İki Cephe Arasında

ÖZEL BÖLÜM 1

Ve sürprizzz!

Kısa sürede sizleri bekletmemek için özel bir bölüm yazayım dedim. Günün anlam ve önemi de malum derbiydi.

Seneler öncesine gidiyoruz. Ve 20 yaşında bir Alin, 25 yaşında bir Ata'yı okuyacağız.

Kısa bir bölüm evet, kabul. Ama şimdilik tatmin edici sanırım.

Keyifli okumalar diliyorum...

7 Sene Önce

ALİN ÇELİK

"Galatasaray oleeeyyy. Galatasaray oleyyy!" Kollarımı birleştirip atkıyla tepinen abime baktım. Bu arada sabahın sekizi daha. "Re re re. Ra ra ra. Gassay gassay cimbombom!" Yeterli!

"Sarıııı!" Parmağıyla beni gösterdi. "Laciveeerttt!" Havada salladığı atkıyı indirdi. "Rezil insan! Annem seni doğuracağına kanarya yumurtlasaymış daha az günaha girermişim ben. En azından sadece öter ne dediğini anlamazdım."

Sinirle gözlerimi devirdim. "Defolup gitsene artık sen. Çok sevgili kan kardeşin Ata ile sevgilisi gelsin de çık git şu evden." Annem hala eşofman takımıyla çay içiyordu. Babam da koltuğa uzanmış bizi izliyordu hem de televizyondaki kovboy filmine bakıyordu. "Hiç sinirlenme ufaklık. Ben sana ne dedim he? Gel, Galatasaray tribününde efendi efendi dur söz biletini alacağım dedim. Sen ne yaptın? Ölürüm de orada durmam dedin. Bu ahlaksız bir teklif dedin. Teklif var, ısrar yok!"

"Çok biliyorsan sen Fenerbahçe tribününde dursaydın." Elini ağzına götürdü. "Baba! Kızın bana hakaret ediyor. Şu an anama, babama sövüyormuşsun gibi sinirlendim." Yanımdaki yastığı ona fırlattım. Kafasına çarpmadan tuttu. "Çık git ya. Defol!" Siktir git diyeceğim şimdi babam var olmayacak.

Zaten Ata'ya ayrı sinirliydim. Esra ile birlikte gidecekti. Ya ben? Ben ne olacağım burada? Bende Fenerliyim. Beni de alabilirdi. Allah'ın belası! Nefret ediyorum ondan. İnşallah Galatasaraylılardan biri ağzını burnunu kırardı. Gerizekalı! Aptal! Sümsük! Adi! O salak yüzünden günaha giriyorum burada. Sol omzumdaki melek günahlarımı yazıyor da yazıyor.

Kapı çalınca abim atkısını sallaya sallaya ilerledi. "Vaaay kardeşimm! Gelsene." İçeri giriyor bir de utanmadan. Sabır! Kapının girişine döndüm. Ata içeri girerken abim omzuna atladı. "Ezeceğiz oğlum sizi, göreceksin. Galatasaray, Kadıköy'de adını altın harflerle yazacak." Abimi sırtından attı. "Demir'im, evladım benim sen daha uyanamadın mı çocuğum he? Hadi kalk sabah oldu. Rüya görüyorsun belli!" Abim elini salladı. "He he aynen. Esra nerede?" Arabada bekliyordur nerede olacak. Giderken inşallah onun tarafındanki tekerlek patlar da yolda kalırlar.

"Esra yok." Haaaağğğ! "Nasıl yok lan?" Omuz silkti. Yanıma oturdu. "Karargahta son anda aksilikler çıktı. Onları halletmek zorunda." Abim koltuğun üzerinden bedenini sarkıttı. "E bilet? Yanacak mı şimdi lan?" Ohh! Allah'ım sen beni duydun Yarabbimmm! Benim hakkımdı gitmek, sümsük Esra'nın değil. Çok şükür Rabbimmm! Sana inanmayan kâfirdirrr!

"Begüm gelsin diyecektim. Vazgeçtim küçük daha o, onunla mı uğraşacağım bir de." Telefonumla ilgilendim. Karşıma çıkan derbi gönderilerini beğendim. Ben de uzaktan izlerim artık. Kaçak yayın bulurum belki, belki de kahveye giderim. Mahallenin abileriyle izlerim. Ne yapayım be gülüm? Küçük Emrah modu online.

Anneme baktığımda kaş göz yapıyordu. Tövbe bismillah içine bir şey kaçmış gibi ne yapıyor bu kadın? Ayaklarımı kendime çektim. Supernatural'daki kutsal sular nerede? Annemin içine şeytan mı kaçmış bakmam lazım. Ona göre yere şeytan kapanı çizeceğim. Kulağımın dibinde ağız hareketleri yapan abime baktım. Annemle sözsüz bir iletişim içindeyken göz göze geldik. Sustular. "Tövbe estafurullahh!" O kadar haklısın ki babam.