GÜL GÜZELİ

16. BÖLÜM

Bölüm 16 • Vuslat; kavuşmak.

Helloooo

Herkese yeni bölümden selam 🫡

Gündem belli; wattpade gelen erişim engeli.

Bunun geçeceğini, wattpadin tekrar açılacağını düşündüğümüz için böyle aksattık bölümleri. Ama maalesef boş bir bekleyişmiş. Elimize hiçbir şey geçmedi.

Bu nedenle en azından kitaplarım wattpadde yarım kalmasın diyerek buradan finalleri verip tamamlayacağım.

Oy vermeyi ve satır aralarına yorum yapmayı unutmayınız, keyifli okumalar 🌹

🌹

Evlilik hayatının böyle bir şey olduğunu tahmin etmemiştim, daha doğrusu böyle güzel yaşanılacağını tahmin etmemiştim.

Böyle düşünmemin sebebi de çevremdi, etrafımdaki evli olan insanlar. Hepsi değil ama çoğu öyle. Evlendikleri zaman sürekli evlerinin içinde bir huzursuzluk, kavga, güven problemleri falan oluyordu. Evet ben sevdiğim kişi ile evleniyor olabilirdim ama severek evlenip de sorunlu evlilik yaşayanlar da oluyor ki bunların nedeni de aileler oluyor. İşte bu sebeplerden dolayı evlilikten korkuyordum.

Ama neyseki düşüncelerimin aksine öyle bir şey olmadı. Çok şükür evliliğimizde her şey yolunda.

Evlilik benim için eşittir güven demektir. Eğer o evlilikte güvene dair bir şey yoksa o evlilik yürümez. Fatih'in de dediği gibi bizi birleştiren benim, bizim bu evliliğe olan güvenimizdi.

Biz bu evlilikte birbirimize güvenmiştik.

Biz bu evliliğe güvenmiştik.

Ben evliliğimle ilgili düşüncelere dalmışken elimde katladığım son parça kıyafeti de valize koyup kapattım. Ardından da valizi hemen kapının yanına koydum.

Bugün Fatih ile beraber çiftliğe kalmaya gidiyoruz. 2 gün kalacağız ama olsun bize iyi gelecek, yaralarımızı saracak.

Şaka lan şaka gül diye. Hiçbir yaramız, hiçbir sıkıntımız yok çok şükür.

Çok şükür kendi kendime şaka yapıp gülüp eğlenen bir insanım. Bu huyumu çok seviyorum.

Ben odada üstümü değiştirip hazırlanırken Fatih de telefon görüşmesi için aşağıya inmişti.

Benim de işlerim hallolunca odaya son kez eksik bir şey var mı diye göz gezdirip valizle beraber odadan çıktım.

Merdivenlere geldiğimde Fatih'i hala telefon ile konuşurken gördüm. Ben yavaş ve dikkatli bir şekilde merdivenden inerken Fatih de telefonu kapatıp bu tarafa dönünce beni gördü. Gördüğü gibi de yanıma gelmeye başladı.

Kaşlarını çatmış bir şekilde elimdeki valizi alıp bana döndü. "Yavrum niye bana söylemiyorsun? Kendin getiriyorsun?" diyerek sitemde bulundu. Bu hali ile kendince ne kadar ciddi dursa da bana komik geliyor ve beni gülümsetmeye yetiyordu.

"Ağır değil ki. Hem zaten iki gün kalacağız fazla bir şey yok içinde." diyerek ben de kendimi savundum. Bir yandan konuşurken bir yandan da aşağıya iniyorduk.

Fatih'in "Olsun sen yine de çağırsaydın beni." demesiyle merdivendeki son basamaktan da inmiş bulunduk.

"Bir dahaki sefere artık" dedim ve önden kapıyı açmak için ilerledim.

Fatih valizi arabanın bagajına koyup yanımdaki şöför koltuğuna geçip oturdu. İkimiz de hazır olunca, arabayı çalıştırması ile yolculuğumuz başlamış oldu.