ᴠɪsᴀʟ | ᴛᴇxᴛɪɴɢ

ᴅöʀᴅüɴᴄü ʙöʟüᴍ - 18

Ay yüzünde Bade'm... Yine çok güzelsin.

E. Talay

~

ᴅöʀᴅüɴᴄü ʙöʟüᴍ : ᴀᴍᴇʟɪʏᴀᴛ

𝙴𝚖𝚒𝚛𝚑𝚊𝚗 𝚃𝚊𝚕𝚊𝚢

Gökyüzü renkli ruhlara meydan okurcasına kararmıştı bugün. Başı eğik yürüyüp giden her bir insanın ruhunda huzursuz bir sükut vardı. Hepsinin yüzünde acının kamçısı, ruhsuzluğun soğukluğu...Geçip gidiyorlardı; sağımdan solumdan.

Arabanın yağmurdan ıslanmış, boncuk boncuk lekelerle bezenmiş camını yavaşça indirdim. Soğuk, kar kokan bir rüzgar usulca girdi içeri. Saatlerdir sıcakta gevşemiş bedenim tenime nüfuz eden rüzgarla aniden kasılmış, tüylerim diken diken olmuştu.

Camı tamamen indirirken başımı çıkıntının üstüne bıraktım. Yağan yağmur her tarafı sırılsıklam etmişti. Ara sıra arabaya çarpan yağmur damlalarından birkaç küçük damlada yüzüme sıçrarken gözlerimi kapatmak zorunda kalıyordum.

Huzurluydu..

Sessizliğin hakim olduğu otoyolda ara sıra duyulan tek şey, gelip geçen arabaların, ıslak yolla buluşan lastiklerinden çıkan hışırtı dolu sesti. Yolu koparıp götürüyor gibiydiler.

İçimdeki esareti toplayıp sonsuzlukta kaybettirecek kadar derin bir nefes alıp, verdim. Hâlâ kafamın içinde dönüp duran düşünceleri susturmaya çalıştım. Nefes aldım bi'daha verdim. Bir kısmı yok olurken yerine bütün aklımla birlikte ruhumda kaplayan yeni biri gelmişti.

Yeni bir düşünce, yeni bir acı, yeni bir sıkıntı.

Her şeyim, en güzelim.

Bade Bera...

İstese ruhumu vereceğim en güzel derdim.

Bugün bir kez daha ameliyat olacaktı. Bıçak altına yatmak istemediğini hep biliyordum, içinde şuan baş edemediği kadar büyük bir sıkıntı vardı.

Hissediyordum ki günlerdir sıkıntı içinde kavruluyordu her bi zerrem. Tedirginlik bırakmıyordu yakamı. Hiçbir nefes söküp alamıyordu içimdeki endişeyi.

Nefes al ver taktiği bile etkisizdi artık endişemin karşısında. Ya bir şey olursa ona ya daha kötüye giderse...

Çok ağlamaktan öte bu sefer hisszileşir, biliyorum. Kapanır iyice içine, bi'köşede ölmeyi beklerdi.

Buna şahit olmaya bi kez daha gücüm yoktu benim. Ben bir kez daha onun dağıldığını göremezdim, öylece seyredemezdim.

Bu yüzden sabahın erken vakti, sisli yol, bitmek bilmeyen fırtınaya rağmen çıktım yola. Uzunca bir süre yol aldım. Hiçbir fırtına şiddetini arttırıpta engellemek istemedi beni, sis görüşümü kaybettirmedi.

Badem'e ulaşmak istediğim bu yolda acıması olmayan doğa bile yardım etti bana. Şimdi dağılan bulutlarla birlikte güneş yüzünü gösterdi. Toprağın rayihalı kokusu yoğunlaştı burnumda.

Yağmur çiselemeye devam ederken radyoda ki müzik ruhuma işledi.

Yüzümde aniden bir tebessüm büyüdü. Şimdi Badem olsaydı bu ne ruh emici bir müzik derdi.