Tempting Devil

Part 50

<<Να μου μιλάς..να ηρεμούν οι σκέψεις μου>>
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

"Ώστε έτσι.." αναφώνησε ο πατέρας μου και παρατήρησα το σαγόνι του να σφίγγει όπως και η παλάμη του που κρατούσε το μαχαίρι.

Θα γίνει φονικό εδώ πέρα, το νιώθω..

"Ναι Νίκο, έτσι έμειναν μαζί μου" ολοκλήρωσε η κυρία Ράνια, εφόσον του τα ξέρασε όλα ύστερα από μια διακριτική ερώτηση του πατέρα μου για το πώς καταλήξαμε στο σπίτι της..

"Έχουμε να κάνουμε μια κουβέντα πριν ξεκινήσω την διαδικασία Ρόζα" δήλωσε χωρίς να με αντικρίσει με τα ίδια μάτια που έχω και εγώ..

Ξεφύσηξα και άρπαξα το πιρούνι καταφέρνοντας μια μεγάλη μπουκιά κοτόπουλου.

Η κυρία Ράνια φαινόταν ικανοποιημένη με τον πατέρα μου, μιας που οι δυο τους τα πήγαν εξίσου καλά από την πρώτη κι όλας στιγμή που άνοιξε η κυρία Δανάη την πόρτα και συναντήθηκαν.

Από την άλλη, και ο πατέρας μου έδειχνε το ίδιο προς την κυρία Ράνια και φαινόταν στα μάτια του πως ήταν ευγνώμων για όλα όσα πρόσφερε αυτή η γυναίκα.

Της είμαι ευγνώμων και εγώ..

Άμα δεν ήταν αυτή, δεν θα ήξερα τι ακριβώς να κάνω και που να πάω μαζί με την Εμμέλεια..

By the way..

Τα φαγητά από τα χεράκια της κυρίας Δανάης είναι εκπληκτικά! Ναι..είμαι μια γουρούνα που της αρέσει το φαγητό αλλά ήταν αδύνατο να μην το σχολιάσω!

"Μπαμπά, δεν θέλω να φάω άλλο..ούτε η Δήμητρα θέλει. Μπορούμε να πάμε πάνω να παίξουμε;" ρώτησε με την γλυκύτητα στην φωνή της η Εμμέλεια και ο μπαμπάς μου χάραξε ένα μεγάλο χαμόγελο.

"Πηγαίνετε" είπε δίνοντας τους την άδεια και τα κορίτσια γέλασαν ταυτόχρονα και εφόσον σηκώθηκαν από τις καρέκλες έφυγαν τρέχοντας πάνω.

Έμεινα εγώ, η κυρία Ράνια και ο οργισμένος σχετικά πατέρας μου που χτυπούσε νευρικά τα δάχτυλα του στο τραπέζι και φαινόταν αρκετά σκεπτικός.

"Προτείνω να αφήσεις τα νεύρα και τις υστερίες. Πρέπει να ξεκινήσεις την διαδικασία για την κηδεμονία Νίκο, ο χρόνος είναι περιορισμένος"

Ο μπαμπάς μου σήκωσε το βλέμμα του αντικρίζοντας στα μάτια την κυρία Ράνια και τα βλέμματα τους έμειναν εκεί..

Δεν προσπάθησε κανείς να αποφύγει το βλέμμα του άλλου.

Μμ..ναι..