Kedi

3.7

Güzel yorumlarınızı ve oylarınızı bizden esirgemeyin lütfen 💕

🐈

Başımı soğuk, soluk gri renkli duvara yaslayarak gözlerimi kapadım. Aldığım alkolün etkisiyle başım zonkluyordu ve etrafımda olan biteni algılamakta zorluk çekiyordum. Nezarethanenin soğuğu bedenimi çepeçevre sararken ellerimi etrafıma sarıp ısınmaya çalıştım.

"Biz..." Kulaklarımı dolduran sesle gözlerimi zorlukla aralayarak sesin geldiği yöne baktım. Ahu'ydu konuşan. Gözlerinin akı kıpkırmızı olmuştu, o da tıpkı benim gibi olan biteni anlamakta zorluk çekiyordu sanki. "Neden buradayız?"

"Bilmiyorum." Bu seferki ses Ecem'den gelmişti. Bizim dışımızda bu nezarethanede birkaç kişi daha vardı ve hiç kimse neden burada olduğumuzu bilmiyordu. Gelen polisler apar topar, hiçbir şey sormamıza, kendimizi açıklamamıza izin vermeden bizi karakola getirmişlerdi. 

Ecem'e baktım bu sefer. Sürekli olarak elleriyle oynuyordu. Parmaklarını çekiştiriyor, tırnaklarını ara ara derisine batırıyordu. Üzerinde endişe kol geziniyordu sanki, az önce Ahu'nun sorusuna bilmiyorum diyerek cevap vermişti ama bir şeyler biliyor gibi hali vardı. Yani beden dilinden ben bunu anlamıştım.

"Ecem," Yere tünemiş olan kızlardan biri başını kaldırarak direkt Ecem'in gözlerinin içine baktı. Bu kızı birkaç kere okulda Ecem'in yanında görmüştüm. Samimi olmalıydılar ve bu kızın bakışlarında biraz da olsa suçlayıcı bir ifade vardı. "Abin yüzünden burada olma ihtimalimiz yüzde kaç?"

"Ne alaka ya?" Ecem'in telaşlı bir  o kadar da heyecanlı sesi ortama yayıldı. Kekeleyerek söylediği kelimeler bir şeyler bildiğini istemese de belli ediyordu. "Abim orada değildi ki."

"Oradaydı." dedi bu sefer başka bir kız. "Arka tarafta biriyle konuşuyordu."

"Yoktu!" Bir şeyleri idrak etmekte zorluk çekiyormuş gibi gözlerimi kısarak birbirlerine hiçte iyi bakmayan üçlüye çevirdim. Ecem, her an konuşan iki kızın üstüne atlayacakmış gibi duruyordu.

"Bir dakika, sakin olun bir." Ahu, ortamı sakinleştirmek ister gibi girdi aralarına. Olduğu yerde doğrulmuş, hafifçe öne eğilmişti. "Ne bu şiddet? Hem bu olayın Ecem'in abisiyle ne ilgisi var? Kız zaten abim orada yoktu diyor."

İlk başta konuşan kız, alev alev yanan gözlerini Ahu'ya çevirdi. "Ne demek ne ilgisi var? Ecem'in abisi, Efken, uyuşturucu bağımlısı. Ticaretini de yapıyor üstelik." dedi ve sinirle karışık derin bir nefes aldı. "Bence bu, burada olmamızı gayet net açıklıyor."

"Oha." Kendime mani olamadan dudaklarımın arasından firar eden kelime hiçte hoş değildi. Hele ki ortam sessiz ve gerginken. Nezarethanedeki kızların bakışları bir bir bana dönerken ellerimi ağzımın üstüne kapatarak arkama yaslandım. Bu şekilde görünmeyeceğimi düşünmem tamamen benim aptallığımdı. Bir daha bu kadar içmemeliydim bence.

Ortam bir anda sessizleşip buz keserken uzun bir süre kimse konuşmadı. Ecem, başını eğmiş ve yüzünü bizden saklamıştı. O kızın dediklerine karşılıkta hiçbir şey söylememişti.

Ecem, derince içini çekerek ciğerlerini havayla doldurdu. Aldığı nefesi titrekçe geri verirken oturduğum yerde kayarak ona yaklaştım. Buz kesmiş elimi çıplak koluna koydum. Bakmadı. Bana bakması adına koluna hafifçe baskı uyguladım. "Ecem." Kısık sesle adını söyleyerek bana bakmasını sağladım.