16-Z

8 0 0
                                    

ႏွစ္ႏွစ့္ခန႔္ၾကာေသာ္

ေမာင္ရဲ့အေတြးထဲကဒီကေလးဟာသူ႔ကေလးလို႔ယုံမရျဖစ္ေနခဲ့တယ္

ကေလးကမဲတူးေနပီးဆံပင္ကလဲေကာက္ေကာက္နဲ႔ေလ

အေမေကာအေဖေကာအသားျဖဴပီးဆံပင္ေကာက္တေခ်ာင္းမွာမရွိတဲ့သူေတမို႔သူမသကၤာျဖစ္ေနခဲ့တယ္

ေမာင္ဟာသူ႔ရဲ့လူယုံေတာ္ကိုဖုန္းဆက္ကာထိုကေလးနဲသူေသြးသားေတာ္စပ္မဆက္DNAစစ္ရန္ခိုင္းထားတယ္

<<<<<<

>>>>>

📞ဟလို..boss

"omm....ေျပာ"

📞boss.....စစ္ခိုင္ထားအေျဖထြက္ပါပီ

"ဘာတဲ့လဲ"

📞bossရဲ့ေသြးသားမဟုတ္ေၾကာင္းေဖာ္ျပေနပါတယ္...ကၽြန္ေတာတို႔အႀကိမ္ႀကိမ္ျပန္စစ္ပီးသြားပါပီ...ခဏၾကာရင္bossဆီေဆးစစ္ခ်င္စာတမ္းေရာက္လာပါလိမ့္မယ္

"အင္...ေက်းဇူး"

-----

ေမာင္တစ္ေယညက္...ကေလူထိန္ူေနတဲ့စုအနားသြားကာ လက္ထဲကစာခ်ဳပ္နဲ႔စာတမ္ူကိုပစ္ေပးလိုကိတယ္

"ဒါဘာလဲကိုကို.."

"သိခ်င္ဖတ္ၾကည့္ဖို႔..."

သူမၾကည့္ခိုက္ေတာ့ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္နဲ႔မဟုတ္မဟုတ္ဘူးသူသိသြားတာလား

DNAစစ္ထားတဲ့သာရြက္ကိုျမင္ေတာ့စုတေယာက္ေသြးပ်က္ကာ

"မဟုတ္ဘူး..မဟုတ္ဘူးကိုကို.."

"ဘာမဟုတ္တာလဲငါ့ကိုႏွာဖားႀကိဳးထိုးတဲ့ဟာမ...အခုဆက္ခ်င္နင္ဒီကေလးကိုေခၚပီးငါ့အိမ္ေပၚကဆင္း...ေအ..တကယ္လို႔သာမတင္းဘူးဆိုရင္ေတာ့ တရားဥပေဒနဲ႔ေျဖရွင္းရမွာေနာ္..."

ေမာင္ရဲ့စကားေၾကာင့္သူမတုန္လုပ္သြားခဲ့တယ္

........

သူမတို႔သားမိလဲထိုအိမ္မွာထြက္ခြာသြားခဲ့တယ္

အဲ့ေန႔မွာေမာင္ဟာလႊမ္ူနဲ႔သုနဲ႔အတူေမခဲ့တဲ့အခန္းေလးထဲဝင္လာပီးခုံေပၚမွာထိုင္လိုက္တယ္

အခန္းဟာညလႊမ္းရဲ့ေနာက္ဆုံးေန႔ကပုံသံတိုင္ပင္ရွိေန
ခဲ့တယ္

ေမာင္ရဲမ်က္လုံးေတ
ဟာခုံေပၚကတခုခုနဲ႔ဖိတင္ထားတု႔စာရြက္ကိုေတြးသြားခဲ့တယ္

ထိုစာရြက္ကိုယူၾကည့္ေတာ့ဒါဟာလႊမ္းရဲ့လက္ေရးေလးျဖင့္ေရးထားေသာစာပင္ျဖစ္တယ္

ေသခ်ာတာဒီစာဟာလႊမ္းမေသခင္အခ်ိန္ေလးမွာေရးခဲ့တဲ့*ေသတမ္းစာ*ပင္ျဖစ္လိမ့္မည္

++++++++++++++++++++++++++

ဆက်ငိုဖို့ မျက်ရည်မလုံလောက်တော့ဘူး🥀[U/Z]Donde viven las historias. Descúbrelo ahora