road to death

5- Kurtulma Çabaları

sa bacilarim
orucluyum😌
bu yuzden imanli bolumler yazacagim🧕
hadi iyi okumalaree💞
---

Felix'in agzindan

Sabah uyandığımda yanımda her zamanki gibi Hyunjin'i gördüm. BİR DAKİKA NE? YİNE HYUNJİN'İN YANINDAMI YATMIŞIM?! KAFAMI SİKEYİM. Hayır Felix bu senin suçun değil. Jisung ile yattım ama şuan gördüğüm kadarıyla Jisung yanımdan kalkıp Minho'nun yanına yatmış. Sarılarak uyuyorlar.

Ve bende Hyunjin'in kolları arasındayım. Ahtopot gibi sarılmış resmen.

Hyunjin'den kurtulmaya çalışarak yerimde kıpraşıyordum. Başardım ve kalktım. Kimseyi uyandırmamak adına sessiz adımlarla pencerenin kenarına vardım. Bir süre dışarıyı izledim. Hala bir yardım gelmemişti. Ne yapacaktık? Hiçbir şey bilmiyorduk. Yardım beklemekten başka çağremiz yoktu.

Bir süre sonra herkes uyanmış yine her zamanki gibi oturmuş sohbet ediyorduk. Ben oturduğum yerden pencereye bakıyor, diğerleride hocalarla sohbet ediyordu. Tabii gözümüzden kaçtı sanmasınlar; Seung ve Chan hoca yine flörtleşiyorlar.

Sohbete katılmak amacıyla bakışlarımı pencereden çektim ve konuşanları dinledim.

"Hocacıklarım! Kızmayın ama ben sizi ship'liyorum." dedi Yeji hepimizin aklını okumuş gibi. Chan hocanın kızmak yerine güldüğünü Seungmin hocanın ise kıpkırmızı olmuş bir şekilde onu dürttüğünü görünce hafif kıkırdadım.

"Artık beklemek yerine bir kurtulma yolu denesek?" Konuşan Jennie idi. Bende bunu çok istiyordum. Bekle bekle nereye kadar?..

"Evet hocam. Bugün 5. günümüz oldu artık. Kimse gelmiyor." dedi Chaeryoung onaylayarak.

Çoğu kişiden katıldığını belirttiği mırıltılar çıkınca Chan hoca derin bir nefes aldı. "Bende bunu düşünüyordum. Ama bir öğretmen olarak siz bana emanetsiniz. Bu yüzden endişeleniyorum." dedi hepimizde bakışlarını gezdirirken.

"Düşünmeden kesin bir karar vermeyelim." dedi Seungmin hoca yerdeki bakışlarını Chris hocaya gönderirken.

Hepimiz endişeliydik ve artık buradan cıkmamız gerektiğini düşünüyorduk.

Chan hoca "Ön bahçe çok tehlikeli. Arka kapıyı kontrol edelim." diyince onu onayladık sessiz bir şekilde.

Daha sonrasında tekrardan bir düzene girerek on kişi çıkmıştık sınıftan. Bunlar; ben, Chris hoca, Seungmin hoca, Minho, Changbin, Jisung, Jeongin, Hyunjin, Rose ve Jisoo olmuştu.

Hep beraber gerektiğinde kendimizi koruyarak gerektiğinde kaçarak aşağıya inmiştik. Arka kapıyı açtığımız gibi bahçedeki enfekteler bize koşmaya başlayınca hızla tekrardan kapatmıştık kapıyı.

Chan hoca bize umutsuz vaka gibi baktığında anlamış tekrar temkinlice sınıfa çıkmıştık. Sınıfa girdiğimizde çoğu kişinin ağladığını gördük.

Anlam verememiş ifadeler ile bakarken Yeonjun'un olmadığını fark ettim. Etrafıma baktığımda onu göremedim. Bizimle gelmemişti. Tek başınada çıkmış olamazdı.

En sakin duran Lisa'nın yanına vardım tek solukta. "Ne oldu? Yeonjun nerede?" dedim hafif kolundan dürterek. Elleriyle oynarken bakışlarını yüzüme çıkardığında görebildim gözlerinin dolduğunu.

"Aşağı atladı." dedi sanki sesi çıkmıyormuş gibi sessizce. O göz yaşlarını bırakıp arkadaki cama bakmaya başladığında bende başımdan aşağı kaynar sular dökülmüş gibi hissediyordum.