ဆက်ငိုဖို့ မျက်ရည်မလုံလောက်တော့ဘူး🥀[U/Z]

P-13

လွှမ်းတစ်ယောင် လေးလံသောခြေလှမ်းများနု့ အိမ်အပေါ်ကိုတတ်လာခဲ့တယ်

သူရယ်မောင်ရယ်အတူမေခဲ့တဲ့ အခန်းလေးထဲကိုသူဝင်သွားခဲ့တယ်

တံခါးလော့ကိုချထားလိုက်တယ်

စာပွဲခုံးအနီးလျှောက်လှမ်းလာကာ ခုံလေးတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်ပီး ဗြောင်ဖြစ်နေတဲ့စာရွှက်တစ်ရွက်ကိုယူလာ ဖြူဥနေတဲ့ လက်သွယ်သွယ်လေးနဲ့ဖောင်တန်းကိုကိုင်ကာသူစာ အနည်းငယ်ချရေးလိုက်တယ်......ဒါကသူ့သေတမ်းစာတဲ့....."

သူရေချိုးခန်းထဲက လက်တန်းဘောင်ပေါ်တင်ထားတဲ့ ဘလိတ်ဓားကိုယူလိုက်တယ်

သူစိတ်ထဲမှာတွေးနေမိတယ်

*ငါသေတာ ဒီကမ္ဘာလောကကြီးထဲကနေထွက်သွားတညကိုမောင့်ကို မသိစေချင်ဘူး...မောင့်ကိုငါ့အိပ်ပျော်သွားတယ်လို့သိစေချင်တယ်...ထာဝရအိပ်ပျော်သွားတာလို့"

သူကုတင်ပေါ်ကိုတတ်ကာ လဲလျောင်းလိုက်ပီး စောင်ကိုရင်ဘတ်ထိခြုံလိုက်တယ်

လက်တဖက်က သူ့ဗိုက်လေးကိုကိုင်ပီး
"ကလေးရယ်...မင်းနဲ့ ဖေဖေ့ကိုမင်းဒယ်ဒီကမလိုချင်ဘူးတဲ့ ...ဖေဖေတို့ ဒီကနေအပီးထွက်သွားကြမယ်နော်..."

နောက်လက်တဖက်ကဓားကိုခပ်တင်းတင်းကိုင်ထားလိုက်ပီး

"ငါအရမ်းနာကျင်ခံစား တယ် ငါ အရမ်းငိုချင်မိတယ်...မောင့်ကြောင့်နဲ့ငိုခဲရတဲ့အခါတေလဲငါမရေတွက်နိုင်တော့ဘူး...ငါနောက်ဆုံးအချိန်ငါ့မျက်ရည်တေနဲ့မောင့်ကိုနူတ်ဆတ်ချင်တာ်...ဒါပေမဲ့...ငါ...ဆက်ကိုလို့မရဘူး...ဒါဟာဆက်ငိုဖို့မျက်ရည်မလုံလောက်တော့ဘူး...မျက်ရည်တေကုန်ခမ်းသွားခဲ့တာပဲ...မောင့်ကြောင့်ငိုခဲ့ရတာတေများလွန်းလို့ ငါနောင်ဆုံးအချိန်မှာတောင် "ဆက်ငိုဖို့မျက်ရည်မလုံလောက်တော့ဘူး"...မောင်နူတ်ဆတ်ပါတယ်...မောင်ကငါ့ကိုချစ်တယ်ခို့ တစ်ခါမှမပြောခဲ့ဘူးဖူးဘဲငါ့ကသာချစ်တာ်လို့ပြောခဲ့တာ.....ကလေးရယ်ဖေဖေတို့ သွားချိန်တန်ပီ"

ဒီလိုပြောကာ လက်ကောက်ဝတ်ကို ထိုဘလိတ်ဓားနဲ့အားထည့်ကာ ဖြတ်ပစ်လိုက်တယ်

လက်ကောက်ဝတ်မှသွေးတေပန်းထွက်လားကာ ကုတင်ပေါ်ကိုသွေးများကစိုစွတ်သွားခဲ့တယ်

*မောင်....လွှမ်းအရမ်းအိပ့်ချင်နေပီ..နောက်ဘဝမှပြန်ဆုံခဲရင် မောင့်ဆန္ဒနေကိုဖြည့်ဆည်းနိုင်ပီးမောင်သိပ်ချစ်တဲ့သူတစ်ယောက်ဖြစ်ချင်မိပါတယ်*

ထိုအခိုက်တွင်လွှမ်းမျက်လူုံလေူတေဟာ မှိတိကျသွားခဲ့တယ်

ဟုတ်ပါတယ်.....

လွှမ်းနဲ့ လူလောကကိုလာခွင့်မရတဲ့ ကလေးလေးတို့ဟာဒီလောကကြီးကို နူတ်ဆတ်ထွက်ခွာသွားခဲ့လေသည်.,....

T-T................💔.....................T-T

မျက်ရည်တေနဲ့မို့ သျှစ်သျှူးနဲ့သုတ်ရင်းစာရေးနေသူ🤧
ကျူးလစ်🤧