Emir'den;
1 hafta sonra;
Güneş gideli bir hafta olmuştu.. koskoca 7 gün, 168 saat, 10.080 dakika, 604.800 saniye, 36.288.000 salise.
Onsuz ev sessiz eskisi gibi ruhsuzdu.
Hergün gülen ailem artık gülmüyordu. Çünkü güneş yoktu.
Can da yoktu. Burak ta yoktu. Bizim yapamadığımızı yapıp güneşe inanmışlardı.
En büyük abisi olarak ona çok yanlış yaptım.
En büyük yanlışları yaptık.
Ona rağmen bizi affetti.
Ama biz ne yaptık..? Herşeyi geri bok ettik. Hemde aptal bir kız için.
Dolabımdaki gizli bölmeden olan içkiyi alıp masaya koydum.
Birde bardak çıkarıp oturdum.
Bardağı doldurup içmeye başladım.
Her yudumda göz yaşlarım tek tek firar ediyordu.
Biz de onu ağlatmıştık... bizim ağlamamız bir hiçti.
Kapımın açılması ile içeri giren emreye baktım.
Gene içmemem için engel olacaktı kesin.
"Boşuna uğraşma içe-" derken sözümü aniden kesti.
"Banada koy" diyerek dolaptan bir bardak çıkararak önüme koydu.
İtiraz etmedim. İçecekse içsin.
Koyup ona verdim.
Onunda gözleri dolu doluydu.
"Onsuz ev çok sessiz" diye mırıldanınca kafa salladım yavaşça.
"Adını ağzıma almaya bile hak etmiyorum.."dedi çaresiz çıkan sesiyle.
"Bizi asla affetmeyecek.." diye mırıldandım.
Bu lafıyla o da ağlamaya başladı.
Eren bir haftadır eve gelmiyordu.
O günden sonra ağlayarak evden çıkıp gitmişti.
Ve bur daha gelmemişti.
Aramalarımıza bir kez cevap vermiş "ben onu dinlemedim. Sizde beni dinlemeyin" deyip kapatmıştı.
Haklıydı. Hiçbirimiz o gün onu dinlememiştik.
Gerizekalıyız.
Bana "katıp tipli" demesini bile özlemiştim.
Bardağım bitince bir tane daha doldurdum.
Emreye de doldurdum.
"Ben onu çok özledim.." diye mırıldanan emreye sarıldım.
"Bende kardeşim.."
Odamda kaç bardak içtik, kaç şişe içki bitirdik bilmiyorum.
En sonunda içkinin ağırlığı ve ağlamanın verdiği rahatlıkla sızmıştık..
Eren'den;
Güneşlerin evden gittiği gün bende gitmiştim.
Şu hayatta 3 yanlışım vardı.
1.si peline inanmamdı.
2.si güneşe davranışlarımdı.
3.sü ise en büyük pişmanlığımdı.
3.sü güneş beni affettikten bir gün sonrasında onu tekrar hayal kırıklığına uğratıp evden gitmesine sebep olmamdı.
Ben.. yıkılmam dediğim EREN KARAYEL.
YOU ARE READING
ÜVEY MİYİM?
Teen Fiction17 yaşıma geldiğimde hayatımda asla olmaz diyeceğim şeyler ile karşı karşıyaydım şuan. Birileri aniden evimizin kapısını çalıp hastanede çocukların karıştığını aslında benim onların kızı olduğumu söylüyorlardı. Peki bu gerçekmiydi? 17 yıl boyunca...
