AHTER

"Bölüm 10"

Gün boyunca içimde bilinmez bir his vardı. Çok huzursuz hissediyordum kendimi. Emir'e de hissettiriyordum bu durumu. O da benimle birlikte huzursuz oluyordu evet ama elimde olan bir şey de değildi. Pişman mıydım yoksa içimdeki hissin sebebi başka bir şey miydi?

Peki biz Emirle neydik? Ve ben neden kendime bu kadar çok soru sorup çok düşünüyordum? Bunu söylerken bile soru soruyordum....

Karşımda akıllı uslu oturup çalışan Emir'e baktım. Biraz ciddi çalışıyordu. Bu ciddiyet, kaşlarını çatarak ekrana bakması,elleriyle arada bir saçıyla oynaması,kalemi tutması... Ben bu adamla yaptığım hiç bir şeyden pişman olamazdım. Bu hayatımın en kötü kararı olsa bile.

Kalkıp kafamdaki diğer soruyu yanıtlaması için Emir'in masasına yaslandım.

"Kolay gelsin güzel adam" Biraz şaşırmış halde suratıma baktı. Ardından dudağının kenarı kıvrıldı. O an tam oraya gömülmek istedim. Oraya ve onun içine.

"Teşekkür ederim güzel kadın, hayırdır?" Dedi tek kaşını çatarak.

"Düşündüm de" dedim parmaklarıma bakarak ve devam ettim. "Belki de o uyumalarımıza, koynunda huzurlu bir uyku çekmeme,öpüşmelerimize, senin belime dokunup beni kendine çekmelerine, kısacası yaşadıklarımıza bir ad koymalıyız. Zira beni gerçekten seviyor musun yoksa bir gecelik heves olarak mı görüyorsun merak ediyorum"

Uzunca suratımı seyretti. Eli elime uzandığında sakince tuttum ve gözlerime bakan gözlerine baktım. Sonra beni olduğum yerden kendine çekti. Bir anda kendimi kucağında buldum. Arkadaşlar ben artık Hint dizilerindeki sahnelere inanıyorum çünkü bu yaşadığım an tıpkı onlara benziyordu ve benim isteğim dahilinde gerçekleşmemişti. Ya da gerçekleşmişti ne bileyim.

"Bak güzel gözlü kadın" diyerek başladı sözlerine ve devam etti. "Seni ilk gördüğüm andan beri o kadar çok istiyorum ki anlatamam. Bu kadar kısa sürede senin gibi bir kadınla böylesine güzel duygular yaşayacağımı düşünmedim bile hatta. Ama yaşadım ve inan gram pişman değilim. Senin gibi bir kadın benim hevesim değil ancak nefesim olur. Madem bir ad koymamızı istiyorsun koyalım. Her türlü benim olacaktın zaten. Bu biraz daha erken olsa sorun olmaz."

"Bence de" dedim hayran hayran bakarak suratına.

Ellerinin yüzümü kavrayıp dudaklarını dudaklarıma kavuşturması bir oldu. Doya doya öptü beni. Hem de dün gecekinden  çok farklı bir öpüştü bu. Sahiplenici bir öpüştü. Öyle bir öpüş olur mu demeyin varmış işte. Ona karşılık verdim ve bu hayatımda verdiğim en güzel karşılıktı. Zor bı kadın olmadım onun için ama sevebileceği bir kadın olabilirdim.

Bir süre sonra dudakları dudaklarıma yakın mesafede ayrıldı ve nefes nefese konuştu:

"Benimsin Deniz benimsin"

"Seninim Emir seninim" Öpmeye devam etti. Durmadan. İçimdeki o korku bir anda yok olmuştu. Bu adam kesinlikle benim ilacımdı ve ben az önce bu adamın olmuştum. Onun olmak güzeldi, bazen mahvolacak olsak bile.

Her şeyi sonrasını düşünmeden yapıyordum. Hiç de umrumda değildi. Ben mutluysam gerisi pek de umrumda olmuyordu. Ve inanın hayatımda hiç bu kadar mutlu olmamıştım. Mutlu olmayı ve onu seviyordum,gerisinin bir önemi yoktu.