üçüɴᴄü ʙöʟüᴍ - 15 | Instagram

51 25 0
                                    

Senin baktığına herkes bakar ama senin onda görebildiğini herkes göremez.
Herkes âşık olabilir; ama hiç kimse senin gibi sevemez. Tek fark sensin. Seni özel kılan sevdiğin değil, sevgin...

Anonim

~

Bazen düşünüyorum da.

Ben neden bu kadar acı çekiyorum?
Neden daha bir yeri iyileştirmeden diğer yerim ağırıyor? Hangi günahımın kefareti bu?

Ya da ben çok büyük bir günah mı işledim?

Neydi? Neden böyleydi? Bilmiyorum.
Bildiğim tek şey çok acıyordu. Koluma her iğne girdiğinde, burnuma kulağıma her kamera girdiğinde, parçalar alındığında, ilaçlar verildiğinde... Hep acıyordu. Hastanede yattığım hergün canımdan can gidiyordu.

Bir yerimin tam olarak sorununu bulamadan başka bir yerimin patlak vermesi beni koyu bir umutsuzluğa, aşşırı strese düşürüyordu. Bu da diğer hastalıklara zemin hazırlıyordu.

Bugün yine evimdeydim, hastanede... Kat 3... Oda 5... Yanımda yine yüz felci geçirmiş dakika başı yangın merdivenlerine koşup 10 tane sigarayı hüplettikten sonra gelip deliksiz uyuyan 60'lı yaşlarda bir teyze vardı.

İlk defa böyle bir teyzeye denk geldiğim için şaşkındım, hayretle bakıyordum. Doktorların, hemşirelerin onca isyanına sitemine rağmen gece bile sürekli kalkıp gider içerdi. Neredeyse bir haftadır buradaydı. Bu gidişle ne zaman çıkardı orayıda Allah bilir.

Ve ben...

Enfeksiyon ilerlemesini durdurmak için serumlarla doktor gözetimi altında tedavi için neredeyse 3 gündür hastanedeydim. O kadar sıkıcı o kadar boğucu 3 gün ki ben daha önce hiç böyle bir şey yaşamamıştım.

Her şeyin ani olmasıydı aslında canımı sıkan. 3 gün önce kontrol amaçlı gelmiştim ama doktor aniden yatış istemişti.

Hiç beklemiyordum, plansızdı.

Ben işimiz bitsin de eve dönelim artık diye beklerken kendimi bir anda odada yatarken bulmuştum.

Sabah erken kalkıyor akşam yine erken yatıyordum. Saatler durmuş gibiydi 3 gündür. Ben 2 saat geçtiğini zannederken saate baktığımda aslında sadece 20 dakika geçmiş oluyordu. Kafayı sıyıracak dereceye gelmiştim. Babam işten dolayı yatışımı yaptıktan sonra gitmişti. Annem vardı yanımda.

Haftasonu olduğu için Asel'ide alıp gelmişti. Asel dayımlarda annemde üç gündür yanımdaydı.

Üç gündür uslu bir hasta gibi yatağımda durduğumu söyleyemem. Sürekli koridorda ya da bahçedeydim. Çoğu zamanda odamda yangın merdivenine bakan pencerede.

Evet. Doğru düşündünüz. Bu yangın merdiveni sadece teyzeye sahiplik yapmıyordu. Teyze ve dayılarla birlikte bir sürü genç yaşıtlarımda vardı. Bu benim hayattaki en büyük uğraşım. Birilerini kesmek.

Ondan sonra binim ni ginihim vir. Zıkkım olsun sana Bade!

Ama gerçekten hastane çok sıkıyordu, mecburen bir şeylerle uğraşmalıydım. Ve burada uğraşabileceğim tek şeyde buydu. Karşı cins. Bakmam bile yeterli, fazlasını ben bile düşünmüyordum. Pencerem direkt yangın merdivenlerini gördüğü için izlemekten başka yapacak bir şeyim yoktu.

ᴠɪsᴀʟ | ᴛᴇxᴛɪɴɢHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin