Aşkın karanlık yüzü

19 bölüm

Gözlerimi zorlukla açtım.
Önce bulanık görsem de daha sonra net görmeye başaldım.

Bembeyaz tavandaki ışıklar beni rahatsız ediyordu.
Elimi karnıma koyarak kalkmaya çalıştım.

Ama acı bir inlemeyle geri yattım.

Peki karnımdaki şişlik nerde.
Oğlum nerde?

Kafamı aşağı çevirince karnımın şiş olmadığını gördüm.
Ani atakla ayağa kalktım.

Içeri giren hemşireler yanıma koştular.
Ben umursamadan bağırıyordum.

"BEBEĞİM?!Bebeğim nerde?!"
Kapıya koşuyor bir yandanda ağlıyordum.

"Hanımefendi lütfen sakin olun,bebeğinizi sezaryenle aldık"

Kulaklarıma inanamıyordum.
Bebeğim artık benimle değildi.

"NE?!nasıl olur?Nerde Bebeğim"
Koşarak odadan çıktım.

"Tamam,lütfen sakin olun,gelin sizi bebeğinize götürücem"

"Nerde bebeğim?" hemşire beni kolumdan tutarak yürütmeye başaldı.

Üzerimde hastane giysisiyle ağlayarak koridorda yürüyordum.

Hemşire beni büyük aynalı bir odanın önüne getirince işaret parmağıyla bir yeri gösterdi.

Bakışlarımı oraya çevirince aletlerin takılı olduğu ve beşikte yatan küçük,masum bebeğimi gördüm.

Yaşlar gözlerimden intahar edercesine akıyordu.
Ellerimi aynaya koyarak dahada şidetli ağlamaya başaldım.

"Üzgünüm,.. Üzgünüm bebeğim,seni koruyamadım"

Kollarımda hissettiğim ellerle bi an irkildim ve bakışlarımı oraya çevirdim.
Ayaz!

Onu kollarından tutarak ittim.

"DOKUNMA!!Dokunma bana,hepsi senin yüzünden,şu an senin yüzünden bebeğim orda çaresizce yatıyor" o kadar yüksek sesle bağırmıştım ki koridordaki herkesin bakışları buraya dönmüştü.

"Lütfen Açelya,sakin ol,..b-biliyorum her şey benim yüzümden oldu ama açıklamam izin ver"

"KES!" işaret parmağımı kaldırarak ona tehtid edercesine salladım.

" Sakın!..kendini haklı çıkarmaya çalışma,defol burdan"

Ağlamaktan gözleri şişmişti.
Şu an ona sarılmaya o kadar ihtiyacım vardı ki,ama bana bunları yapmasını kaldıramıyordum.

Arkasını dönerek gitmeye başaldı.

Bakışlarımı yeniden bebeğime çevirdim.

"Yeter hanımefendi,sizde yorgun düştünüz,lütfen dinlenin"

Hemşire kolumdan tutarak beni az önceki odaya getirdi ve yatağa yatırdı.

Koluma serum taktı.

"Size sakinleştirici verdim,birazdan daha iyi olacaksınız"

Kafamı sallayınca hemşire odadan çıktı.
Bense boş boş tavanı izlemeye başaldım.
Olanları aklıma getirmemeye çalıştım.
Ama olmuyordu.Sormalıydım.Bana neden bunları yaptığının hesabını sormalıydım.

Yataktan kalkarak odadan çıktım.
Az önce bebeğimi görmeye geldiğim odanın önüne geldim.

Koridora bakınca yerde kafasını dizlerine eğerek ağlayan Ayazı gördüm.

Kafasını kaldırınca beni görmesiyle yanıma koştu.

"A-aşkım lütfen affet beni,Ben içmiştim hiç bir şey hatırlamıyorum."

Ben öylece boş gözlerle Ayaza bakıyordum.

"Neden yaptın?!" O kadar sessizlikten sonra sorduğum tek soru buydu.Oysa içimde o kadar öfke ve bilinmezlik vardı ki.

"Yemin ederim aşkım ben sadece bir bardak içki içtim.Başkada bir şey hatırlamıyorum"

"Sana yemin olsun ki Ayaz eğer bebeğime bir şey olursa,seni asla affetmem"

Sadece ağlıyordu.
Karşımda her zaman güçlü ve cesur duran adam şimdi mahvolmuş haldeydi.

"Git burdan,senin yüzünü görmek istemiyorum"

Arkamı dönerek yüzümü bebeğime çevirdim.
O kadar huzurlu uyuyorduki onun kokusunu içime çekmem için her şeyimi verirdim.

Ağlamaktan gözlerim acıyordu.

Bi süre öyle kaldıktan sonra odama geri döndüm.

Yatağa uzanarak sakinleştiricinin verdiği boşlukla kendimi uykunun kollarına bıraktım.

~~~~~~~~
Yazardan

Huzurla uyuyor gibi görünsede içinde yaşadığı acıları kimse göremezdi.
Içeriye giren maskeli adamdan kimse şüphelenmemişti.

Yatakta öylece uyuyan Açelyanınsa hiç bir şeyden haberi yoktu.
Maskeli adam kızı kucağına aldı.

Kızın kulağına eğilerek o nefret sözlerini söyledi.

"Yıllar önce benden en değerlimi aldı senin kocan,şimdiyse ben ondan en degerlisini alıyorum"

Sinsice gülümseyerek kucağındaki kadınla hastaneden çıktı.

Masumca uyuyan kadınınsa daha hiçbişeyden haberi yoktu.

Evet umarım beğendiniz.

Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum.

Diğer bölüm nasıl olmalı sizce?