I Did It For Love | Minsung

12》I Did It For Love | Minsung

Jisung

Doğrusu rüya gibi geçen bir gecenin ardından birisinin bana silah doğrultmasını beklemiyordum, özellikle de Hyunjin'in.

Uykudan uyanır uyanmaz bana doğrultulan silahı görmek günün geri kalanının da kötü ve kaos dolu geçeceğini işaret ediyordu, en azından hislerimin bana söylediği şey buydu. İtiraf etmem gerekirse artık bana doğrultulan silahlardan veya herhangi bir şekilde, birisi tarafından yaralanmaktan korkmuyordum. Tecrübe ettiğim hiçbir şey beni korkutamazdı ya da kendimi kandırıyorum, bilemiyorum.

''Git buradan yoksa seni kendi yöntemlerimle göndermek zorunda kalacağım.'' dedi Hyunjin, fazlasıyla sinir bozucuydu.

''Neden?''

''Çünkü hayatına değer veriyorsan bunu yapmak zorundasın.''

''Hayat benim hayatım.''

''Bir ailen var mı?''

''Evet var.''

''Onları seviyor musun?''

''Seviyorum.''

''Öyleyse git ve onlar hâlâ hayattayken, bir aileye sahip olmanın keyfini çıkart.''

Hyunjin'in söyledikleri ciddi anlamda canımı çok sıkmıştı. Beni tehdit mi ediyor yoksa beni korumaya mı çalışıyor bir türlü anlayamıyorum.

''Beni ailemle mi tehdit ediyorsun?''

''Hayır.''

''Öyleyse bu sözlerinin sebebi ne?''

''Bak Jisung, şu anda bu kadar soğukkanlı davranmanın sebebini anlayabiliyorum. Büyük ihtimalle Stockholm Sendromu yaşıyorsun. Seninle benzer şeyleri yaşamış birisi olarak sana dostça bir uyarı yapıyorum.''

''Bana doğrulttuğun silahla mı?''

Silahını indirip beline yerleştirdi. ''Haklısın, fazlasıyla yanlış bir yöntem. Ben yalnızca benimle konuşmak istemeyip üstüme saldıracağını düşünmüştüm.''

''Neden öyle bir şey yapayım ki?''

''Bilmiyorum...Yalnızca basit bir önlem işte.''

Hyunjin'in gözlerinde farklı bir bakış vardı, acı ve çaresizlik anında gözlere yansıyan o bakış gibiydi. Sözlerine bakıldığında ise benim için endişelenmesi fazlasıyla garipti. Minho'nun beni vurması buradaki pek çok kişiyi endişelendirmişti, fakat Hyunjin beni her gördüğünde ürkütücü bakışlarını üzerime göndermekten çekinmemişti. İşte tam olarak bu sebepten ötürü onun bana dostça tavsiyeler veriyor olması bir türlü mantığıma yatmıyordu.

''Seni hatırlıyorum Jisung.''

''Ne?''

''Seni, o eski barı, yıllar önce gerçekleşen olayı ve daha birçok farklı detayı hatırlıyorum. Minho'nun veya diğerlerinin hatırlayamadığı tüm detayları ben hatırlıyorum.''

''Sen neden bahsediyorsun?''

''Arkadaşlarından kaçarak Minho'ya sığındığın günden bahsediyorum. O gün, o barda ben de vardım. Ayrıca arkadaşlarını yakan kişi de bendim.''

Hyunjin'in bahsettiği günü hatırlıyordum ancak o gün Hyunjin'i gördüğüme dair en ufak bir anı parçası dahi hatırlayamıyordum. Hyunjin yatağın boştaki kısmına otururken kendisini hatırlatmak amacıyla konuşmaya başladı.

''Polislerin geldiğini haber verdiklerinde senin o köşede donup kalışını çok net hatırlıyorum, Minho'ya geri dönüp seni kurtarmasını söyleyen kişi bendim. Minho arabaya binerken ön koltukta oturan kişilerden birisi de bendim. Ben senin hayatını kurtarmaya çalıştıkça sen ölüme koşuyorsun Jisung.''