A Star My Hands Can Never Hold

Chapter Six

"Annyeong! Here's your order, ma'am. Enjoy your meal and... always smile! Kamsahamnida~"
Napatawa na naman ako sa acting ni Eun-woo habang nilalapag ang pagkain sa mesa. May dala rin siyang cocktail.

Ang gwapo naman nitong waiter. Pwede ba siyang maibalot at iuwi sa bahay? Ay! Hahahaha!

"Gomawo~" (Salamat)
"Ohh! Your accent is good."
Nag thumbs-up siya sakin at umupo na sa tabi ko.
"You think so? Rate from 1-10?
"Hmmm..."
Ayan na naman siya sa cute side niya. Sobrang gwapo! Aarrrgh!
"Maybe... Three and... A half?"
"What?!"
Tinakpan ko ang bibig ko dahil medyo napalakas ang boses ko, dahilan ng pagtawa ni Eun-woo.
"Just three?"
"And a half."
"You're so mean."
Napanguso nalang tuloy ako. Ano kayang mga pagkain ang kinuha niya?
Ohh, may seafood! Uhh, sashimi ba ang tawag dito? Hindi kasi ako mahilig sa ganitong recipe ng seafood, huhu! Pero kailangan kong kainin ang mga 'to. Ang gwapo pa naman ng nag serve kanina. Hahaha!

"Did you eat already?"
Tanong ko sa kanya at naglagay ng table napkin.  
"Yup. I was so hungry after concert. And waited for you like forever."
He playfully glared at me then leaned his head on his hand.
"W-Why are you staring at me like that?"
Ngumisi lang siya at umiling.
"Nothing."

"Baliw."

"What? What's that?"
Umayos siya ng pagkakaupo at hinihintay ang sasabihin ko.
"What?"
"You should teach me more tagalog words."

Oh! Hahaha, sige nga.

"What did you just say? Translate for me." Pagkukulit niya pa.
"I said, you're handsome."
"Eh... Handsome is pogi, right?"
"Alam mo naman pala eh. Tinanong mo pa."
"Eehhh?"
Natatawa nalang ako habang tinitikman ang mga pagkain. Muli siyang nagsalita ng Korean.
"What?"
Tumawa lang siya habang may sinasabi. Para akong nanonuod ng live K-Drama ngayon. Haha!
"Ah, ganon? Gusto mong hindi tayo magkaintindihan? Sige. Ikaw bahala..."
Binelatan ko siya dahilan ng malakas nyang pagtawa. Napalingon nga ako sa mga tao at ang iba ay napatingin samin. Nagtatanungan pa yung iba.
"Stop, okay? Hahahaha!"
Ayan na naman ang mga mata niyang ngumingiti.
"Good. Now we're even."
In fairness, masarap pala ang Sashimi noh? Though I still couldn't stand the fact that it's fresh... hindi niluto. Pwede bang ipaprito ito? Hahaha! Mas nilantakan ko ito, pagkatapos ay sinawsaw sa isang green paste. Wait, this is called wasabi, right? I wonder how it tastes like... Natatawa tuloy ako sa sarili ko dahil mahilig ako sa Japanese culture pero hindi ko magawang kainin ang pagkain nila. Ayoko kasing kumain ng hindi luto.

"Ahh!"
Napatayo ako sa sobrang anghang ng nakain ko. Yung green paste pala ay maanghang! Akala ko something creamy na parang cheese. Huhuhu!
"A-Are you okay?"
Tumayo naman si Eun-woo at sinilip ang mukha ko.
"Hot... It's super hot."
"What? Should I ask to turn on another aircon?"
Pinilit kong tumawa at tiningnan si Eun-woo, pero mukha akong aso ngayon na nakalabas ang dila habang pinapaypay ito gamit ang kabilang kamay.
"Oh! You mean, spicy? What did you eat?"
Sinilip niya ang pagkain ko. Kinuha niya ang sauce plate na may wasabi.
"Ohh! Wasabi? Come, let's take you to the washing room."
Hindi na ako nagsalita at iniwan ang table napkin sa upuan ko.
Habang naglalakad ay nakatingin halos ang lahat sa amin. Hindi ko na sila pinansin sa sobrang anghang ng dila ko ngayon.

One of the things I hate the most in this world? Any food that is spicy! Ack! Hindi ko alam kung bakit nakakaya ng iba ang kumain ng maaanghang.

"I'll wait here."
Agad naman akong pumasok sa ladies room at nagmumog. Hinahawakan ko na nga ang dila ko dahil ayaw paring matanggal ng anghang. Mismong ang dila ko na ang hinuhugasan ko at maya-maya lang ay kumatok si Eun-woo.
"I have milk candy here, eat this!"
Binuksan ko ang pinto at kinain ang candy na inalok niya.
"How does it feel?"
"Hmmm..."
Kinakalma ko ang sarili ko at medyo nawawala na nga ang anghang sa dila ko. Parang magic lang!
Napansin kong nabasa ang upper part ng shirt ko at tumingin kay Eun-woo. Hindi niya na siguro napigilang tumawa dahil tawa na siya nang tawa ngayon.