𝑲𝒆𝒏𝒅𝒊𝒎𝒊𝒛𝒆 𝑩𝒊𝒓 𝑺̧𝒂𝒏𝒔 (𝑻𝒂𝒎𝒂𝒎𝒍𝒂𝒏𝒅𝜾) (DÜZENLENİYOR)

Özel bölüm

Merhabaaa

Nasılsınız kızçelerim

Biliyorsunuzki bugün kadınlar günü

Sizin için özel bir bölüm yazmak istedim

Kadınlar günümüz kutlu olsuuunnn

~

GELECEKTEN;

Berdanla ikimiz yaşlanmıştık. Yaşlansakta birbirimize aynı sevgi ve aşkla bakıyorduk. Küçük 2+1 evimizde günde ikimiz beraberdik.

Berdan sabahtan akşama kadar televizyon karşısındayken bense örgü örüyordum. Şapka, bere, atkı, patik, bebek yeleği, yetişkin yelek falan falan. 

Gece yattık sabah kalkma ümidi ile. 
Gece bir ufak sallantı ile kalkıp direkt birbirimize sarılmıştık. Sallantı bitince direkt televizyonu açmıştık. 

Haberler vardı, deprem olmuştu. 
Herkes sokaklara dökülmüştü sabah saatlerinde. Ne kadar acıydı. 

Herkes çıplak ayakla, montsuz çıkmışlardı. O an içim acıdı.
Bizde onların durumunda olabilirdik şuanda ve bizde üşüyor olabilirdik.  Ama biz sağdık. İnsansan kendini onların yerine koyardın.

Ördüğüm şeylere ve iplerime baktım. 

Bir günde kaç tane yelek, atkı, şapka örebilirdim ?

Onları ısıtsam yeterdi. Berdana baktım. Oda bana baktı. Kafamı sallamamla beraber gülümsedi. 

-Biliyordum işte benim karım. 

Hemen yerinden fırladı. 

Bende üzerime bir şal alarak dışarıya çıktık.

200 taneye yakın ip almıştık. 500 metreye yakın kumaş...

Evde ben badiler dikerdim, kazaklar dikerdim. Sıcacık tutardı. Berdanda bana destek olursa çok güzel olurdu. 

Gece oturduk başına. Berdan badi, eşofman dikerken bende atkı, bere artık ne olursa dikmeye başladım.

Bebek patiği ördüm. İnternete sipariş girdik beraber. Battaniye, üstlerine mont gibi gibi. Onlar üşümüyolarmıydı evet üşüyorlardı.
Şuanda yediğim yemek, barındığım ev bana haram gibi geliyordu.

Gece boyu çalışmış ve halletmiştik. 
Kutulayıp merkezlere bıraktık. Benim içim şuanlık rahattı. Ama şuanlıktı.
Açlardı. Tamam giysilerini hallettik ama peki ya karınları ?

Berdanın omzuna dokundum.

-Yemek de yapalım.

-Yapamayız ama bağışlayabiliriz.

-Oda olur bebek maması, bez biliyorsun bebeklere zafım var. 

-Biliyorum hayatım tamam yapalım.

Marketlere giderek hazır yiyecekleri aldık. Suları aldık. Kaç gün dışardalardı bilinmiyorduki.

Hepsini kutulara koyup gönderdik. 
Gelen eşyaları belediyeye giderek sardık, yükledik, taşıdık. Tüm Türkiye tek yürekti.

Herkesin bir kulağı haberlerdeyken bir ellerindede işleri yapmaya çalışıyorlardı. Akşam olduğunda evimize dönüyor gecelere kadar televizyon başında bekliyorduk. 

Bir kişi çıkarıldığında Berdanla sarılıp ağlıyorduk. Ne acayipti değilmi hepimiz kardeş olmuştuk bir anda. 

Hemde hiç tanımıyorduk onları.  Yatıyor kalkıyor tekrardan açıyorduk haberleri. 

Ne kadar kötü manzaralar vardı. 
Kimi çocuğunu, eşini arıyor. Kimi annesini babasını. Berdana biraz daha sokuldum ölürsekte beraber yaşarsakta.

Birimiz gittimi hayatın ne anlamı kalırdıki. Sevdiklerimizin kıymetini daha fazla bilmemiz gerkiyordu. 
Ona buna sinirlenip bağırmak yerine sabretmemiz gerekiyordu. 

Bir sabaha daha uyanmıştık. Ama bir deprem felaketi vardı. Elimizden gelen herşeyi yapmıştık.

Yiyecek ve içecek, giysi, bebek mamaları, bezleri vb bütün şeyleri.
Herşeylerini yolladık. Kalkıp haberler eşliğinde kahvaltı hazırladım.  Berdanda geldiğinde çay içerek haberleri izlemiştik. 

Sonra beraber masayı toplamıştık. 
Evi temizlemiş mis gibi yapmıştık.
Her işi beraber yapıyorduk.
Bizimde eğlencemiz buydu.

İçerideki koltukta meyve soyarken Berdan kapıdan çıkmak için haraketlendi. 

-Nereye hayatım ?

-Ben bir kahveye dolanıp geleyim.

-Tamam dikkat et ama. 

-Sende dikkat et.

O kapıdan çıkarken meyve yiyerek haberleri izledim. Ama çok uykum geldiği için yatak odasına giderek kıvrıldım. Hemende uyuyakalmıştım...

Mutfaktan gelen kırılma sesiyle kalktım.

-Bismillahirrahmenirrahim. 

Yavaşça mutfağa ilerledim.

Söve söve yerdeki tabakları temizleyen Berdanı gördüm. 

-Hay yani ya. 

-Berdan. 

-Uyandırdımmı seni ?

-Evet.

-Sana güzel yemek hazırlıyayım demiştim ama.

-Neden ?

-Şey.

Ensesini kaşıdı.

-Bugün kadınlar günü.

-Aaa.

Telefonumu çıkarıp baktım bugün 8 Mart kadınlar günüydü. Telefonu çektiğimde elinde 3 bilezik 1 burgu kolye vardı. 

-Sana bunları aldım iyki dünyaya gelmiş benim hayatıma renk katmışsın.

-Berdan ben bunları kabul edemem. 

-Niye lavantam ?

-Bunları deprem bölgesine yatıralım olmazmı bana hep alırsın sen.

-Senin o güzel kalbinden öpeyim kadın.

Gelip başımın üstünden öptü. 

Bir sonraki gün hemen gidip altınları bozdurmuş ve paraları deprem bölgesine göndermiştik. Bugün onların başına gelen yarın  bizim başımızada gelebilirdi. 

~

Birden aklıma geldiii böyle bir bölüm yazmak

Hem deprem ile ilgili hemde kadınlar günü ile ilgili

Kadınlar dünyada çiçektir ve kadınların solmasına asla izin vermeyeceğiz

Biz birlik olduktan sonra hiçbirşey olmaz

Sağlıkla kalın canlarım sizi çook sevdiğimide unutmayın

Bir sonraki bölümde görüşürüzzzzz 🤍