တစ္လခန႔္ၾကာေသာ္
ဧကရီမွာကိုယ္ဝန္တစ္လရွိပီတဲ့
လပ္ထပ္တာေတာင္ တေလာက္မရွိေသးဒါေပမဲ့ လည္းေမာင့္ အစြမ္းအစေၾကာင့္ လိုသာေတြးရင္း ဝမ္းနည္းေနမိတယ္
ေမာင္ရယ္ လႊမ္းသာေမာင္ရဲ့ ပါရမီကိုျဖည့္ေပးနိုင္ရင္ေကာင္းမွာဘဲ
႐ုတ္တရက္သူရင္ထဲမေကာင္းစြာနဲ႔ပ်ိဳ႕တတ္လာတာေၾကာငိ့ ေဘဆင္မွာသြားအန္လိုက္တယ္
ဒါေပမဲ့ ခဏခဏအန္ေနခဲ့တယ္
သူလဲေခါင္းေတလဲ မူေနတာေၾကာင့္သူ ေဆးခန္းျပရန္သြားေတာ့ တယ္
"ဗ်ာ..."
ဆရာဝန္ေျပာေသာစကားေၾကာင့္သူေပ်ာ္မိသြားေပမဲ့ တဖန္စိတ္အားငယ္မူေတရွိေနလယခဲ့တယ္
ဆရာဝန္ေျပာတာက
"မင္းမွာ ကိုယ္ဝန္၃လရွိေနပါပီတဲ့ ေယာ္က်ားေလးကိုယ္ဝန္ဆိုေတာ့ အထူးဂ႐ုျပဳပါတဲ့"
အရင္ကတည္းကသားသိခဲ့ရင္ေကာင္းမယ္
အခုေမာင့္မွာသက္ဆိုင္သူရွိေနခဲ့ပီေလ
လႊမ္းကပထမဆိုေပမဲ့ ေမာင္ကအခုသူ႔ေနာက္မယားနဲ႔ကေလးကိုအရာရာပထမထားေနခဲ့တညေၾကာင့္ လႊမ္းစိတ္ေလးသိမ္ငယ္သြားခဲ့ရတယ္
ဒါေပမဲ့ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္သူ ဒီရင္ေသြးေလးအေၾကာင့္ဖြင့္ေျပာရမယ္ ဒါကလဲေမာင့္ကို ျပန္သတိရရင္ရသြားနိုင္တာဘဲေလ
ဒီလိုေတြးရင္းအိမ္ကိုျပန္လာခဲ့တယ္
----
ေမာင္က ဧကရီနဲ႔ အျပင္သြားဖို႔ ျပင္ေနတာဘဲ
"ဧကရီ...ကိုကိုဖုန္းက်န္ခဲ့လို႔အေပၚမွာသြားယူလိုက္ဦးမယ္ေနာ္"
"အင္..ကိုကို"
-----
"စု...ေမာင္ေကာဟင္...ငါေမာင့္ကို အေ႐ူႀကီးေျပာစရာရွိလို႔"
"ဘာနင့္လိုေကာင္က ကိုကို ကိုမ်ားေမာင္တဲ့ရာရာစစ"
"ငါအေရးႀကီဒလို႔ပါ...ငါ့ကိုဖယ္ေပးပါ"
"မဖယ္ေပးဘူး.."
စုက ဒီလိုေျပာရင္းလႊမ္းကိုတြန္းခ်လိုက္တယ္
ထိုအခိုက္ ေမာင္က အေပၚကေနဆင္းလာခဲ့တယ္
လႊမ္းကလဲက်ေနရာမထလိုက္တယ္
စုကေတာ့ ခ်က္ခ်င္းေခြက်လိုက္ကာ
"ကိုကိုေရ..စုကို သူတြန္းခ်တယ္..စုတို႔ကေလးကိုသူ ကေသေစလိုေနတာဘဲ"
"ဘာ...မင္းကမ်ားငါ့ကေလးကို"
ဒီလိုေျပာကာလႊမ္းလည္ပင္းကို လက္တဖက့္ျဖင့္အားျပင္းျပင္းညစ္ထားလိုက္တယ္ လႊမ္းကိုေလးဟာအသပ္ရွူက်ပ္လာခဲပီးေျခဖ်ားေလးမ်ားဟာလဲၾကမ္းျပင္နဲ႔ကြာေဝးလာခဲ့တယ္
"ေ....မာင္...ေမာင္....."
ေမာင္တစ္ေယာက္ လြမ္းကို လက္ထဲမွခြတ္ေပးလိုက္တယ္
လႊမ္းလည္ပင္းေလးဟာလက္ငါးေခ်ာင္းရာႀကီးပင္ေပၚေနခဲ့တယ္
အသက္ပင္မနည္းရွူေနရတယ္
"ေမာင္.....လႊမ္းမွာေမာင္နဲ႔ ရတဲ့ရင္ေသြးေလးရွိေနပီေမာင္"
"ဘာ...မင္က ဘယ္ေကာင္နဲ႔ပလူးပီးရမွန္းမသိလဲငါ့ကိုလာမစြပ္စြဲနဲ.,.."
ေမာင့္စကားေၾကာင့္ လႊမ္းရင္ဘက္ကိုဓားနဲ႔ေဆာင့္ထိုးလိုက္သလို ျပင္းထန္စြားနာက်င္သြားခဲ့တယ္
ေမာင္က စုလက္ကိုဆြဲကာ ထိုေနရာမွထြက္သြားရန္လုပ္တာေၾကာင့္လႊမ္းက ေမာင့္ လက္ေမာင္ေလးကိုတင္းၾကပ္စြာဆြဲကိုင္လိုက္ကာ
"မသြားပါနဲ႔ေမာင္...,"
ေမာင္ကေတာ့ လႊမ္းကိုတြန္းခ်လိုက္တယ္
လႊမ္းကလဲက်သြားတဲ့ေနရာကေနေမာင့္ေျခသလုံးေတကိုဆြဲကာမသြားရန္ေတာင္းဆိုတယ္
"သြားစမ္းပါ...စိတ္ပ်က္ဖို႔ေကာင့္တဲ့ေကာင္ရဲ့ငါ့အနားကထြက္သြားစမ္းပါ"
ေမာင့္ရဲ့စကားေၾကာင့္ လႊမ္း တင္းၾကပ္စြာဆုပ္ကိုင္ထားတဲ့ေနတဲ့လက္ေလးဟာလႊတ္ေပးလိုက္မိတယ္
ေမာင္က စုရဲ့ လက္ကိုတြဲကာလႊမ္းကိျေက်ာခိုင္းပီးထြက္သြားခဲ့တယ္
က်န္ခဲ့တဲ့ လႊမ္းကဒီလိုစိတ္ထဲမွာေရရြတ္ေနခဲ့တယ္
*ေမာင္ ...ေမာင့္ေၾကာင့္ ဒီကမၻာေလာကႀကီးကိုေကာခိုင္းပီးေမာင့္မ်က္ႏွာတကမၻာထင္ကာေနေနတဲ့သူပါေမာင္.....ေမာင္ကထြက္သြားလို႔ေျပာတဲ့ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ လႊမ္းဒီကေနေကာ ဒီေလာကႀကီးေနပါ အပီးပိုင္ထြက္သြားပါေတာ့မယ္*
---------------------------------
ရင္ဘတ္ေတေအာင့္လိုက္တာ
ၾကာရင္ငါေရးရင္းေသေတာ့မယ္😫
STAI LEGGENDO
ဆက်ငိုဖို့ မျက်ရည်မလုံလောက်တော့ဘူး🥀[U/Z]
Storie d'amoreဇာတ်နာနာလေးရေးတာမို့ ခံစားနိုင်မှဖတ်ပါ🥀
![ဆက်ငိုဖို့ မျက်ရည်မလုံလောက်တော့ဘူး🥀[U/Z]](https://img.wattpad.com/cover/333832861-64-k654904.jpg)