LİNA | Yarı Texting

39. Bölüm🎗

Selam. Nasılsınız?

Pek iyi olduğunuzu düşünmüyorum ama umarım her şeye rağmen iyisinizdir. Umarım depremden etkilenmemişsinizdir. Açıkçası ben etkilendim. Çok şükür bir yerler yıkılmadı ama o hissin bile ne kadar korkutucu olduğunu anladım. Açıkçası ne yazmam gerektiğini bilmiyorum. Nasıl teselli edilir, ne denir...

O yüzden buraya ne yazarsam yazayım ailesini, arkadaşını, akrabasını, evini kaybeden birine dediklerim teselli olmaz. Ama yine de bunu bilin Allah büyük. Her şey geçer emin olun. Bunu da atlatacaksınız. Her şey gibi bu da geçecek.

Bu bölüm depremden etkilenen Her birinize moral kaynağı olsun. Bu bölüm size olsun.

Depremde ölenlere Allah'tan rahmet, Yakınları da sabır versin inşallah.

Dualarım sizinle.

17.02.23

-
-

Kaan'ın kazasının, motosiklet kazası olduğunu öğrendikten sonra okula dönüş yolunda motosiklet yerine otobüse binmiş, okula dönmüştük ama indiğimizden beri bundan şikayetçi olan Kaan'ı susturmak zordu açıkçası.

"Hayır yani mis gibi motosikletim varken otobüse binmek nedir ya."

Huysuz küçük çocuklardan farkı yoktu.

"Kaan?" Sinirli sinirli yürürken onu çağırmamla bana döndü. "Çocuk gibisin."

Omuz silkerek önüne dönüp yürümeye devam ettiğinde gülmeden edemedim.

"Küstün mü yani?"

Dönüp konuşmak yerine beni beklemeden okula girdiğinde şaşırıp kalmıştım. Bu çocuk ciddi ciddi trip mi atıyordu şimdi? Hemde bir motosiklet için?

"Kaan?!"

Ona yetişmek için hızımı artırarak okula girdiğimde kapının girişinde birine sertçe çarparak kendimi yerde bulmuştum.

"Hass..."

Sinirli gözlerim çarptığım kişiyi bulduğunda çocuk konuşmayı kesmişti.

"Önüne bakmayı dene."

"Çarpan sendin aslında ama" Ellerini uzatarak konuşmaya devam etti. "Neyse."

Bir eline bir de ona baktığımda gülmeye başladı.

"Kendim kalkarım."

Elini çekmeden bana bakmaya devam ettiğinde sinirle ona bakmaya devam ettim. Hayır, gitse ne olurdu sanki?

"Dediğim gibi kendim kalkarım."

Gitseydi kalkacaktım. O önümde durmuş bana bakarken nasıl eteğimi düzeltip kalkmamı bekliyordu acaba?

"Yardım almak bu kadar zor mu senin için?"

Bana doğru eğilmiş konuşurken rahatsız hissedemeden edemedim. Onun yüzünden insanlar bize bakıp duruyordu.