25. KÜS MÜYÜZ?

4.5K 233 29
                                    

Bölüm şarkısı:
Duman-Yağmurun Sabahında

......

Sabah kulaklarıma doluşan kuş cıvıltıları ile uyandım. Gözlerimi araladığım da beni izleyen Karan ile göz göze gelmiştik. Beni dün akşam yıkamış, deliğime krem sürmüş ve saçlarımı kurutup, pijamamı giydirip uyutmuştu.

"Günaydın Asrın'ım."

"Günaydın Karan'ım."

Biraz yaklaştı ve dudaklarıma minicik bir öpücük kondurdu. Kollarımı boynuna doladım ve kafamı onun göğsüne gömdüm. Saçlarımı okşadı ve konuşmaya başladı.

"Kalkalım mı bebeğim? Kahvaltıyı hazırladım bile."

Ona bakıp kocaman gülümsedim. Kafamı olumlu anlamda salladım ve yataktan çıktım. Karan'ın arkası dönük olduğu için sırtı gözlerim önüne serilmişti. Gördüğüm çizikler ile derince yutkundum.

"Karan! Sırtın ne hale gelmiş? Acıyor mu?"

Karanın saçma bir şekilde kendi sırtına bakmaya çalışmasına kıkırdadım. O da kendi haline güldü ve bana gülümseyerek baktı.

"Acımıyor sevgilim, hem hak ettim sanırım, ben senin canını daha fazla acıttım."

"Sonra krem sürelim."

Sonunda yatak odasından çıkabildiğimizde mutfağa geçip Karan'ın hazırladığı kahvaltıyı yemeye başladık.

"Karan."

"Efendim?"

"Benim artık işime geri dönmem gerekiyor."

"Tamam güzelim, ama bu hafta dinlen haftaya başlarsın yine. Ben zaten evden çalışıyorum, sen arabayla gidip gelirsin."

"Karan, o senin araban ben yürüyerek giderim."

"Asrın sence senin benim mi kaldı? Bizim bir ilişkimiz var güzelim. Benim olan her şey aynı zamanda senin."

Ona gülümsedim ve masanın üzerinden ellerini tuttum. Çok seviyordum bu adamı.

Çalan telefonum yüzünden iki romantik an yaşayamamıştık. Cebimden telefonumu çıkardım. Eda arıyordu.

"Efendim Eda?"

"Naber aşko? Bugün müsaitseniz bir geleyim diyordum. Özledim seni."

Gözlerim Karan'a kaymıştı. Bende Eda'yı özlemiştim, ama Karan belki gelmesini istemeyebilirdi. Sevgilim anlamış gibi kafasını olumlu anlamda salladı. Ona öpücük atıp Eda'nın sorusuna cevap verdim.

"Gel tabii canım, müsaitiz."

"Tamam, öğleden sonra gelirim. Burayı Özge ve Doruk'a emanet ederim."

Onu onaylayıp telefonu kapattım. Karan masayı topluyordu.

"Öğleden sonra gelirim dedi."

Karan kafasını salladı ve odadan çıktı. Ne olmuştu bu adama böyle? Küsmüş gibiydi, ama ben bir şey yapmadım ki. Ya da yapmış mıydım?

Düşüncelerimden kurtulup sofrayı toplamaya başladım. İşim bitince Karan ile konuşacaktım.

-

-

-

-

Bakacağız artık

SARMAŞIK | MPREG Where stories live. Discover now