ဆက်ငိုဖို့ မျက်ရည်မလုံလောက်တော့ဘူး🥀[U/Z]

14-Z

သာလြန္တစ္ေယာက္ဒီလိုထြက္လာေတာ့...အရမ္းကိုစိတ္ေတေလးေနခဲ့တယ္

ဘာေၾကာင့္ရယ္လို႔သူမသိ

ဟယ္.....

သူအေတြးလြန္ေနတုန္းသူတို႔ကားနဲ႔တိုက္မိမလိုျဖစိသြားေသာအခါ...လၽွပ္တစ္ျပက္သူအေတြေတဟာ..ေမ့ေပ်ာက္ေနတု႔အရာေတကိုျပန္မွတ္မိေစခဲ့တယ္

"လႊမ္း....လႊမ္း...ငါ့ကိုေစာင့္ေနေတာ့မွာဘဲ"

ကာကိုျပန္ေကြေတာ့တဲ့
အခါစုက

"ကိုကို..ဘာလိုျပန္ေကြ႕တာလဲ...ကိုကို""

သာလြန္ကေတာ့သူမေျပာတာကိုၾကားပုံေတာင္မေပၚ

.....

သူကားကိုအိမ္ေရွ႕မွာရပ္ကာ အိမ္ထဲကိုဝင္လာကာလႊမ္းကိုသာေအာ္ေခၚေနမိတယ္

"လႊမ္း....လႊမ္းေရ...လႊမ္း...ေမာင္ျပန္လာပီ...လႊမ္းေရ..,"

သူေခၚေနေပမဲ့ထိုနာမ္စားေလးအားျပန္လည္ထူးသံမဲ့ေနခဲ့တယ္

ေမာင္ဟာ..အေပၚတတ္အခန္းမွာရွာဖို႔အျမန္တတ္လာခဲ့တယ္

လႊမ္းအခန္းကိုၾကည့္ေတာ့ရွိမေနခဲ့...

သူနဲ႔လႊမ္းရဲ့အခန္းကိုဖြင့္ေတာ့..ဖြင့္ရတာမို႔လႊမ္းအထဲကေနေလာ့ခ်ထားမွန္းသူသိလိုက္တယ္

"လႊမ္း...လႊမ္း...ေမာင့္ကိုတံခါးလာထြင့္ေပးပါဦး......"

သူတံခါးကိုအေတာ္ၾကာေအာင္ေခါက္ေနေပမဲ့လာဖြင့္ေပးဖို႔ေနေန ျပန္ခူးငံေတာင္မၾကားရတာေၾကာင့္သူစိုးရိပ္ေနမိတယ္

"လႊမ္း...ေမာင္ေခၚေနဆာၾကားလား..ၾကားရင္ျပန္ထူးပါ...ေမာင့္ပိုသိတ္ဆိုးေနရင္လဲေမညင္လႊမ္းစိတ္ဆိုးေျပတဲ့အထိေခ်ာ့ပါ့မာ္..အခုေမာင့္ကိုတံခါးလာဖြင့္ေပးပါဦး...လႊမ္း..."

"......,."

တဖက္မွာေတာ့အသက္မရွိေတာ့တဲ့လႊမ္းရဲ့႐ုပ္ေလာင္းေလးဟာကုတင္တတ္မွာေစာင္ေလးျခဳံပီးအိပ္ေနသည္ဟုပက္ထင္ရေလာက္တယ္...ဒါေပမဲ့ေသြးေတစိုေနတဲ့ေမြ႕ယာကိုေတာ့မည္သူ႔မွသတိမထားမိ

လႊမ္းကအသားမျဖဴပင္မဲ့အသားရညၤအေတာ္လွတယ္ အသားေလးေတကၾကည္ေနပီးေသြးေၾကာစိမ္းစိမ္းေလးေတကပင္ေပၚေနတယ္ အရပ္ကမပုေပမဲ့ေမာင္နဲ႔ယွဥ္ရက္ေတာ့လႊမ္းကပုသြားတယ္လို႔ထင္ရတယ္ ရွည္လ်ားတဲ့မ်က္ေတာင္ေတမရွိေပမဲ့မ်က္ေတာင္တိုေလးေတဟာဝိုင္းစက္ေနတဲ့မ်က္လူုံအိမ္နဲ႔ညိဳျမျမမ်က္ဝန္းေတနဲ႔အေတာ္လိုက္ထက္လွတယ္ ႏူတ္းခမ္းေလးကအျမဲသဘာဝအတိုင္းဖူးပီးပန္းေရာင္သန္းေနတယ္လက္ေခ်ာင္းေလးေတကလဲ႐ုံးပတီငီးလိုသြယ္ပီးရွည္လ်ားတဲ့လက္သြယ္သြယ္ေလးဟာလက္ထပ္လက္စြပ္တစ္ကြင္းထဲနဲ႔ပင္အေတာ္ၾကည္ေကာင္းလွတယ္ေမာင့္လိုေတာင့္တင္းႀကံ့ခိုင္တဲ့အခ်ိဳးစားေတာ္ေတာ္မိုက္တဲ့စစ္ပတ္ေတမရွိေပမဲ့ ဗိုက္ေလးဟာျပားခ်က္ပီးအဆီမရွိေၾကာင္းသတ္ေသျပေနခဲ့တယ္

အကုန္လုံးကိုျခဳံပီးေျပာရရင္...ဟုတ္ပါတယ္..လႊမ္းကအေတာ္လွပါတယ္

ေယာက္်ားေလးတသ္ေယာက္ကိုလွတယ္လိုမသုံးရဘူးဆိုလႊမ္းကအေတာ္လီေၾကာင့္ လိမ္လိုေတာ့မရေခ်။

****

"လႊမ္းေမာင္ေနာက္ဆုံေျပာမယ္ေနာ္...လႊမ္းမဖြင့္ေပးရင္ေမာင္တံခါးကိုဖ်က္သီးဝင္လာမွာေနာ္..."

ေမာင္ရဲ့အသံဟာေလထဲမွာတစ္ျဖည္းျဖည္းေပ်ာက္ကြယ္သြားေပမဲ့တံခါးဟာဖြင့္မလား

ေမာင့္ရဲ့စိုးရိပ္စိတ္ေတနဲ႔​ေဒါသေတဟာ အထြတ္အထိပ္ကိုေရာက္သြားခဲ့တယ္

"ဒုန္း..ဒုန္း..."

ေနာက္ဆိုးမွာေနာ့ အျပစ္မဲ့တဲ့တံခါးေလးဟာက်ိဳးပဲသြားခဲ့တယ္

ေမာင္တစ္ေယာက္ အခန္းထဲကိုဝင္လာေတာ့ ကုတင္ေပၚမွာရွိေနေသာသူေၾကာင့္သူစိတ္ေအးသြားခဲ့ရတယ္

ဒါေပမဲ့လႊမ္းကအသက္ပင္မရွူလုံးဝၿငိမ္သက္ေနတာေၾကာင့္

"လႊမ္း..လႊမ္း.."

လႊမ္းရဲ့ႏွလုံခုန္သံကိုစမ္းၾကည့္ေတာ့အသံကဗလာနတၱိ
ေမာင္ ကျခဳံထားတဲ့ေစာင္ႀကီးကိုဆြဲဖယ္လိုင္တဲ့အခါျမင္လိုက္တဲျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ၾကမ္းျပင္ေပၚကိုအ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္သလိုျပဳတ္က်သြားခဲ့တယ္

သူျမင္တဲ့ျမင္ကြင္းက

ကုတင္ေပၚကေမြယာအျဖဴေပၚတြင္စိုရြ႕ေနတဲ့ေသြးမ်ား...ထိုေသြးေတဟာလႊမ္း ရဲ့လက္ေကာက္ဝတ္ကိုဘလိတ္ဓားနဲ႔လွီးဖ်က္ထားေသာေၾကာင့္ထြက္လာေသာေသြးမ်ားျဖစ္တယ္

.......