Her ülke kendine özgü güçleriyle bilinir. Asıl olması gereken güçten farklı bir güçte doğnlar aykırı olarak adlandırılır.
Buzlar ülkesinin gücü ise su ve buzu kontrol edebilmektir.
Kraliçe Alessi hamile kalarak kız çocuğu dünyaya getirdi ama...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Truva krallığının sembolü
Genç kız, gözlerini açtığında etrafında toplanan insanları görünce irkilmesine engel olamadı. Etrafına daha dikkatli bakınca buranın köy yeri olduğunu da idrak etmesi de uzun sürmedi. Sahi nasıl gelmişti buraya. "Nerdeyim ben, siz kimsiniz? Ah, başım!"
Topluluk arasından yaşlı bir kadın öne çıkarak önce kızın ateşini kontrol etti. "Yol kenarında baygın bulmuşlar seni ve buraya getirdiler. Seni buralarda ilk defa görüyorum kızım, nasıl geldiğinj hatırlıyormusun?"
Önce hafızasını yokladı. Sahi en son ne olmuştu da burda uyanmıştı. Yaşlı kadına baktığında kafasını iki yana salladı şayet bu hayır demekti. Kadın bu sefer kızın gözlerini kontrol ettiğinde kıza bir soru daha yöneltti." Peki kızım, ismini hatırlıyor musun?"
Genç kız bu sefer kaşlarını çattı. Kendiyle ilgili hatırladığı hiçbir şey yoktu ki. Nerden geldiğini, kim olduğunu hiçbir detay yoktu hafızasında. Genç kız, yaşlı kadına yine aynı şekilde cevap verince yaşlı kadın sıkıntıyla derin bir nefes aldı. "Tamam kızım, sen biraz dinlen. Sonra tekrardan konuşuruz."
Yaşlı kadın odadan çıktıktan sonra genç kız tekrardan aynı yere uzanınca düşünmeye başladı. Ne kadar düşünse de hiçbir detayı hatırlamıyordu. En son ne yaşadığını, burda nasıl uyandığını bilse gerisi pamuk ipliği gibi gelecekti ama hatırlayamıyordu. Zorlasa da baş ağrısına engel olamıyordu.
Yaşlı kadın merakla bekleyen ahaliye dönerek kızın hiçbir şey hatırlamadığını söyledi. Genç kız ismini bile hatırlamıyorken nerden geldiğini araştırmaları zor olacaktı anlaşılan. Yaşlı kadın herkese işlerinin başına dönmelerini söyledikten sonra evine geri döndü. Kızı uyurken görünce üzerini örtüp saçlarını okşamaya başladı. "Ah be güzeller güzeli kızım, ne yaşadın da bu hale geldin." Diye düşünmekten de kendini alıkoyamadı.
Kadın, gece lambasını kapattıktan sonra odadan çıkıp kendi odasına girdi. Duvarda, gözüne çarpan resme daha fazla yaklaşıp, odada yatan kızın bu resimdeki kızla ne kadar benzediğini düşündü. Belki yıllar sonra mutlu olabilirdi. İçerdeki kızı kendi kızı gibi yetiştirebilirdi. Kız zaten kendi hakkında hiçbir şey hatırlamıyordu, bu durum kadının işini kolaylaştırırdı. " Güzel kızım, sonunda buldum seni. " Diye geçirdi içinden kadın.
Genç kız güneş ışığıyla gözlerini birkaç kez kırpıştırıp etrafına baktı. Kendisine yabancı gelen bu yerle, aniden yerinden kalksa da başına giren ani sancıyla hafiften inledi. Odaya giren yaşlı kadın ile genç kız bakışlarını kadına çevirdi. "Siz kimsiniz?" Yaşlı kadın elindeki sepeti yere bırakarak genç kızın yanına yaklaşıp elini alına yerleştirdi. " İyi, atesin düşmüş."
Kız kaşlarını daha fazla çatarak hızla kadının elini ittirdi. "Size kim olduğunuzu sordum."
"Güzel kızım, hiçbir şey hatırlamaman normal. Büyük bir kaza atlattın. Ama şimdi iyisin, evine geri döndün."
