Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*˘.｡*♡ ~♪✧*。
Teneffüste olduğunuz için seni sürekli rahatsız eden gürültüye karşın önündeki çizime iyice odaklanmıştın. Arada sırada gözlerini kapatıyor, güzel bir şeyler ortaya çıkarmak için hayal gücünün sınırlarını zorluyordun.
Zaten etrafında,seçtiğin kariyer yüzünden baskıya maruz kalırken her şey daha da zor hâle geliyordu.
İnsan yaşayacağı hayatı, neden başkalarının kararlarına göre şekillendirmek zorundaydı ki? Sonuçta zorluğuyla, güzelliği ile kabul ediyordu hayallerini.
Ötesi var mıydı?
Bıkkınlıkla burnundan nefes vermiştin. Son çizgileri de ekledikten sonra kalemi elinde sıkarak bakışlarını kağıda sabitledin.
Basit? Kötü? Özenti? "Beğendim ama içime sinmiyor." Mırıldanarak arkana yaslanmıştın. Sayfayı koparmamak için kendi içinde savaş vermeye başlarken düşüncelerini de söküp atmak istedin. Ne tuhaf bir durumun içindeydin?
"Kenma-san!!"
"Beni rahat bırak."
Bakışların kapıya dönerken sınıf arkadaşın Kenma, yanında resmen dev gibi duran bir çocukla sınıfa girmişti. Ne yiyip ne içirmişlerdi bu çocuğa?!
"Hadi ama! Okul çıkışı antrenman yapmalıyız!"
Kenma kısa bir süre dik dik ona bakıp omuz silkmişti. "Ben değil, sen. Daha top bile karşılayamıyorsun. Konuşurken yoruldum, git başımdan."
Çocuğun yüzü tuhaf ve hüzünlü bir ifadeye bürünürken gülüp tekrar önüne döndün. Bir anlığına tatlı gelmişti yaptığı yüz ifadesi. Hatta öyle ki onu okulda daha önce görmediğini yeni fark etmiştin.
Yine de başını iki yana sallayarak düşüncelerini dağıtmak istedin. Odağın bir başkası değil, resim hocana göstermen gereken tasarımın olmalıydı.
