Küçük Bir Sır✓

0.6

Bekledim seni hey gidi yar
Bekledim,saatlerce güzelim..
Günlerce yine bekliyeceğim
Sen beni bulana kadar bekleyeceğim
O güzel gülüşün için değer be prensesim
Lütfen artık sende bul beni..

Ada

Gözlerim kapalı,sessizim,suskunum konuşamıyorum kulağıma gelen sesler..
Korkuyordum sanki kendimi sonsuz karanlığa bırakmış gibiydim noluyor du bana En son ayağı kalktığımda kafama darbe aldım her yer cam parçalarıyla doluydu kafama dokundum ve elim hepsi kan içindeydi titredim.

Aniden yere düştüm,yere düşünce büyük bir cam parçası karnıma saplanmıştı..

Kalkmaya çalıştım ama nafile Gözlerim kapanıyordu en son sarp'ın beni tutup başımı bacağına bıraktığını hatırlıyorum..

O an gözlerim kapandı.. ve hareket edemedim.
s

akince gözlerimi araladım bulanık gorüyordum yavaştan net görmeye başladım Doktorları babamla konuşurken gordüm annem ise bas ucumda ağlıyordu sıkıca elimi tutuyordu Ağlamaya başlamıştım annem dolan gözleriyle kafasını kaldırdı ve bana baktı

"Kızım! Şükürler olsun uyandın DOKTOR kızım uyandım"

Bağırdı adeta ben ise hayla ağlıyordum o an ölsey-  off ailem için yaşamalıydım ne kadar istesem de..
G

özümden akan her yaş için acı,işkence çekiyordum tarif edilemez doğrusu Babam da koşarak bana sarıldı..

İkisininde elleri titriyordu.
Ben nasıl geldim buraya en son sarp'ın kolları arasındaydım kollarındaydım..
Şuan yaşadığım için Şükretmem gerekti..
her yerim yara içindeydi,karnımda olan dikiş,neyden korkuyordun neden ağlıyordum acıdan mı yoksa onları koyduğun durumdan mı..

o cam nasıl kafama geldi? nasıl düştü?

hayatım karışık haldeydi ama şu an düşündüm tek şey ailemin ağlaması ve sarp..
b

eni o durumda görmüştü ve kafamı dizine koymuştu kısık kısık konuşmuştu anlamamıştım acaba ne demişti? ne anlattı bana? onu görmek istiyordum bana ne demişti baştan duymak istiyordum.

kolumu tutmuştu..
b

ir dakika kolum?
bilekliğim yoktu neredeydi? nereye düşmüştüm?

ben bilekliği ararken doktor yaklaştı ve gözlerime ışık tutarak baktı doktora acınası gözlerle bakmıştım..
aklım sadece bilekliğimdeydi benim için çok değerliydi  ne yapacağımı şaşırdım bir anda doktor konuşmaya başladı.
"

Durumun iyi sayılır bayağı dinlenmen gerek fazla hareket etme kendine çok iyi bakman gerekiyor sana verdiğim ilaçları ve kremleri sakın ihmal etme 1 hafta burda kalman gerek sonra çıkışını yapabilirsin geçmiş olsun"

"Teşekkür ederiz ilgilendiğiniz için"

"Ne demek işimiz bu.."

Benim aklım hala bilekliğimdeydi..
b

ir anda kapıda Tuana geldi Koşarak elimi tutu ağlıyordu  bı anda bende ağlamaya başladım..
Onları kaybetmekten korkuyordum o kadar istediğim ölümün böyle olacağı kimin aklına gelirdi ki..