Feminen [JİKOOK]

《16》

▪︎

Kulak uğultusu,kalp çarpıntısı,solunum sıkışması...

Duyduklarını algılamak hiç bu kadar zor olmamıştı Jimin için.

Ya da sözleri kavramak için kalbinin parmak uçlarına kadar pompaladığı kanı hissetmek bir ilkti onun açısından.

Veya kelimeleri anlamak için burnundan aldığı nefesin akciğerlerinde hapis kalıp ağzından çıkamaması çok zordu.

"On beş yaşındaydım..." dedi uzun beden dakikalardır döktüğü gözyaşlarını kontrol altına aldıktan sonra.

Kendine geldi Jimin,o an nerede olduğunu ve ne amaçla uzun bedenin yanına oturduğunu hatırladı.

Zira dakikalar önce Jungkook'un içi parçalanırcasına ağlamaya başlamasıyla dış dünyayla bağlantısı kopmuş gibiydi.

İçi ürperdi,soğuk yeller esti çünkü şuan yanında kardeşinin ölüsüne sarılmış biri oturuyordu.

'Tanrım,bu çok acı.'

Kısa bir an Jungkook'a olan kırgınlığını unutmuştu ama bu uzun bedenin konuşmasına kadardı.

"...erkek kardeşim benden iki yaş küçüktü o zaman lisedeki ilk yılıydı ve senin gibiydi." elinin tersiyle yanaklarını silip burnunu çekti uzun beden.

Tanrı şahit ya ne kadar zor dökülüyordu dilinden kelimeler.

Her kelimesinde titreyen nefesi,kesilen sesi...daralan yüreği.

Dili lâl olmak istercesine dönmüyordu ama o Jimin'i kaybetmemek için bunu göze alıyordu.

Bu konuşmanın sonunda parçalansa veya mahvolsa bile kaybettiği kardeşinden sonra bağlandığı ilk kişiyi kaybetmek istemiyordu.

Jimin,ona aile olabilecek biriydi.

Onu reddeden babasını unutturabilecek biriydi.

Onu yaklaşık iki yıl psikolojik desteğe maruz bırakıp ilaçlarla etkisizleştiren annesini hatırlatmayacak biriydi.

En önemlisi kardeşinin yaşayacak olan kalbine,can suyu niyetine aşkını dökecek kişiydi Jimin.

Nefesini tuttu kısa beden.Bu kelime ona normalde hakaret gibi gelirdi ama Jungkook'un dışarıdan görülen hali buna müsaade etmiyordu.

İç dünyasını tahmin edemiyordu bile.

"...dokuz yıl önce kadar bu kadar normalleşmemişti...adı bile ölüm bedeli alan bir şeydi..." başını eğip çimenelere bakarak devam etti Jungkook.

Jimin ise onun bu söylediklerini haklı bulmuştu.Hala bile ülkelerinde Feminen bireyler çok tepki alıyordu ama ölüm söz konusu olmayacak kadar nadirdi.

Zamanla saygı artmış önyargılar azalmıştı.

Travmalar engel olmasaydı.

Sessiz kalıp devam etti Jimin.Feminen kardeşini kaybeden bir kişi yanında oturuyordu.Bu elbette çok zordu,asla tarif edilemeyecek bir acıydı.