Tempting Devil

Part 79

<<Είχα πολλά να σου χαρίσω..αλλά κάθε φορά εσύ δενόσουν με άλλα άτομα και όταν ερχόταν η στιγμή να το ζήσουμε..ήσουν αλλού>>
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

"Τι θα φορέσεις;" ανέφερε εξαιρετικά χαλαρή η Αρετή, η οποία είχε απλωθεί σαν το χταπόδι στο κρεβάτι μου και με κοιτούσε προσηλωμένη να κρατάω τον μπέμπη στα χέρια μου.

"Αρετή μα τον Θεό δεν έχω καμία όρεξη.." ψέλλισα εξαντλημένη και ξεφύσηξα. Δεν έχω κοιμηθεί χθες όλο το βράδυ..

Όσα συνέβησαν είναι χαραγμένα στην μνήμη μου σαν σημάδι που ποτέ δεν θα γιατρευτεί. Δάκρυσα ξανά μόνο και μόνο στην σκέψη.. γύρισα όμως το κεφάλι μου με σκοπό να μην με δει και αρχίσει το κήρυγμα..

Ο γιος μου, χαμογέλασε ξανά κοιτάζοντας τα μάτια μου και με τα χεράκια του άγγιξε το δακρυσμένο μου πρόσωπο.

Μόνο εσύ με καταλαβαίνεις ματάκια μου..

"Είναι Χριστούγεννα..και μάντεψε τι κάνουν όλοι τα Χριστούγεννα!" ξεκίνησε να λέει ευδιάθετη και σκούπισα με το ελεύθερο μου χέρι τα δάκρυα μου στα γρήγορα..

Το κεφάλι στράφηκε σε εκείνη και στριφογύρισα τα μάτια μου βαριεστημένα.

"Ξέρω εγώ; κάθονται με τις οικογένειές τους;" απάντησα και καλά ανήξερη..

Δεν έχω καμία διάθεση να τρέχω σε κανένα μπαράκι που οργανώνει ειδικό πρόγραμμα για τα Χριστούγεννα και ύστερα να πάμε club. Τα σχέδια της Αρετής με έχουν βγάλει εκτός εαυτού.

"Βγαίνουν και γλεντάνε ρε πούστη μου! ΒΓΑΙΝΟΥΝ!" φώναξε και σηκώθηκε πάνω με φόρα. Πλησίασε το σώμα μου και άρπαξε τον μπέμπη μέσα απ' τα χέρια μου. Γούρλωσα τα μάτια μου αλλά μόλις την είδα να φιλάει το μαγουλάκι του και να τον χαϊδεύει στο κεφάλι, χαμογέλασα ελάχιστα.

"Δεν έχω ιδέα τι θα βάλω.." είπα μαζεμένα και άνοιξα την ντουλάπα μου για να βρω κάτι καλό. Ναι..έχω τακτοποιήσει τα ρούχα, εφόσον θα κάτσω πάνω από δεκαπέντε μέρες..

"Μμ..εκείνο το φόρεμα της μάνας σου. Έχεις αρκετό καιρό να το βάλεις" πρότεινε με το χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, καθώς ακουγόταν το μωρό να γελάει με αυτά που του κάνει η τρελή κολλητή μου.

Το φόρεμα της κυρίας Ξένιας.. έχω την εντύπωση πως το άφησα στα Τρίκαλα να κάνει παρέα με άλλα άθλια ρούχα μου, δεν είμαι και σίγουρη όμως.

Μια πολύ καλή δικαιολογία για να μην βγω.

"Εε ξέρεις..δεν νομίζω να το έχω" είπα ψέματα και χαμογέλασα στραβά, όμως η Αρετή είχε άλλα σχέδια. Στάθηκε στα δύο της πόδια, έχοντας το ύφος ντίβας και προχώρησε με το μωρό στην αγκαλιά της μέχρι την ντουλάπα μου.