ညှိုးလက်မဖြင့် ညှပ်၍ချေပေးသည် ။
“ ဟင်း .ဟင်း အင်း ဟင့် တီတီ….တီတီလေးရယ်….ဟင်း….ဟင်း….” ခဏအတွင်း မိုင်မိုင်မှာ အဖျားတက်သလို တုန်ယင်၍လာသည်။ သီတာပြုံး မိုင် မိုင်၏ နို့အုံလေးတစ်ဖက်ပေါ်မှ လက် ကိုဖယ်လိုက်ပြီး မိုင်မိုင်၏ ဝမ်းပြင်းသားလေးများ ဆီးခုံနှင့် အမွှေးပါးပါးလေးတွေပေါက်နေသော စောက်ပတ်အုံလေး တို့ကို ပွတ်ပေးသည်။ မိုင်မိုင် တဟင်းဟင်းနှင့် ညည်းရင်း ခံရခက်ပုံဖြင့် သူမ၏ ပေါင်လေးမြှောက်လိုက်ချလိုက်၊ စုလိုက်ခွာလိုက် ဖြစ်နေသည်။ သီတာပြုံး က နို့နှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန် မပြတ်အောင် စို့ပေးရင်း လက်တစ်ဖက်က မိုင်မိုင်၏ စောက်ပတ်အုံ လေးကို ပွတ်ပေးနေရာမှ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ် ခုကို ပွတ်ပေးရင်း စောက်စေ့လေးကို လက်မထိပ်လေးဖြင့် တို့ထိကလိ ပေးလိုက်သည်။ “ အဟင်း…ကျွတ်…ကျွတ်….အင့်….ဟင်း….ဟင်း….” မိုင်မိုင်၏ မျက်လုံးအစုံမှိတ်ထားသော မျက်နှာလေးမှာ ရှုံ့မဲ့၍နေသည်။ ပြီးတော့နေရထိုင်ရတာ အတော်ခက်လာ သဖြင့် ဒူးနှစ်ဖက်ကို ဆွဲထောင်ပြီး ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကားလိုက်မိသည်။ ဒီမှာတင် သီတာပြုံး၏ လက်ခလယ်က မိုင်မိုင်၏ စောက်ခေါင်းထဲသို့ ညင်သာစွာ တိုးဝင်လာသည် ။
“ အို အိုး အင်း….အင်း….” မိုင်မိုင် ခါးလေးကော့တက်သွားသည်။ စောက်ခေါင်းထဲတွင် အရည်တွေက အတော်လေးရွှဲနစ်နေပြီ။ သီတာပြုံး နို့သီး လေး တွေကို ခပ်ပြင်းပြင်းစို့ပေးရင်း မိုင်မိုင်၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ လက်ခလယ်ကို သွင်းချီထုတ်ချီလုပ်ပေးသည်။ လက်မက လည်း စောက်စေ့လေးကို ပွတ်သပ် ပေးသည်။ မိုင်မိုင် အရည်တွေ မတရားကြီး ထွက်လာချေပြီ။ “ ဗြစ်…ဗြစ်….ပြွတ်….ပလွတ်….အိုး….အင်း….ဟင်း….အင်း….အိုး….အိုး….” မိုင်မိုင်၏ စောက်ခေါင်းထဲမှ သီတာပြုံး၏ ထုတ်ချီသွင်းချီလုပ်ပေးနေသော လက်ခလယ်လက်ချောင်းကို ဆွဲဆွဲပြီးစုပ် နေသည်။ သီတာပြုံး မိုင်မိုင်၏ နို့လေးကို ခပ် ပြင်းပြင်းစုပ်၍စို့ရင်း စောက်ခေါင်းထဲမှ သူမ၏ လက်ခလယ်လက်ချောင်းကို သွက်သွက်ကြီး အသွင်းအထုတ် လုပ်ပေးလိုက်သည်။ “ အား… အင်း….အင်း….အား….အား….” မိုင်မိုင်၏ တင်ပါးလေးတွေ ဆက်ကနဲ မြောက်ကြွသွားပြီး တစ်ကိုယ်လုံးတောင့်သွားရာမှ တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲဖြစ်ကာ ငြိမ် ကျသွားသည်။ စောက်ခေါင်းထဲမှ လက်ခလယ်ကို ခဏကြာသည်အထိ သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက် ဖြေးဖြေးချင်းလုပ်ပေးပြီး တော့မှ လက်ခလယ်ကို စောက် ခေါင်းထဲမှဆွဲ၍ ထုတ်လိုက်သည်။ မိုင်မိုင် မျက်လုံးလေးတွေကိုဖွင့်၍ သီတာပြုံးအား ကျေးဇူး တင်သော အကြည့်ဖြင့်ကြည့်သည် ။
“ မိုင် မိုင် ကောင်းတယ် မဟုတ်လား….” “ အာ…တီတီလေး ကလဲ….” “ နောက်ဆို မိုင်မိုင် ကောင်းအောင် တီတီလေး အမြဲလုပ်ပေးမယ်…ဘယ် ယောက်ျားကိုမှ စိတ်မဝင်စားရဘူးနော်… အန္တရာယ်များတယ် သိလား….” “ သိပါတယ်….တီတီလေး ကလဲ….” သီတာပြုံး ကျေနပ်စွာ ပြုံးလိုက်မိသည်။ နောက်နေ့များတွင် သီတာပြုံးက မိုင်မိုင်အား နေ့တိုင်း နူးနှပ်၍ ပလူးပေး သည်။ သုံးရက်မြောက်သောနေ့အရောက်တွင်တော့ ယောက်ျားနှင့်မတွေ့တာ သုံး ရက်ရှိသွားပြီဖြစ်သော သီတာပြုံးက မိုင်မိုင် အား သူမလုပ်ပေးသလို လုပ်စေ၍ အာသာဖြေခဲ့သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်မှာ တစ်ပတ်အကြာ ဧရာ အိမ်သို့ ပြန်လာသည့်နေ့ အထိ နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်တလဲ ပလူးနေခဲ့ကြလေသည်။ တစ်ပတ်လုံးလုံး အလုပ်ထဲတွင်နေခဲ့ပြီး နားရက်တွင် အိမ်သို့ပြန် ရောက်လျှင် အိမ်ပေါက်ဝ၌ မိန်းမဖြစ်သူကို တွေ့ လိုက်ရသည်နှင့် ဧရာ၏ လီးက တောင်လာတော့သည်။ ဒီတစ်ပတ်နားရက် အိမ်သို့ ဧရာပြန်ရောက်လာ တော့ မိုင်မိုင်တစ် ယောက် အချိုးတစ်မျိုးပြောင်းနေတာကို ဧရာ သတိထားမိသည်။ မနက်ပိုင်း ဧရာ အိမ်သို့ရောက်ရောက်ခြင်း မိုင်မိုင်က သူမ၏ အိပ်ခန်းထဲ မှနေ၍ “ တီတီလေးနော်….ဒီည မိုင်မိုင်နဲ့ လာအိပ်ရမှာ….” ဟု အော်ပြောသံ ကြားလိုက်ရသည်။ ဧရာရော သီတာပြုံးပါ မျက်နှာကွက်ကနဲ ပျက်သွားကြ သည်။ ခဏနေမှ သီတာပြုံးက “ အရင်လိုပဲ (၁၂) နာရီထိုးရင် ကိုက သီတာကို လာနှိုးပေါ့…” ဟု ဧရာ၏ နားသို့ကပ်၍ တီးတိုးပြောသည်။ နေ့လည်ဖက်ကျ တော့လည်း ကြည့်အုံး…။ ဧရာတစ်ယောက် မိုင်မိုင်၏ အိပ်ခန်းရှေ့မှ ဖြတ်၍အသွား အိပ်ခန်းထဲမှ မိုင်မိုင်နှင့် ပက်ပင်းတိုးခိုက် မိုင်မိုင်၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် ရင် လျားထားသော ထဘီ က သူ့အလိုအလျှောက်ပဲ ကျွတ်သွားသလား ဒါမှမဟုတ် မိုင်မိုင်ကပဲ ဖြုတ်ချလိုက်သလား ဧရာ မတွေ့လိုက်။ ဧရာ တွေ့လိုက် ရတာ ကတော့ ထဘီစတစ်ဖက်ကို လက်မှဆွဲထားသော မိုင်မိုင်၏ ကိုယ်လုံးတီး အလှပင်ဖြစ်သည်။ ပြီးတော့ မိုင်မိုင်က “ ကန် တော့…ကန်တော့…” ဟုပြောပြီး အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်သွားသည် ။
ဟော ညနေ စာ စားကြတုန်းကလည်း ကြည့်အုံး…။ သုံးယောက်သား ထမင်းစားနေကြရင်း မိုင်မိုင်က သူမ၏ မျက် လုံးရွဲကြီးများဖြင့် ဧရာ့ကို ရွှမ်းရွှမ်းစား စားကြည့်လိုက် မျက်လွှာလေးပြန်ချပြီး ထမင်းကိုငုံ့စားလိုက် တစ်ချိန်လုံးလုပ်နေသည်။ ဧရာ မသိမသာဖြင့် သီတာပြုံးကို လှမ်းပြီးအကဲခတ်လိုက်တော့ ထမင်းကိုငုံ့စားနေသော သီတာပြုံး၏ မျက်နှာလေးမှာ နီရဲနေ သည်။ သီတာပြုံးက မသိချင်ယောင်ဆောင်နေမှန်း သိသာလှသည်။ အသက်အရွယ်နှင့် အတွေ့အကြုံအရ မိုင်မိုင်တစ် ယောက် ထမင်းစားရင်း အရည်လေးတွေစို့နေပြီဖြစ်ကြောင်း ဧရာ အတတ်သိလေသည်။ ခါတိုင်းဆိုလျှင် ဧရာပြန်ရောက် သည့်နေ့တွင် မိုးမချုပ်မှီတွင်ပင် သီတာပြုံးကို တစ်ချီကစ်ပြီးတတ်သည်။ အခုတော့ မိုင်မိုင်က တစ်ချိန်လုံးအိမ်တွင်ရှိနေ၍ မကစ်ဖြစ်တော့ပေ။ ညရောက် တော့ ဧရာ ပိုဆိုးသည်။ ဘယ်လိုမှ အိပ်လို့မရ လီးက တစ်ချိန်လုံးတောင်နေသည်။ ပိုပြီးဆိုးတာက နေ့ခင်းကတွေ့လိုက်ရသော မိုင်မိုင်၏ ပျိုမြစ်နုနယ်သော ကိုယ်လုံးတီးအလှက သူ့ကို စိုးမိုး၍နေသည်။ ည (၁၂) နာရီ ထိုးနိုင်ခဲလှရောဟု ဧရာ တွေးမိသည်။ ပုဆိုးကိုလှန်၍ မနေနိုင်မထိုင်နိုင်ဖြစ်နေသော လီးကို လက်ဖြင့်ပွတ်ရင်း သူ့ဆန္ဒတွေစိတ်တွေက ပိုပိုပြီး ကာမဆန္ဒတွေပြင်းပြလာသည်။ ဧရာ၏ ကာမဆန္ဒတွေက ဘယ် လောက်ထိပြင်းပြလာသလဲဆိုလျှင် ဂွင်း တိုက်ပစ်လိုက်ရင် ကောင်းမလားဟု တွေးမိသည်အထိပင်ဖြစ်သည်။ နောက်ဆုံး တော့ ဧရာတစ်ယောက် ခက်ခဲစွာဖြင့် အချိန်ကာလကို ကျော်ဖြတ်ရင်း ည (၁၂) နာရီက ထိုးသွားသည်။ ကမန်းကတန်း ဧရာ ကုတင်ပေါ်မှ ခုန်ဆင်းပြီး အိပ်ခန်းထဲမှထွက်ရန် သူ၏ အိပ်ခန်းတံခါးကို ဆွဲဖွင့်လိုက်သည် ။
“ ဟင် ” အိပ်ခန်းဝတွင် ဘွားကနဲ မိုင်မိုင်ကို ဧရာ မထင်မှတ်ဘဲ တွေ့လိုက်ရသည်။ ခပ်တွေတွေလေးရပ်နေသော မိုင်မိုင်၏ ကိုယ်ပေါ်တွင် ပုခုံးကြိုးသိုင်း ပေါင်လည်လောက်သာရှိသော ဂါဝန်ပါးပါးလေးတစ်ထည်သာရှိသည်။ အိပ်ခန်းထဲမှ ထွက်လာ သော အလင်းရောင်ဖြင့် မိုင်မိုင်၏ ကိုယ်ပေါ်မှ ရှိုက်ဖိုကြီး ငယ်အသွယ်သွယ်ကို အတိုင်းသားမြင်နေရသည်။ ဧရာ မက်မောစွာ ဖြင့် ကြည့်နေလိုက်မိသည်။ ခဏတာ ခေါင်းလေးငုံ့နေရာမှ မိုင်မိုင်၏ မျက်နှာလေးက မော့၍လာသည်။ မိုင်မိုင် ဧရာကို လုံးဝ မကြည့် အခန်းဝတွင် ရပ်နေသော ဧရာကိုကျော်၍ အိပ်ခန်းထဲတွင်ရှိနေသော ဧရာနှင့် သီတာပြုံးတို့ အိပ်သည့် နှစ် ယောက် အိပ်ကုတင်ကြီးပေါ်မှ ထူထဲလှသော နှစ်ယောက်အိပ်မွေ့ယာကြီးကို လှမ်း၍ကြည့်သည်။ ဧရာ ဘေးသို့ကပ်၍ လမ်းဖယ်ပေး လိုက်တော့ မိုင်မိုင်က စက်ရုပ်တစ်ရုပ်လို ကုတင်ကြီးဆီသို့ ဦးတည်ရှေ့ရှု၍ အခန်းထဲသို့ တစ်လှမ်းချင်းဝင်၍လာသည်။ သူ့ အရှေ့မှ ဖြတ်သွားစဉ် မွှေးပျံ့သောရနံ့တွေက ဧရာတစ် ကိုယ်လုံးကို လွှမ်းခြုံ၍သွားသည်။ ဧရာ၏ အသိစိတ်တွေ ကင်းမှန်းမ သိ ကင်းမဲ့၍လာသည်။ ဖွင့်လိုက်မိသော အိပ်ခန်းတံခါးကို အသာပြန်စေ့၍ ခါးမှပုဆိုး ကို ချွတ်ချပြီး မိုင်မိုင်၏ နောက်မှ လိုက် လာခဲ့မိသည်။ ဧရာ၏ ရှေ့မှ ထောင်မတ်နေသော လီးချောင်းကြီးက ရှေ့မှ မိုင်မိုင်ကို ထိုးရန်ချိန်ရွယ်ထားသော လှံတံသဖွယ် ဖြစ်နေသည်။ ကုတင်ကြီးဘေးရောက်တော့ မိုင်မိုင်က ဧရာကို ကျောပေးထားလျက်မှ သူမ၏ ပုခုံးပေါ်မှ ဂါဝန်သိုင်းကြိုးလေး တွေကို ဖြည်ချ လိုက်သည်။ ဂါဝန်လေးက လျောကနဲ ကျသွားရင်း ခြေဖျားတွင်ပုံသွားသည်။ မိုင်မိုင်က ခါးတစ်ဆစ်ချိုးကုန်း၍ သူမ၏ ခြေဖျားတွင် ပုံကျနေသော ဂါဝန် လေးကို ငုံ့၍အဖယ်…လုံးတစ်ကားစွင့်သွားသော ဖွေးနုသည့် တင်သားအစုံကြားမှ နောက်သို့ပြူးထွက်နေသော စောက်ပတ်လေးက နီကျင့်ကျင့်အမွှေးလေး များခြံရံလျက် အိပ်ခန်းထဲမှ မီးရောင်အောက်တွင် ရွှမ်းစိုတောက်ပ၍နေသည်။ စောစောကတည်းက မိုင်မိုင် အရည်ကြည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်နေကြောင်း သိသာလှသည်။ ဧရာ ဘာကိုမှ မစဉ်းစားမိတော့ သူ့ကိုကာမဆန္ဒတွေက အနိုင်ယူသွားပြီ။ ရှေ့မှ ဂါဝန်ကို ငုံ့ကောက်နေသော မိုင်မိုင်၏ ခါးလေးကို လက်နှစ် ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ပြီး တဆတ်ဆတ်တုန်နေသော လီးထိပ်ကြီးကို မိုင်မိုင်၏ နောက်သို့ပြူးထွက်နေသော စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားလေး နှစ်ခုကြားသို့တေ့ကာ တရှိန်တိုး ဆောင့်သွင်းလိုက်တော့သည် ။
“ ဗြစ် ဗြစ် အ အီး အား .” စောက်ခေါင်းထဲတွင် ထွက်နေသော အရည်များနှင့် ဧရာ၏ ဆောင့်အားကြောင့် လီးတစ်ချောင်းလုံး စောက်ခေါင်းထဲ သို့ ဝင်သွားသည်။ မိုင်မိုင် မှာ ဗြုံးကနဲ ကုတင်ဘောင်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ပြီး တင်း၍ခံသည်။ အသံမထွက်မိအောင် နှုတ် ခမ်းကို ပြတ်ထွက်လုမတတ် ကိုက်ပြီး တစ်ကိုယ်လုံးအသားလေးတွေ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသည်။ မချိမဆန့် နာကျင်နေ သော်လည်း သူမ၏ တစ်ချိန်လုံးထကြွနေသော အာသာဆန္ဒ ကတော့ ကျေနပ်သယောင် ဖြစ်သွားသည်။ ဧရာ မထိန်းနိုင် သောစိတ်ကြောင့် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆယ်ချက်လောက်ဆောင့်ပြီးတော့မှ သတိရသွားသည်။ “ မိုင် မိုင်….သိပ်နာသွားလားဟင်….” “ ဟို…ကိုကို ကောင်းရင်ပြီးတာပါပဲ…” ဟု ပြောရင်း မိုင်မိုင်က ဖင်လေးကို ပို၍ကုန်းပေးသည်။ အခန်းဝမှ သူတို့ကိုရပ် ကြည့်နေသော သီတာပြုံးတစ်ယောက် မျက်ရည်တွေ တသွင်သွင် စီးကျလာသည်။ မိုင်မိုင် အိပ်ယာပေါ်မှ ထသွားကတည်းက သီတာပြုံး ဘာလဲဆိုတာကို ခန့်မှန်းမိပြီးသား ဒါပေမယ့် သီတာပြုံး တားနိုင်လျှက်နှင့် မ တားလိုက်တာဖြစ်သည်။ အခုတော့ အိပ်ခန်းထဲမှ မိုင်မိုင်၏ ခါးလေးကိုကိုင်၍ ဧရာက မက်မက်ရ ရကြီးလိုးနေပြီး မိုင်မိုင်ခမျာ မှာလည်း အင့်ကနဲ အင့်ကနဲ အသံလေးတွေထွက်၍ အံကြိတ်ပြီး ခံနေသည်။ တပြွတ်…ပြွတ်….တအင့်…အင့်…အသံလေး များ က အိပ်ခန်းထဲတွင် ညံလျက်ရှိလေတော့သည် ။
ပြီးပါပြီ
