Feminen [JİKOOK]

《28》

▪︎

"Yıllar sonra bir araya gelmenizden anlamalıydım aslında." imayla konuştu Bayan Park.Masanın başında oturmuş sağında bulunan oğluna ve soluna yerleşmiş uzun bedene ithafen.

Jimin,her ne kadar kapıda cüretkar davranıp konuşsa da annesinin duruma el atması -veya karışması- onun çekingen kişiliğini ortaya çıkarmıştı.

Başını eğerek eşelediği yemeğine dudaklarını birbirine bastırarak bakarken Jungkook,ne yapacağını veya ne söyleyeceğini bilemez halde karşısındaki bedene bakıyordu.

Gerçeği söylemek gerekirse hala Jimin'in kapıda kurduğu cümlenin etkisindeydi.

Doğru duyup duymadığından emin bile değildi,zira dakikalarca çınlayan ve buğumlaşan kulakları onu şüpheye düşürmüştü.

Ama Bayan Park,onu tekrar gerçekliğe döndürmüştü,nazik bir şekilde yemek teklifi ederek.

Jungkook önce şaşırmış ardından kısa bedene bakarak konuşacağı sırada orta yaşlı kadın masanın zaten hazır olduğunu ileri sürerek iyice ısrar edip onu ikna etmişti.

Henüz on dakikayı geride bırakmış değillerdi ama Bayan Park'ın imalarıyla karınları doymuştu.

"Anne.." diyerek sızlandı Jimin,yere vurduğu ayağının sesi karşısındaki bedenin dişlerinin kaşınmasına sebep oluyordu.Sinirli olmaya çalışan tatlı bir civciv görüyordu,tam olarak.

Başını kaldırıp sırıtarak ona bakan annesine başını yana eşip susmasını beden diliyle gösterdi.

"..sadece yemek yesek?"

Bayan Park,kıvranarak konuşan oğlunu rahat bırakıp kıkırdayarak başını salladı.

"Pekala,pekala sadece yemek yiyelim.."

Rahat bir nefes vererek yerinde dikleşip ağzına lokma attı Jimin.Antremandan dolayı yorgun düşüyor ve aç kalıyordu,yüzden yemek öğünlerine dikkat ediyordu.En az annesi kadar.

O hızlı hızlı ağzına lokma atıp yanaklarını şişirirken karşısında onu tebessümle izleyen bedenden bir haberdi.

Kocaman yanaklarıyla suya uzanıp birkaç yudum içtiğü sırada annesinin son kez imayla konuşmasıyla öksürmeye başlamıştı.

"..gözlerimizle birbirimizi değil,sadece yemek yiyelim."

▪︎

"Annen biraz şey.." kısa bedenin arkasından ilerlerken kısıkça mırıldandı Jungkook.Elindeki kirli tabakları taşırken.

Bayan Park,dakikalar önce gelen telefonla çantasını alarak alışveriş merkezine gitmesi gerektiğini söyleyip oğlunun yanağını öperek Jungkook'un omuzunu sıkıp evden ayrılmıştı.

Jimin,elindeki bardakları tezgaha bırakıp tek kaşını kaldırarak ona döndü.Jungkook afallayarak ona baktı,hatta neredeyse elindeki tabaklar sarsılmıştı.

"Ah,yani..yanlış anladın-"

"Deli dolu."

Jungkook'un apar topar tabakları tezgaha koyup kendini açıklama çabasına gülmemek için dudaklarını birbirine bastırdı.Jungkook ne zamandan beri gözüne sevimli geliyordu?