⋇⋆✦⋆⋇
Gözlerim yavaş yavaş açılmaya başladığında Evan'ın kucağındaydım. Öldüğümü sanmıştım burda ne arıyorum yoksa burası arkadaşlarımla olduğum bir cennet mi diye düşünürken arka taraftan baygın Black'i götürmeye çalışan arkadaşlarını görmemle buranın cennet olmadığını anladım. Bu salak neden baygın ki?
Barty ve Regulus arkada bir şeyler konuşuyorlardı onları anlamaya çalıştım ama duyabildiğim tek şey uğultusu, hâlâ kafam yerinde değildi. Üstelik Evan'ın beni sallayarak götürmesi midemi bulandırıyor birazdan üstüne çıkarabilirim.
Bunu hak ediyor aslında bana lanet attığını hatırlıyorum sonrası bulanık. İyileşince bunun bedelini ödeteceğim. Bilerek bana böyle bir şey yapmayacağını biliyorum ama yanlışlıkla da olsa ölmüş olabilirdim. Hem nasıl yanlışlıkla böyle bir şeyi becerdi gerçekten çok merak ediyorum.
Hastane kanadına gittiğimizde herkes aceleyle başıma koşuşturmuştu yan tarafımda yatan Black'in ise kafasında bir sargı vardı. Kafasının yarılmış olacağını düşünüp içimden gülmek isterken kendi durumumum daha beter olduğu aklıma gelince bundan vazgeçmeye çalışsam da kendimi tutamamıştım sargılı kafasıyla normalde olduğundan daha aptal görünüyordu.
"Çok fazla kan kaybetmiş eski sağlığına enerjisine kavuşması için ona kan enjekte edeceğim." anlamaz şekilde sadece etrafı inceliyordum herkes ise hâlâ başımda dikiliyor boğuldum bu kalabalıktan. İnsanlar ne diyor onu bile anlamıyorum. Koca bir uğultu çığlık atmak istiyorum.
Madam Pomfrey bana bir şey söylüyordu ama onu anlamamıştım, ağzını okumaya çalıştım. "...tipin ne kızım?" diyen soran Bayan Pomfrey'e şaşkınlıkla baktım burda hastane kanadına gelmişim sorduğu soruya bak. Ne işimize yarayacak bu şimdi ben mi yanlış anlıyorum hepsi Evan'ın büyüsü yüzünden, salaklaştım.
"Yani fark etmez pek kumral yeşil gözlüler ilgimi çe–" diye başlayan sözümü kesen Regulus oldu. "Audrey sanırım bahsettiği tip kan tipi." dedi yüzündeki sırıtmayı eliyle kapamaya çalışarak. Lanet olsun.
Tabii kan tipi olacak ama şu an o kadar berbatım ki bunu bile anlayamadım rezillik, utanç verici. Yüzüme anladığımı ifade eden bir ifade yerleştirdim ve gülen Potter'a dil çıkardım. O ise bu hareketime göz devirmekle yetindi. Arkadaşın kafasını yarmış sen bana gülüyorsun terbiyesiz şu an ayağa kalkabilecek halim olsa sana bir lanet atardım.
O sırada az önceki soruya hiddetle cevap veren Evan oldu. "TABİ SAFKAN NE OLACAK." demesiyle Barty'nin "Gerizekalı!" diyerek kafasına indirmesi bir olmuştu.
Hadi ben az kalsın ölüyordum bu neden böyle bir salaklık yaptı. Rezil çocuk.
Madam Pomfrey aptallığımıza şok içinde bakarken Lily ve Regulus, Madam Pomfrey'nin yanına buradaki tek aklı başında olan insanlar olarak gidiyorlardı.
Potter kendini tutamayarak Evan'a sataştı. "Hadi Lestrange'i anladım kıza lanet atıp hastanelik ettin ondan böyle davranıyor peki sendeki bu aptallık niye?" demesiyle kavga edeceklerdi ki Madam Pomfrey gelip onları sessiz olmaları konusunda uyardı ve beni kan almam için bir şeye bağladı sanırım.
"Daha ne kadar başımda dikileceksiniz bu çok bunaltıcı ve rezil böyle bir şey yaşadığıma inanamıyorum." derken sonda sertçe Evan'a bakmamla utançla başını eğmişti. Evan Rosier'ı utandırdım, bir ilk yaşanıyor.
YOU ARE READING
𝑨𝒏𝒈𝒆𝒍𝒖𝒔 𝑪𝒖𝒔𝒕𝒐𝒔「ˢⁱʳⁱᵘˢ ᵇˡᵃᶜᵏ」
Fanfiction"Yani umursadığımdan değil ama böyle yapman düşmanlığımıza bir ihanet sorunun neyse çözelim sonra birbirimize asa doğrultmaya devam edelim." "Hiç güleceğim yoktu Black sağol!" "Cidden bak başka bir düşmanın varsa söyle bana-" dedi ve sonra dramatik...
