Tempting Devil

Part 18

"Έχει εκεί ένα παγκάκι, έλα" ανέφερε όλο χαρά και έπιασε το χέρι μου με σκοπό να με καθοδηγήσει στο άδειο παγκάκι.

Ακουμπήσαμε τους γοφούς μας στο παγκάκι και εφόσον έμαθε ποιο είναι το τμήμα στο οποίο θα ήταν μπορούσαμε άνετα να ανοίξουμε μια όμορφη συζήτηση υποθέτω για να γνωριστούμε καλύτερα.

"Για πες μου λοιπόν Ρόζα, από εδώ είσαι;" ξεκίνησαν οι ερωτήσεις και βολεύτηκα περισσότερο στην θέση μου προκειμένου να απαντήσω στην ερώτηση του.

"Όχι, εμένα Κρήτη αλλά μετακόμισα εδώ λόγω δουλειάς της μαμάς μου" εξήγησα και έδειξε πως καταλαβαίνει αρκετά καλά αυτό που περνάω.

"Εσύ;" ρώτησα και εγώ με την σειρά μου, έχοντας περιέργεια να ακούσω από πού έρχεται.

"Θεσσαλονίκη, μετακόμισα εδώ λόγω χωρισμού των γονιών μου" δήλωσε χαλαρός.

Πολύ άνετο τον βλέπω για παιδί χωρισμένων γονιών.

Εγώ δεν θα ήμουν σε καμία περίπτωση έτσι..

Όμως, η δική μου κατάσταση είναι τελείως διαφορετική.

Τον πατέρα μου δεν τον έχω γνωρίσει ποτέ μου. Δεν τον έχω δει ούτε για μια στιγμή. Ήμουν μωρό ακόμη όταν έφυγε από το σπίτι..

Η μαμά μου δεν επιθυμεί να μιλάει για αυτόν. Ούτε σαν φράση δεν αντέχει να ακούσει για εκείνον.

Είναι κάτι που με πληγώνει βαθιά, επειδή δεν έχω βιώσει την πατρική αγάπη όλα αυτά τα χρόνια..

Πολλοί τυχεροί όσοι έχουν και τους δύο γονείς δίπλα τους..

Στην θύμηση των γεγονότων, τα δάκρυα μου απειλούσαν να βγουν όμως δεν θα το άφηνα να συμβεί μπροστά στον Λεωνίδα.

"Είναι μέχρι να εξοικειωθείς..αργότερα δεν θα έχεις θέμα" τον συμβούλεψα. Η φωνή μου βγήκε σπασμένη..

Έτοιμη να λυγίσει..

Δυστυχώς δεν μπόρεσα να το ελέγξω, εκείνος με αντίκρισε παραξενεμένος, όμως δεν τόλμησε να ρωτήσει κάτι παραπάνω.

Ξεφύσηξα και προσπάθησα αρκετά να χαλαρώσω και να ησυχάσω. Τολμώ να πω πως κάτι κατάφερα..

Το άγχος μου γιόρταζε στην συγκεκριμένη φάση, διότι είναι η πρώτη φορά που έρχομαι σε τόσο κοντινή επαφή με αρσενικό..

Προσπάθησα αρκετές φορές να καλμάρω αυτό το σπαστικό πράγμα ονόματη άγχος αλλά είχε αποβεί μάταιο..

Γενικά είμαι ο πιο αγχώδεις άνθρωπος που γνωρίζω.

"Ρόζα" η φωνή της Εύας έσπασε την σιωπή που είχε εξαπλωθεί για μερικά δεύτερα. Πλησίασε με έντονο βήμα και στάθηκε μπροστά μου κοιτάζοντας με ανήσυχη.