ŞEHRİN KATİLLERİ - X11

2.Bölüm "Geçmiş"

O gün her zaman ki gibi şehir ıslak, soğuk ve sisliyidi.İnsanlarin bazıları sokakta ruhsuz şekile yürüyorlardı.Nikolay ve Lucas da o sokakta yüzlerinde birer maske ve şapka ile siyah içindeydiler.Yol ayrımına gelince ikiside durdu.. Şehirden uzakta bir depo vardı.Burasi insanlardan uzak , ıssız di.
Lucas deponun kapısını açıp Nikolayla beraber içeri girdiler.
Merdivenlerden aşağı inince sesler gelmeye başladı.Birisi acılar içindeydi sanki ve yardım sesleri geliyordu...

Ve tabi kesici alet sesleri...

Nikolay ve Lucas seslere yaklaştı ve kapıyı açıp karşıdaki görüntü alışık oldukları için yadirgamadan bakıp yanlarına gittiler.

Jackson'ın bir elinde teneke bira diğer elinde ise silah vardı.
Mark ise sandalye de bağlı olan adamin yüzüne vurmaya devam ediyordu.Adamin yüzü kanla kaplıydı.Üzerinde beyaz gömleğinin önü açık ve yara dolu, kan izleri vardı.
Mark adama son kez vurup geri çekildi.Onlari izleyen arkadaşlarini görünce gülümsedi her zaman ki gibi, kollarını iki yana açıp:

"Hoşgeldiniz dostlar..Nik dostum devap etmek istermisin?"

dedi ve elindeki keskin bıçağı uzatı.Nikolay önce adama sonra bıçağa baktı ve Markin yanına bıçağı aldı eline.Adam yarı baygın bakışlarla yere bakarken önünde olan bıçağı görmesiyle kafasını yavaşça kaldırdı.Ona bakan mavi gözlere baktı.Tanidik mavi gözlerdi onun için..
Adam gülümsedi ve kafasını tekrar eğdi.Nikolay ciddiye alınmaması onu sinir ederdi.Bu çocukluktan beri böyleydi zaten ..

"Vay! Nikolay büyümüşsun..ama bakışların aynı tıpkı anne-"

Sözünü tamamlamasına izin vermeden bıçağı karın boşluğuna sapladı.Adam acı içinde bağırdı.Kulagina yaklaşıp fısıldadı.

"Benim bir annem yok! benim bir babam yok! Benim kimsem yok! Beni o kişilere benzetme! SAKIN!.."

"Sen kabul etmesende onlar gibisin Nikolay!.Onlar gibi olacaksın! Baban gibi bir delisin sen!Annenden bahsetmiyorum bile tam bir fahişeydi! anliyormusun!"

Nikolay sinirle saplandığı bıçağı dahada bastırdı.Ailesi ile ilgili konuları sevmiyordu.Ama bu adam canına susamısti adeta.

"AAAAHHHH!! NİKOLAY HER BİR İNSANİ ÖLDÜRDÜĞÜNDE UNUTMA Kİ BABANA BENZİYECEKSİN ÇÜNKÜ SENDE ONUN GİBİ BİR KATİLSIN!!!"

"O LANET CENENİ KAPAT ARTİK!"

"GERCEKLER ACIDIR..Ve bir gerçek daha sana...bir kardeşin olduğunu bilmiyormusun?aowww tabikide bilmiyorsun."

Nikolay bıçağı geri çekti.Masanin üzerinde duran silahı alıp Manevra yaptırıp adama doğrulttu,adamın gülen suratı biranda soldu.. korkmuştu..

"Evet ben bir katilim, insanları öldürüyorum.O adam gibi fakat....ben kötüleri öldürüyorum..babam olan adam iyi insanları öldürüyordu aramızda çok fark var onunla.ayrica kardeşim umrumda değil..."

"Nikolay dur!"
..

Bir şarjör mermiyi boşaltı..Adamın delik deşik bedeni kalmıştı geriye.

Bu adam Nikolayin babasının arkadaşiydi.Cocukluğunda birçok kez annesiyle yakalamıştı onu.Annesini birçok adamla görmüştü ya...Ama her seferinde tehdit edilip susardi.Babasina söyledi bir gün,ama inanmadi adam.Annesj ise Nikolaya söylediği için çok cezalar vermişti.Bu adamın dediği gibi Annesi tam bir fahişeydi.. Birgün babası yakaladı annesini bu adamla bunu kendisine yediremeyip kendisini öldürdü.Anneside Nikolayi 10 yaşındayken yetimhaneye verdi.Kardesi derken o adam ne demek istemişti.?
Onun umrunda değil di..

Mark Nikolayin omzuna dokunup sarstı.

Geçmiş bir anda kayboldu.

"İyimisn Nik!?"