Tempting Devil

Part 2

Εφόσον, βρήκα ένα απλό σύνολο αλλά κατάλληλο για τα γούστα μου, κατέβηκα φουργιόζα κάτω.

Μπήκα στην κουζίνα, όπου η μητέρα μου καθόταν αδιάφορη στην καρέκλα του τραπεζιού και κατανάλωνε το πρωινό της.

Ακριβώς από δίπλα με περίμενε ένα πιάτο γεμάτο με κρουασάν, αυγά, και κέικ που φτιάξαμε χθες..

Στην θέα αυτών των αριστουργημάτων λύγισα.

Με γρήγορα βήματα, έφτασα στο τραπέζι και στρογγυλοκάθησα στην μαλακή καρέκλα.

Ξεκίνησα να απολαμβάνω το υπέροχο πρωινό μου, όταν ξαφνικά..η φωνή της μαμάς μου, τράβηξε την προσοχή μου.

"Μόλις γυρίσω θέλω να συζητήσουμε κάτι, αργότερα θέλω να το αναφέρεις και στην μικρή, δεν θέλω να πω εγώ κάτι μπροστά της, θα το πω σε εσένα επειδή είσαι μεγάλη και καταλαβαίνεις" δήλωσε απλά.

Δεν έχω ιδέα τι πρόκειται να ακούσω και πραγματικά αρχίζω να ανησυχώ.

Μήπως έκανα κάτι;

Έγινε κάτι;

Τα ερωτήματα δεν άργησαν να βασανίζουν το μυαλό μου και ειλικρινά είχα πολλές ερωτήσεις.

"Δεν μπορείς να μου πεις τω-" απάντησα διστακτικά, δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω όμως.

"Ρόζα είπα θα σου πω μόλις γυρίσω από την δουλειά" είπε αυστηρά.

Μαζεύτηκα παραπάνω στην θέση μου καθώς δάγκωσα μια μπουκιά από το λαχταριστό κρουασάν με γέμιση βανίλια.

Η σιωπή κυρίευσε την κουζίνα. Δεν μίλησε καμία μας παραπάνω και ούτε το θέλω άλλωστε..

•

Τα βήματα μου είναι διστακτικά και γρήγορα. Διέσχισα τον διάδρομο και έπειτα μπήκα στην τάξη μου.

Ευτυχώς δεν ξεκίνησε ακόμη το μάθημα.

Κάθησα στο πρώτο θρανίο και έβγαλα τα βιβλία για το μάθημα το οποίο είχαμε.

Οι ψίθυροι, οι οποίοι υπάρχουν αντηχούν στα αυτιά μου και το άσχημο συναίσθημα με κατέβαλε.

Μιλάνε για μένα. Είμαι σίγουρη.

Γιατί γίνομαι θέαμα συνέχεια;

Μήπως επειδή δεν έχω φίλους; Μήπως επειδή κάθομαι μόνη μου σαν το καημένο, διότι δεν θέλει να κάτσει μαζί μου κανένας;

Άφησα μια βαθιά ανάσα να βγει και άνοιξα το τετράδιο της ιστορίας και αποτύπωσα εκεί τις σκέψεις μου, όμως με την ζωγραφική.