The Gay Who Stole My Virginity [Chen Series #1]

Chapter 22

Confession

Nagpalipas muna ako sa may dalampasingan ng isang oras bago pumanik ulit sa kwarto dahil nagugutom narin ako ng husto kagabi pa akong walang kain dahil naudlot sa pakikipagtalo. Ramdam ko ang mugto sa'king mga mata magdamag akong umiyak maglalagay nalang ako ng concealer para hindi nila mahalata.

Tangay ng hangin ang aking buhok habang naglalakad. Ang sarap ng hangin sa umaga, may mga tao naring mga nagsisipaglanguyan dahil alas otso narin ng umaga.

Narating ko na ang motel at in-scan ang card para mabuksan ang pinto, tahimik ang loob at walang kahit anong anino ni Chantal. Buti at hindi siya dito natulog pero teka lang? Saan naman kaya siya nag-stay? Ang gaga na iyon hindi manlang ako hinanap tss.

Pagod kong hinulog ang katawan sa kama, at naramdaman ang lambot noon. Gosh, parang ang tagal kong hindi nakahiga sa malambot na kama kahit na isang gabi lang naman akong natulog sa buhangin. Maliligo muna ako dahil nangangati ako gawa ng tubig dagat.

I took a quick shower and decided to ordered a food for breakfast since I have money , hindi naman siguro sila magtataka kung hindi ako kumain na kasabay sila.

Magmensahe naman ako kay Chantal na hindi ako makakasabay dahil masama ang pakiramdam ko mamaya na akong gabi lalabas para lahat sila ay tulog na. Gusto kong pumunta ulit roon sa dulo kungsaan tahimik lang.

Pamayamaya ay may nag-dorbell na. Siguro ang order ko na iyon tumayo ako at kumuha ng cash sa wallet ko.. And open the door with a blank face but as I opened the door, my eyes met the guy I hated nanatili akong nakatayo at hindi naririnig ang sinasabi ng delivery man. Magkasama silang dalawa ni Dionned habang magkayap sa isa't isa na paalis.

Hindi totoo lahat ng sinabi niya sa'kin kagabi, sinungaling siya kahit kailan paano niya pang nagagawang ngumiti at magsaya habang ako ito ay nadudurog lang ng nadudurog? Handa na sana akong patawarin siya at umamin ngunit huwag nalang dahil baka mas masaktan pa ako.

Hindi ko na kinuha ang sukli ko at binigay nalang iyon sa lalaki dahil sa sobrang pagkalutang ko. Nanghihina kong sinara ang pinto at napasalampak sa sahig na malamig.

Umiyak ako, nararanasan ko na naman ang mga nakaraan ko hindi ko alam kung kailan ako makakatakas sa bangungot na ito. Kinuha ko ang gamot ko para mapakalma ang sarili ko.

Nawalan ako ng gana kumain a-antayin ko nalang hangang sa makauwi kami, ayokong lumabas, Pinikit ko ang mga mata ko at itinulog nalang ang nararamdaman.

Nagising ako ng gabi ang sakit ng katawan ko pagmulat ko ay nakita ko ang anino ng isang tao. Hindi ko maaninag ang mukha nito ng husto dahil kagigising ko lang kaya medyo malabo pa ang mga mata ko.

Nag-unat ako at tinawag ito sa pangalan, ngunit wala itong reponse sa tawag ko kaya tinawag ko siya ulit.

"Chantal." Ako at iminulat na ang mata ulit hindi ko alam kung nanaginip pa ako o ano. Galit ang mukha nito at parang may ginawa akong kasalanan sa kaniya.

Baka nanaginip lang ako kaya pumikit ako ulit, ayokong makipagbiruan dahil masama ang pakiramdam ko. Natulog ako ulit at hinayaan nalang iyon.

Gumising ako sa isang ingay at nakita ko ang mukha nito sa wakas si Chantal at Miles nakatingin sa'kin.

"Are you alright?" Tanong nila sa'kin.

"Maghapon kang hindi lumbas simula kahapon." Si Chantal na hinipo ang nuo ko at binigyan ako ng gamot.

"Masakit lang ang ulo ko." Garalgal kong sabi at dahan-dahan na umupo habang hawak ang ulo ko.

"Kumain kana maghapon kasigurong walang kain anong oras na." Aniya na umupo sa tabi ko.