Kitabın çalınması durumunda hemen işlem adli başlatılacaktır!
Tüm hakları saklıdır.
☾
Son bir adım... Yakalayacaktım.
Bu âna kadar her cinayetimi kusursuz işlemiştim. Öğrenmek istediğim her şeyi öğrenmiştim. Peki sen nasıl bu kadar zorlamıştın beni...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
☾... Hızlı bir şekilde arabama ilerleyip bindiğimde telefonumu elime alıp direkt koray abiyi aradım. Bir kaç kere çaldıktan sonra telefon açıldı.
"Alo! abi" "Efendim" "Evdeysen gelebilirmiyim? Senden biri hakkında bilgi öğrenmek istiyorum"
"Tabii ki, ama sen zaten gereken bilgileri bilmiyormusun?"
"Başka biri, tanımadığım. Bir polis"
"İyisin değil mi? Bir sorun yok?" "Hayır yok. Her şey kontrolüm altında. Öğrettiğin gibi" dedim. Yüzünde bir gülümseme oluştuğundan emindim.
"Tamam. Öyleyse gel, bekliyorum."
Arabamı, koray abinin evine doğru sürdüm.
O adam kimdi? Nasıl bu kadar iyi tanıyordu beni? Alaz Çakır, sadece bu davayla uğraşan emliyet müdürümüydü? Hiç sanmıyorum. Ama her kimse, başıma bela açmasına asla izin vermem. Asla!
Gelmiştım hızlı bir şekilde arabadan indim, çantamdan anahtarı ararken, daha açmamama fırsat vermeden kapı açıldığında, açan Zeynepti "Hoşgeldin, ben çıkıyordum tamda" "Hoşbuldum" dedim. Aceleci bir tavırla "Sanırım benim için gelmedin zaten değil mi?" dedi. Arkasından koray abi Kapıya doğru ilerledi
"Hoşgeldin kızım. Geç içeri, zeynep bir içeri girsin kızım" "Tamam baba. Zaten ben kaçtım bay gece" daha cevap vermeden hızlı bir şekilde gitti.
İçeriye girip koray abiye sarıldım. Oda karşılık verdiğimde, sözünü tekrar tekrarladı. "Hoşgeldin kızım"
Ben ona abi diyordum ama o bizi kızıymış gibi büyütmuştü.
Benim aksime sare baba diyordu ona.
Beni böyle yapan oydu. Alıştırmıştı beni, bir eğitmen gibi eğitmişti. Her şeyi öğretti. Bir katilin bulabileceği en iyi eğitmendi. Eskiden ne kadar korksamda, yüzme antremanları yaptırmıştı. Zor ve acımasız antrenmanlar, en zoru benim için yüzme olmuştu.
"Uzun zamandır yoktun" dedim "Biliyorum, sizi özledim, ama sende biliyorsun, bende kolay biri değilim. Herkes beni kanıtlayamadıkları suçlarım yüzünden öldürmek istiyor. Uğraşması zor" deyip ardından güldü.
Bende güldüm. Haklıydı kanıtlayamadıkları halde işine son verilmişti önemli bir Emliyet amırıydi.
"Keşke sare'yide getirseydin" "Oda gelmek isterdi ama emniyetten geliyorum" dedim koltuğa oturarak karşıma geçti "Doğru, ne soracaktın sen bana?"
"Başsavcı, böyle bir işe benim ismimin karışmaması yönünde, ama emliyet amiri, o beni çağırmış, şüpheli olarak ve benle ilgili çok şey bildiğine eminim"
"Ne gibi?" Dedi dikkatli bir şekilde dinliyordu.
"Lekemi, doğum lekemi biliyor. Hilal şekline benzediğine kadar. Bilmiyorum.. Ne yapmalıyım?" deyip yüzümü ellerimin arasına yerleştirdim.
