Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Maybe I'd change for you someday But I can't help the way I feel
🕰️ 15.22
"Geç kalıyoruz haberiniz yok."
"Festival saatini geri çektilerse biz ne yapabiliriz!?"
"Bekliyorum arabada, hızlı olun."
-author- Temmuz 25, muhtemelen Jeongin'in en stresli, Hyunjin'in en mutlu günü olacak. Ancak ikisinin de yıllardır gerçekleşmesini istediği hayali gerçekleşecek.
Sabahın erken saatlerinde herkes Hyunjin'in evinde buluşmuş olsa da, Hyunjin ve Jeongin saatlerini sahne arkasında geçirmek üzere erken ayrılmışlardı. Gereksizce hepsinde ayrı bir telaş olan arkadaş grubu, festivalin uzayacağı haberinden sonra erkene alınmasıyla daha büyük bir telaşla evden çıkmaya çalışıyorlardı. Hepsi bir arabaya doluştuğunda gitmeye hazırlardı.
Sahne arkasındakiler ise birbirlerini sakinleştirmeye çalışmalarına rağmen ikisi de birbirinden heyecanlıydı. Hyunjin, ne olursa olsun bir sorun olmayacağını Jeongin'e çokça kez tekrar etmişti. Bir hata yapsa da üstünü kapatabileceğini, her halükarda herkesin onu destekleyeceğini sürekli söylemişti. Jeongin ise sevgilisinin tüm dediklerini aklına kazıyordu adeta. Tüm stresin içinde onları düşünerek rahatlayabiliyordu sonuçta.
— 🕰️ 16.10 "Başlıyor."
"İlk biz çıkacağız değil mi?"
Başımı evet anlamında sallayarak cevapladığımda tüm grubun toplandığı ve daha da heyecan dolan sahne arkası beni de germişti. Herkes karışık bir şekilde konuşuyor, birbirlerini sakinleştirmeye çalışıyordu. Yapmamız gerekenleri son kez kontrol ettiğimde gözüm köşedeki boy aynasında kendiyle uğraşıp duran Jeongin'e çarptı. Yanına hızlıca ilerlediğimde mızmızlanarak konuştu;
"Güzel olmadım."
"İnanılmaz güzelsin."
Gerçekten; rock grupları baskılı renkli tişörtü, uzun boyuna güzelce yakışan bol pantolonu, siyah botları, boynundaki aksesuar ve kolyeleri, gümüş yüzükleri ile inanılmaz güzel görünüyordu.
"Ve?.."
"Ve havalı."
Aldığı cevapla hafif somurtmuş yüzüne minik bir gülümseme yerleşti. Bu haline kıkırdadıktan sonra yapılan duyuru ile sahne girişine yol almıştık.
"Hyunjin, kötü gidersem beni uyar olur mu?"
"Kötü gitmeyeceksin, iyi iş çıkaracağına eminim. Eğer her şey güzel giderse öpücük."
"Anlaştık."
İddialı bir ifadeyle cevap verdiğinde gülümsedim. Muhtemelen birkaç dakika sonra başlayacak olan sahneden sonra hem kariyerime kesin bir adım atacak hem de güzel sevgilimin en büyük başarısına tanık olacaktım. Her ne kadar Jeongin'in zorlukları aşmasında ona yardımcı olacağım konusu en başta kendi iyiliğim için olsa da şimdi tek amacım onu düşünmek olmuştu. Onun istediği her şeyi başarabildiğini göstermek için devam etmek istemiştim her şeye. Sürekli stres olup iyi bir iş çıkaramayacağından korksa da benim için ne yaparsa yapsın en iyisiydi.
