Feminen [JİKOOK]

《25》

▪︎

"Çıt istemiyorum,ben açım bebeğim aç."

Dakikalar önce hüngür hüngür ağlayan o değilmiş gibi masanın başındaki sandalyeye oturmuş müstakbel eşinin yaptığı yemekleri bir bir tabağına yerleştirirken uyarı dolu sesiyle konuştu Yoongi.

Sol tarafta oturan Jungkook'un yanındaki Taehyung hemen nişanlısını başıyla onaylarken sağ tarafta oturan Jimin gözlerini üst üste kırparak ellerini yanaklarının altından bastırıp yukarı doğru büzerek dudaklarını büktükten sonra masum bir ifadeye büründü.

"Bende mi Yoonie?"

Yoongi duyduğu yumuşak tınıyla elindeki chopsticklerle ve dolu yanaklarıyla sesin sahibine döndü.

Jimin'in sevimli yüzünü görünce ağzının için tatlı bir isyan edip işaret parmağını kaldırarak öylece durmasını sağladı,ağzındaki lokma bitene kadar.

Jimin,donmuş gibi onu beklerken üzerindeki bakışların ayak parmaklarından kulaklarına kadar ulaşan sıcaklık ellerini düşecekmiş gibi refleksiz bırakıyordu.

Ama dayandı ve görmemezlikten geldi.

"Öyle kal.." suya uzanıp birkaç yudum içerken nefes nefese konuştu ve karnının izin verdiği kadar sandalyesinde Jimin'e döndü.

"...biraz sana bakayım,bebeğim senin gibi tatlı,sevimli,şirin bir civciv olsun.." iki eliyle karnını okşayıp hevesle konuştuğunda Jimin,kalbinin pır pır ettiğini hissetti.

'Bana benzeyen bir bebek mi?Çığlık.'

İç sesiyle beraber kıkırdadığında Yoongi,onun gülüşüne iyice odaklandı.Gülüşü de fena değildi hani.

"..tamam sen konuşan bilirsin ama 1.78 boylarında esmer tenliler konuşamaz."

Tekrar eski oturuşuna geçip chopstickleri parmaklarıyla kavrarken yemeğine odaklanıp ona alttan alttan bakan iki bedeni umursamadı.

Jimin,göğsünü kabartarak oturuşunu dikleştirip chopsticklerini eline alırken kışkırtıcı bakışlarla arkadaşına bakıp dilini çıkardı.

Hala üzerinde hissettiği bakışlar onu zorluyordu.Kayıtsız kalmak yokmuş gibi davranmak çok zordu ama mantıklı bulduğu tek hareket buydu.

Onu görmezden gelmek.

Jungkook ise çok kötü hissediyordu.Yıllardır ona kırgın olan arkadaşı onu ne kovuyor ne de konuşuyordu.

Yanında durmasını istiyordu.Jungkook ise buna karşı çıkmıyordu,çıkamazdı.Yoongi'yi daha kırmak istemiyordu.

Ama burada kaldıkça kendisi kırılıyordu.

Arkadaşı yanı sıra sevdiği adam onu görmüyordu.Kendini görünmez adam gibi hissediyordu.

Hatta o kadar kırılmıştı ki bir an kendinden şüphe edip bacağını cimdiklemişti.Hayır,kanlı canlı kısa bedenin karşısında oturuyordu.