Annemin meraklı gözler ile bana baktığını görünce kaçak bir yerim olmadığını fark ettim. Derin bir nefes alıp kendimi konuşmaya hazırladığım sırada annemin de derin bir nefes aldığını fark ettim. Son zamanlarda ne kadar sık derin nefesler alıyoruz diye düşünmeden edemedim. Daha sonra son yaşanan olaylardan sonra normal olduğunu düşündüm.
Bir kez daha annemin yüzüne baktığımda ne kadar sabırsızlandığı belli oluyordu. Şu anda bu durum sinirlerimi bozsa da onun haklı olduğunu düşünüyorum. Sanırım bende aynı tepkiyi verirdim. Onu daha fazla sinirlendirmemek için söze girdim.
"Ne kadar sabırsız olduğun her halinden belli oluyor. Seni çok iyi anlıyorum. Benim için de bu can sıkıcı konuyu konuşmak hiç kolay değil. Senin beni anladığını düşünüyorum."
Bu sözlerimden sonra ciddi bir yüz ifadesiyle bana baktığı zaman neler olduğunu hemen öğrenmek istediğini bir kez daha anlamış oldum. Bu can sıkıcı olayın bir an evvel sona ermesini ve hayatımızın güzel bir şekilde devam etmesini istiyorum.
"Tabi ki de seni anlıyorum. Şimdi neden bu halde olduğunu bana söyler misin? Bugün ki kadın yüzünden mi? Cüneyt'ten mesaj mı geldi? Kadın onun yanına mı gitmiş?"
Onu evimizin önünde gördüğümü söylesem ne tepki verir diye düşününce içim de tarifsiz bir duygu oldu. İlk defa böyle bir şey yaşadığım için ne yapacağımı hiç bilmiyorum. Normal hayatıma devam etmeye çalışıyorum. Tabi benim düşündüğüm kadar kolay olmuyor.
"Az önce biz kar topu oynarken bizi izleyen bir kadın gördüm. Tabi o kadın mı emin değilim. Karanlıkta yüzü belli olmuyordu. Cüneyt'te söylesem mi diye düşünüp duruyorum."
Benim bu sözlerimden sonra annemin yüzünde korku dolu bir ifade oldu. Onu ilk kez bu kadar gergin ve endişeli görüyorum. Sanki böyle bir şeyi beklemiyor gibi görünüyordu. İşte onun için ona bir şey söylemek istemedim. Bunu söylesem her zaman ki gibi bana tepki gösterir diye bir şey söylemedim.
Cüneyt bana bunları anlattığı zaman bu kadar ciddi olduğunu düşünmemiştim. Şimdi onun neden bu kadar korktuğunu daha iyi anlıyorum. Bu zamana kadar neler yaşadığını düşününce kendimi çok kötü hissettim.
"Tabi ki de söyle. Her şeyden haberi olması çok iyi ve yerinde olacaktır. Sonra ciddi bir durum olduğunu zaman neden söylemedin demesin. Önceden her şeyi bilirse kötü bir şey olmadan engel olacaktır. Ne olursa olsun ondan bir şey saklama. Tamam mı?"
Annemin bu sözlerinden onun ne kadar doğru söylediği düşündüğüm için hemen arayıp haber vermeyi düşündüm. Zaman kaybetmek istemediğim için bir an evvel almak istedim.
"Tamam o zaman, bir an evvel söyleyeyim de zaman kaybı olmasın. Onu yüzden üzmek istemediğim için sessiz kalmayı tercih etmiştim."
Annem bu sözlerimden sonra memnun olmadığı her halinden belli oluyordu. Yanlış bir şey mi söyledim diye düşünürken annem hemen söze girdi.
"Bundan sonra onu daha fazla üzecek bir durum olmasının önüne geçmek daha iyi olur. Bundan sonra neler olacağını bilmiyoruz. Onun neler olduysa söylemen doğru olacaktır. İnan bana o da söylemesi ister."
Onun bu sözlerinden sonra bir şey demeden odama gidip Cüneyt'ti aramak için telefonu elime aldığımda Cüneyt'tin beni aradığını fark edince derin bir nefes alıp telefona cevap verdim.
Kısa süre hâl sormanın ardından ardından sessizlik oldu. Neden bu kadar sessiz kaldığını, bir sorun olup olmadığını düşünüp durdum. Kötü bir şey olduysa ne olacak diye düşünürken Cüneyt'tin derin bir nefes aldığını fark ettim.
"Cüneyt kötü bir şey mi oldu? Neden bu kadar sessizsin? Beni aradığına göre bir şey söyleyecek olmalısın, peki bana ne söyleyeceksin?"
Onun bir şey söylemek için aradığını düşününce içimde tarifsiz bir korku oldu. Sanki kötü bir şey olmuş gibi görünüyordu. Bu kadar sessiz kalmasının başka bir açıklaması olamaz diye düşünüyorum.
"Az önce sizin evinizin önünden geçiyordum. Bir sorun var mı yok mu diye bakmak için, kar topu oynadığınızı gördüm. Çok güzel göründüğünüz için biraz sizi izlemek istedim."
Kar topu oynarken bizi izledi mi? O zaman bizi izleyen kadını da gördü mü? Yoksa onun için mi aradı? Düşündüğüm gibi o kadın gelip bizi izledi mi? Belki o değildir diye kendimi avutmaya çalışmıştım. Şimdi ise içimde büyük bir korku oldu.
"Peki sonra ne oldu? Neden susuyorsun? Sanki bir şey söylemek istiyor ama nasıl söyleyeceğini bilmiyor gibi görünüyorsun? Şimdi bana neler olduğunu söyler misin? Çünkü az önce bir kadın bizi izliyordu. Karanlıkta yüzü belli olmadığı için emin olamadım. Sen aramadan önce bende seni arayıp haber vermek üzereydim."
Benim bu sözlerimden sonra derin bir nefes aldı. Sanki benden böyle bir şey bekliyor gibi görünüyordu. Az önce anlattıklarım onu hiç şaşırtmamış gibi görünüyordu. O kadını gördüğünü ve onun için aradığı düşündüm.
"Sizi, izlerken senin dediğin gibi bir kadının sizi izlediğini fark ettim. Kim olduğunu bakmak için yaklaştığım bugün karşılaştığımız kadın olduğunu fark ettim. Yani senin evini bulmuş. Onu fark ettim zaman hızlıca uzaklaştı. Sinem dikkatli ol, tamam mı? Bir şey olduğu zaman lütfen bana haber ver."
Onun bu sözlerinden sonra ne söyleyeceğimi bilemedim. Kısa bir süre sessiz kaldıktan sonra tamam diyerek telefonu kapattım. Şimdi anneme böyle bir şeyi nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum. Onu üzmek istemiyor ama öğrenmeden de bırakmaz diye düşünüp duruyorum.
Yavaş adımlarla annemin yanına geldiğimde annemin soru sorar gözler ile baktığını görünce hemen yanına oturdum. Benden bir cevap beklediğini bildiğim için hemen söze girdim.
"Az önce Cüneyt arayacaktım. O benden önce davranıp beni aradı. Biz kar topu oynarken buraya gelip bizi izliyormuş. Bir sorun var mı diye bakmaya gelmiş. O sırada bizi izleyen kadını görmüş. Kim olduğuna bakmak için yaklaştığı zaman o kadın olduğunu fark etmiş. Onun fark ettiğini görünce hemen kaçmış."
Annem bunları duyunca şok olmuş bir ifade ile bana bakıyordu. Sanki böyle bir şeyi beklemiyor gibi bir hali vardı. Bana bir şey belli etmemeye özen gösteriyor ama ne kadar korktuğu her halinden belli oluyordu.
"Neyse kızım iyi düşünelim iyi olsun. Belki Cüneyt burada gördüğü için bir daha gelmeye bilir. Onu görünce kaçmış ya onun için böyle düşündüm. İnşallah benim düşündüğüm gibi olur."
Annemin sözlerinden sonra bende içimden, "inşallah senin dediğin gibi olur."dedim. Öyle olmayacak gibi görünüyor ama yine de iyi düşünmek gerektiğini düşündüğüm için iyi düşünmeye çalıyorum.
Annem de bu söylediklerinin doğru olma ihtimaline inanmıyor gibi görünüyordu. Şu anda ikimizin de aynı şeyleri düşündüğümüzü düşünüyorum. Bu konu iyice canımı sıkmaya başladı. Başka bir şey söylemeden odama gitmeye başladığım da annemin beni izlediğini hissediyorum.
Odama girdiğim de bütün yaşananları düşünüp durdum. Bundan sonra bizi nelerin beklediğini düşünerek yatağın üzerine oturdum. Kendimi uyukunun kollarına bırakmadan önce bundan o kadın ile konuşsam mı diye düşünüp durdum. Birde bu hikayeyi ondan duysam mı diye düşünürken annemin fikrini almanın daha iyi olacağına karar verdim. Belki de bu fikir hiç iyi bir fikir olmaya bilir. Bakalım annem buna ne cevap verecek?
