuz sürece sonucun önemi yoktu.

"Yanındayım" dedim ve başını bana doğru bakması için kaldırdım "Bu oyunda artık tek değilsin"

"Sadece  yanında olup seni sevmek istiyorum"

"Biz hep beraber olacağız ve senin olan her şeyi geri alacağız" dedim. Bu benim için bir söz, bir yemindi. 

 Kalbim Yağız'a bağlanmıştı ve bağlandığım kalbi durdurmaya çalışanların karşısında duracaktım.

"Biz hep beraber olacağız" dedi.

Şimdi karşımızda olanlar düşünecekti. Geçmişte çalınan her şeyi geri alacaktık. Geçmişimize zarar vermişlerdi ama geleceğimize dokunamazlardı.

&

Şu anda küçük bir oğlan çocuğu gibiydi , istediği oyuncak alınmadığı içi yüreği buruk bir şekilde uykuya dalan bir çocuk gibi ama onun yükü daha ağırdı.

Yavaşça Yağız'ın saçları ile oynadım. Artık hayatım da Yağız vardı ve  Yağız'ın savaşı benim savaşımdı. 

Hastaneden beri düzensiz uyuduğum için benim uykum yoktu yavaşça yanından kalktım ve aşağıya indim. Aksel ile şu an karşılaşsam ne yapardım bilmiyordum. Sinir duygusunu her zerremde hissediyordum. Gece olduğu için sadece nöbet tutanlar vardı ve içim daraldığını hissediyordum. Benimde konuşmaya ihtiyacım vardı  ve yeni plan, düzen ayarlamam gerekiyordu. 

Telefonumu çıkardım ve Yahya'ya mesaj attım.

Siz: Yahya

Siz: Uyudun mu?

Huysuz Robot: Hayır, bir şeye mi ihtiyacın var.

Siz: Konuşmaya ihtiyacım var. Bahçe de oturuyorum müsaitsen gelir misin?

Huysuz Robot: Hemen geliyorum

 Başımı arkaya yasladım ve gökyüzünü izlemeye başladım. Yeni duygular, yeni durumlar her şey karışmıştı. Yeni duygular ne kadar güzelse duyduklarım ise bir o kadar can sıkıcıydı. Bu dünyada hiçbir şeyi olmayan bir insandım ve Yağız ile empati kurmaya çalışıyordum. Ben hiç  aileye sahip olmamıştım, Yağız sahip olduklarını kaybetmişti. Acı her türlü aynı etkiyi yaratıyordu.