Küçük Bir Sır✓

2.2

O soluksuz karanlık ev
Nefes alınması bile zor gece
Kaldım bataniyede bi başıma
Kurtar beni,al beni yanına.

***
.SARP.

Ada'nın evinden uzaklaştıktan sonra yanıp sönen sokak lambaları arasında yürüyordum her yer karanlık sessiz ve soluk şimdiye kadar her şeyi ona söylemeliydim ama nasıl desem kendimde o cesareti bulamadım işte aptalın biri salağın biriydim adeta ne yapmam gerekti cidden kafayı yemiştim bu kadar üzüeceğini düşünmemiştim onu deliler gibi seviyorum hatta onu küçüklük aşkım olduğunu öğrendiğimde adeta öyle sevinmiştim ki ondan başkasını sevemiyorum denemiştim daha doğrusu birkaç kere unutmak için denedim ama ne fayda hiçbir faydası olmamıştı...

ben onu istiyordum tam da onu istiyordum ve onu buldum gerçekten buldum buna çok sevinmeliydim ama sürekli bu gerçeği öğrenmesini istemedim çünkü benden nefret eder diye çok korktum bir gün beni bu sefer benim yaptığım gibi orada bırakır diye gerçekten..
Şimdi ise tek yapmam gereken onu her şey doğru dürüst anlatmaktı başka çarem yoktu ama belki anlatsam beni sever de hatta seviyor gerçekten seviyor onu gözlerinden görebiliyorum yarın onu bir kafeye götürüp her şeyi anlatacaktım başka çare yoktu.

Tekrar o lanet eve gitmek üzere yola aldım Baba kelimesinin hiç yakışmayan adeta aşağılık herifin tekrar evine gitmek zorundaydım çünkü annem tekrar oraya dönmüştü ve benim de onunla gitmem gerekiyordu her an ona bir şey yapabilirdi korkumu da yenemiyordum bir türlü annem sürekli onun yanında kalmak istiyor adeta ama ne yapsın gidecek yerimiz yok paramız yoktu ona ben çalışırım her şeyi yaparım elimden geleni yaparım da diyordum ama dinlemiyordu..

Eve yetiştiğimde annem ortalıkta yoktu baba kelimesini bile hak etmeyen o aşağlık piç herifde ortalıkta yoktu kapıyı açan hizmeyciye sormuśtum nerde olduklarını ama hiç bişi demedi sustu adeta noluyordu burda?

"Sana annem nerde dedim!"

"Üzgünüm efendim anneniz ve babanız odada"

"Odada derken? O adamın anneme neler yapacağını düsünebiliyor musun aklın almıyor mu kac defa tembihledim sizi ve siz hayla o lanet adam ne derse yapıyorsunuz."

"Çok ûzgünüz efendim gerçekten"

Aniden yukardan gelen sesle inkinmiştim bu annemim sesiydi adeta bağırıyordu.

"SENİN BENİM OĞLUMA KARIŞMAYA HAKKIN YOK!"

hızlı adımlarla yukarıya koştum ve tam kapının önünde durduktan sonra bi anda konuşma baslamıştı..

"Aynen oğlun ama kimden acaba onuda bi söyle istersen bu çocuk Londra'ya gidicek dedim sana tek başına"

"İzin vemriyorum dedim kimden olursa olsun o benim oğlum! Ve onunla gidicem"

"Lanet kadına bak sen BENDEN OLMAYAN ÇOCUĞU NAPİM HA o ayağın bu kapıdan çıkmicak bacaklarını kırarım"

"sonuc olarak seninde çocuğun sayılır sarp"

"Hayır değil şimdiye kadar ona söylemedim hep kanımdansın dedim ama o piç çocuk benim değil tamam mı o londraya gidicek ve sonsuza kadar kurtulucam ondan sende burda kalacaksın aşağlık kadın"

"Oğlum hic bir yere gitmicek şerefsiz!"

"Gidicek unutma şimdiye kadar benleydiniz sizi aç bırakmadım giydirdim içirdim hem onu o küçükken o kızdan kurtarmak icin her şeyi yaptım!"