Sabah erken saatlerde kalkıp Cüneyt ile buluşmak için hazırlamaya başladım. Annem benim hazırladığımı fark edince hemen yanıma geldi.
"Sabah erkenden mi gideceksin? Birlikte kahvaltı yapsak olmaz mı? Çok erken değil mi? Ben şimdi kahvaltı hazırlıyorum."
Annemin bu sözlerinden sonra Cüneyt'te haber verdim. Daha sonra anneme yardım etmek için mutfağa gittim. Birlikte kahvaltı hazırladık.
"Neyse anne ben artık gitsem iyi olacak. Cüneyt'ti daha fazla onu bekletmesem çok iyi olacak. "
Annem tamam anlamında başını salladığı zaman Cüneyt ile buluşmak için evden dışarı çıktım. Evden çıkmadan Cüneyt'te haber vermeyi unutmadım.
***
Cüneyt ile buluşmak için evden dışarı çıktığım da soğuk hava ile karşılaştığım da derin bir nefes aldım. Her zaman ki gibi soğuk hava bana iyi geldi. Soğuk rüzgarın yüzüme değdi zaman tekrar derin bir nefes alıp yoluma devam ettim.
Soğuk hava da onun yanında havanın ne kadar soğuk olduğunu bile hissetmiyordum. Bunları düşünerek Cüneyt ile buluşacağımız yere geldiğim de onun beni beklediğini gördüm. Hızlı adımlarla yanına doğru giderken yüzüm de büyük bir gülümseme vardı. Aynı şekilde o da bana gülümseyerek bakıyordu. Kısa bir sohbetin ardından yanına oturdum.
Karlı hava da bir arada olmamızın bizim için çok güzel olduğunu düşünüyorum. Bundan sonraki her anımızın böyle güzel olacağını düşündüğüm için içimde tarifsiz bir mutluluk oldu. Yüzüne baktığımda onun da benim kadar mutlu olduğunu fark ettim.
"Sinem bu güzel günü seninle geçirdiğim için kendimi çok iyi ve şanslı hissediyorum. Bunun için sana çok teşekkür ederim."
Onun bu sözlerinden sonra içimde tarifsiz bir duygu oldu. Ondan bu sözleri duymayı uzun zamandır beklediğim için mi bu kadar duygulandım.
Bugünlerin hayalini kurduğum günler kısa bir süre de olsa aklıma geldi. O zaman imkansız gibi geliyordu. Şu anda kurduğum hayalleri yaşıyorum. Hâlâ bütün bu yaşananlara inanamıyorum. Sanki bir rüyada gibiyim. Uyanmak istemediğim kadar güzel bir rüyaydı.
"Bu sözlerin beni çok duygulandırdı." Bunları söylerken gözlerimin dolduğunu hissettim. Benim bu halimi görünce ellerini ellerimin üzerine koyduğu zaman kafamı kaldırıp gözlerinin içine baktım.
Cüneyt ile otururken bir kızın bize baktığını fark ettim. Bu kimdi ve bize neden bakıyor? Cüneyt'e kısa bir süre baktığım da şok olmuş bir ifade ile bize bakan kıza bakıyordu. O kıza neden böyle baktığını düşünürken kız bizim yanımıza doğru gelmeye başladı.
"O kızı tanıyor musun?" diye sorduğumda kısa bir süre boş ifade ile yüzüme baktı. Neler olduğunu öğrenmek için bir soru daha sormaya hazırlanıyordum ki Cüneyt elimden tutup beni buradan uzaklaştırmaya çalıştı.
Neler olduğunu anlamadan onun arkasından gitmeye devam ettim. Sanki bir şeyden kaçmaya çalışır bir hali vardı. Bugünün çok güzel bir gün olacağını düşünürken bütün bunlar da neyin nesiydi?
Biz oradan uzaklaşırken kız arkamızdan, "Durun bekleyin. Beni dinleyeceksiniz. Tekrar karşınıza çıkacağım." diye bağırıyordu. Bu kız neden böyle bir şey söylüyordu ki?
"Cüneyt bana neler olduğunu söyler misin? Bu kız kim? Neden böyle konuşuyor? Onu tanıyorsun öyle değil mi? Sen benden bir şey mi saklıyorsun?"
Onu benden bir şey sakladığını düşününce kendimi çok kötü hissediyorum. Bundan sonraki hayatımın güzel ve mutlu olmasını düşünürken şu anda ki yaşananlara inanamıyorum.
"Neden bu kadar sessiz kalıyorsun? Az önce dediğim gibi benden bir şey mi saklıyorsun? Bana neler olduğunu söyler misin?"
Cüneyt'nin neden bu kadar sessiz kaldığını düşünüp duruyorum. Onun böyle sessiz görünce benden bir şey mi saklıyor diye düşünüp durdum.
"Bir şey söylemediğine göre benden bir şey saklıyorsun. Onun için şimdi buradan gidiyorum. Daha fazla kalamam."
Tam gideceğim zaman beni durdurdu. Dönüp ona baktığım da bir şey söylemek ister gibi bir hali vardı. Onun bu halini görünce ne hemen onu dinlemeye başladım.
"Bir an evvel buradan gidelim. Ondan sonra sana neler olduğunu anlatacağım. Lütfen şimdi buradan gidelim olur mu?"
Tamam anlamında başımı salladıktan sonra onun arkasından yürümeye başladım. Biz az önce neler yaşadık? Bunları düşünürken bile içimde tarifsiz bir korku oldu. Bir ay boyunca çok güzel hayatım olmuştu.
Biraz daha ilerledikten sonra Cüneyt'i durdurup neler olduğunu sormaya çalıştım. Düşündüğüm gibi başarılı olamayınca onun arkasından kısa bir süre daha gittim.
"Cüneyt bana neler olduğunu söyleyecek misin? Bu kız bizden ne istiyordu. Sen onu tanıyor musun? Lütfen artık bana bir şey söyle."
Benim bu sözlerimden sonra kısa bir süre öylece yüzüme baktı. Ardından derin bir nefes alıp kendini konuşmaya hazırladı. Sanki ne söyleyeceğini düşünür gibi bir hali vardı.
"Onu şahsen tanımıyorum. Bir arkadaşım yüzünden beni takıntı yaptı. Sana bir şey yaparsa diye korktuğum için onun yanından uzaklaşmak istedim. Neyse o bizi bulmadan hemen buradan gidelim. Normal bir insan olmadığı için ondan her şeyi bekliyorum. "
Cüneyt ile birlikte hızlıca oradan uzaklaştık. Giderken kızın nasıl hasta ruhlu bir insan olduğunu söylerken çok ciddi görünüyordu. Cüneyt'ten öne başka birisine de bu şekilde takıntı yapmış.
"Bu zamana kadar bunu bana neden söylemedin? Sen bana bunları önceden anlatmış olsaydın bu durum beni bu kadar şaşırtmadı."
Bu zamana kadar neden bunları söylemediğini merak ediyorum. Her şeyi bilmiş olsaydım benim için daha iyi olurdu. Bu kadar şaşırmamış olmazdım.
"Bu konunun gündeme gelmesini istemediğim için bunu konuşmayı tercih etmiyorum. Bu konu beni fazlasıyla rahatsız ediyor. Lütfen bu konuyu konuşmayalım olur mu?"
Bu konunun onu ne kadar rahatsız ettiği yüzüne baktığımda fark ettim. Ne yaşadı ki bu kadar korkuyor? O kızın hasta bir insan olduğunu belli oluyordu. Yoksa ona veya ailesine bir şey mi yapmaya kalktı. Bütün bunları düşününce kendimi çok kötü hissettim.
Bana bir şey yaparsa diye endişelendiğini söylediğinden beri içimde tarifsiz bir korku oldu. Bundan sonra bizi neler bekliyor diye düşünüp durdum.
"Peki tamam sen nasıl istersen öyle olsun? Bu konunun seni ne kadar rahatsız ettiği her halinden belli oluyor. Neyse artık ben eve gitmem iyi olacak."
Cüneyt tamam anlamında başını salladıktan sonra beni eve bıraktı. Bu yaşanan olaydan sonra yalnız başıma girmemi istemedi. Onu ilk defa böyle gördüğüm için korkmaya başladım.
"Sinem dikkatli ol olur mu? Bir şey olduğu zaman lütfen bana söyle. Beni habersiz bırakma, seni sık sık arayıp nasıl olduğunu soracağım. Tamam mı?"
Tamam anlamında başımı salladıktan sonra, "Sen de kendine dikkat et. "dedikten sonra korku dolu gözler ile ona baktım.
O kızın bu kadar tehlikeli birisi olduğunu düşündüğüm için şimdi ne yapacağımı bilmiyorum. Cüneyt'nin neden bu konu hakkında konuşmak istemediğini şimdi daha iyi anlıyorum. O, kızın yapacak olacaklarını düşündüğü için bu kadar korkuyor. Onun için de onun hakkında bir şey konuşmak istemiyor.
Cüneyt benim sözlerimden sonra tamam anlamında başını salladı. Ardından eve girdim. Eve girerken bile aklında bugünün yaşananlar vardı. Cüneyt şimdi kendi evine nasıl gidecek diye düşünüp duruyorum. O kız arkamızdan geldi mi? İşte bu sorunun cevabını bilmiyorum. Onun için de içimde gerginlik vardı.
